Δε μιλουσε κανεις για λιγο. Αποφασισα να σπασω αυτην την ησυχια με το να μιλησω.
Li: Εεμ ναι. Ελατε παιδια καθιστε. Να σας φερω κατι; Εχουμε παραγγειλει πιτσες. Να φερω καμια μπυρα;
Cam: Να φερεις καμια μπυρα. Εσυ τι θα πιεις;
Γυρναει προς τη Melanie. Η αλλη εχει βγαλει αφρους απο διπλα μου.
Me(lanie): Λιγο κρασι.
Παω να μιλησω αλλα η Ariana με διακοπτει.
Ar: Α δεν εχουμε.
Me: Τοτε λιγο βοτκα με χυμο πορτοκαλι.
Ar: Μας τελειωσε.
Me: Τοτε λιγο χυμο;
Την κοιταει αγρια ο Cameron.
Li: Ναι... Πως δεν εχουμε.. Ε Ari δεν ερχεσαι να με βοηθησεις;
Ar: Ευχαριστως
Λεει με ενα ψευτικο χαμογελο ενω κοιταει τον Cameron. Περπαταει ηρεμα και οταν φτανει στη κουζινα (στο γνωστο σημειο που δε φαινεται απο το σαλονι) αρχιζει να χτυπιεται.
Li: Ηρεμησε!
Ar: Πως να ηρεμησω που μου κουβαλησε τη γκομενα μες στο σπιτι μου;!
Li: Επιτηδες το κανει μωρε. Για να ζηλεψεις.
Ar: ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ!
Li: Σσσσσσσσσσσς! Θα σε ακουσουνε το κερατο μου!
Βγαινουμε για λιγο απο τη κουζινα ετσι ωστε να βλεπουμε τα παιδια στο σαλονι και φοραμε ενα εντελως ψευτικο χαμογελο.
Li: Συγχωρεστε μας για τις φωνες. Δεν ανοιγει ο χυμος.
St: Να βοηθησω;
Ar: ΟΧΙ! Τα καταφερνουμε και μονες μας.
Με τραβαει παλι στη κουζινα.
Ar: Τι θα γινει με αυτην ολο το βραδυ; Θα τη ξεμαλλιασω στο λεω. Ειδες πως κοιταζοντουσαν!
Li: Σκασε θα περασει η νυχτα. Αντε παμε τα ποτα τωρα γιατι θα μας παρουν ολοι χαμπαρι.
Ar: Φερε μου τον χυμο.
Li: Οχι θα της τον δωσω εγω. Εσυ δωσε την μπυρα στον Cameron αν θες.
Ar: Ειπα δωσε μου τον χυμο.
Li: Σε φοβαμαι, θα δωσω ΕΓΩ τον χυμο στην κοπελα.
Ar: Οχι θα τον δωσω ΕΓΩ.
Μου αρπαζει τον χυμο και βγαινει απο τη κουζινα πριν προλαβω να πω τιποτα.
Ar: Οριστε ο χυμος σου.
Παει να της τον δωσει και τον ριχνει ολο πανω της. Ημουν τοσο σιγουρη οτι θα κανει κατι τετοιο.
Ar: Ωχ συγγνωμη. Πωπω τι απροσεκτη!
Me: Δε πειραζει...που ειναι το μπανιο;
Cam: Παμε θα σου δειξω εγω.
Παει να σηκωθει και η Ariana τον πιεζει στον ωμο ωστε να κατσει παλι κατω.
Ar: Δε χρειαζεται, θα της δειξω εγω. Αλλωστε σπιτι μου ειναι. Παμε γλυκια μου.
Την φοβαμαι τοσο πολυ οταν εχει αυτο το υφος... Πανε προς την τουαλετα ενω οι υπολοιποι λενε για διαφορα μετα απο το "ατυχημα" με τον χυμο. Προσπαθω να παρακολουθησω τη συζητηση αλλα μου ειναι εξαιρετικα δυσκολο λογω δυο πραγματων. Πρωτον, φοβαμαι για το τι θα γινει στο μπανιο με την Melanie και την Ariana. Και δευτερον επειδη σκεφτομαι ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο DYLAN ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.
Τελος παντων απ' οτι καταλαβα λενε για μια παλια γκομενα του Steven. Δε δινω πλεον σημασια και πολυ.
Ariana's POV
Ar: Οριστε θα στο στεγνωσω με το πιστολακι.
Me: Σ' ευχαριστω. Εισαι πολυ καλη.
Αχαχα ακομα δεν εχεις δει τιποτα...τωρα αυτη ή το παιζει ηλιθια ή οντως ειναι και δεν εχει καταλαβει τιποτα.
Ar: Ναι ναι πολυ καλη. Και πως γνωριστηκατε με τον Cameron;
Me: Ειμαστε συμφοιτητες. Βγαιναμε παλια αλλα δε προχωρησε.
Ar: Αχα πολυ ενδιαφερον... Και;
Me: Και...τιποτα. Αυτο. Απλα μου τηλεφωνησε σημερα το μεσημερι και πηγαμε να φαμε.
Ar: Μμ ωραια... Και;
Me: Και μου ειπε οτι καιρο ηθελε να ξαναπιασουμε αυτο που αφησαμε και οτι με σκεφτοταν. Δε μπορουσα να πω οχι.
Ar: Χμ ωραια πολυ ωραια.
Τα νευρα μου, τα νευρα μου, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ... το αιμα μου εχει ανεβει στο κεφαλι. Ακου εκει τη σκεφτοταν καιρο. Δηλαδη χεστηκε που με ειδε να φιλιεμαι με τον Peter. Δηλαδη ελεος. Ολα για το τιποτα. Τον ηλιθιο. Εγω φταιω που ασχοληθηκα.
Me: Εεεε Ariana... καιγομαι λιγο... Μηπως να το χαμηλωσεις;
Ar: Α ναι ναι. Συγγνωμη. Για αλλη μια φορα... Τι απροσεκτη... Νομιζω οτι εισαι ετοιμη.
Me: Εχει αφησει λεκε... Σκατα... Μηπως μπορω να δανειστω ενα μπλουζακι σου;
ΤΙ;;; Θελει να την ντυσουμε και απο πανω; Καλα με τα νευρα μου παιζει; Δε το πιστευω αυτο που συμβαινει!
Ar: Ναι βεβαια. Ελα μαζι μου.
Μπαινουμε στο δωματιο της Lily. Σιγα μη της δωσω και απο τις μπλουζες μου.
Me: Το δωματιο σου ειναι αυτο;
Ar: Ναι. Γιατι;
Me: Γιατι εχει μονο φωτογραφιες της αλλης κοπελας.
Ar: Την αγαπαω πολυ βλεπεις. Και στο δικο της δωματιο μονο φωτοραφιες μου θα βρεις. Τελος παντων βρες κατι και φορα.
Me: Και παλι σε ευχαριστω.
Αφου εκανε ΕΚΑΤΟ ΩΡΕΣ να διαλεξει μπλουζα, την φορεσε και πηγαμε στο σαλονι. Με το που φτασαμε η Lily πεταχτηκε αγχωμενα απο τη θεση της.
Li: Αντε. Ανησυχησαμε. Τι κανατε τοση ωρα;
Λεει με νοημα.
Ar: Ε τι να καναμε. Φροντιζαμε τον λεκκε. Τι νομιζες δηλαδη; Οτι την σκοτωνα;
Li: Χα χαααα χαχαχα ακου τι λεει... Την σκοτωνε λεει! Χααχαχαχα Dylan ακους βρε;
Dy: Ακουω που να μην ακουγα, κατσε κατω τώρα να πιεις κατι πριν πεις κι αλλα.
Λεει με ενα χαμογελο "για τα ματια του κόσμου" που λεμε. Ταυτόχρονα την τραβαει ελαφρα απο τη μπλουζα για να κατσει και η Lily πινει λιγο μπυρα για να μη ξεστομισει και αλλες βλακειες.
Ar: Στα λογια μου ερχεσαι.
Τα εχει καταλαβει ολα η μουσιτσα και φοβαται... Καλα κανει. Με το ζορι κρατηθηκα πριν. Λιιιγο να της εβρεχα τα χερακια και να την εβαζα να κρατησει πιστολακι και τζζζζζζζ. Ολα καλα.
Η υπολοιπη βραδια περασε ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ αργα. Οι αλλοι μιλουσαν και ο Cameron κατα διαστηματα κοιτουσε την Melanie γλυκουλικα. Μπλιαχ. Βρειτε κανα δωματιο. Οχι μπροστα μας. Δωματιο. Καλη ιδεα. Ας παω στο δωματιο μου.
Ar: Παιδια εγω παω στο δωματιο μου να παρω ενα τηλεφωνο που ξεχασα.
Ολοι ειπαν ενα οκ και η Lily μου εκανε νοημα αν θελω να ερθει μαζι. Της εγνεψα οχι και εφυγα. Ουφ επιτελους. Μα καλα δυο ειναι η ωρα ποτε θα ξεκουμπιστουν επιτελους απο το σπιτι! Η Melanie και ο Cameron δηλαδη, για τους αλλους δεν εχω θεμα.
Ανοιγει η πορτα και μπαινει μεσα ο Cameron και μου κοβει τη χολη. Ποσο κλισε... Την κλείνει πισω του και ερχεται και στέκεται απέναντι μου.
Ar: Τι;
Cam: Ειπα στα παιδια οτι παω τουαλετα.
Ar: Αχ εκανες λαθος, δεν ειναι η τουαλετα εδω.
Cam: Αχ βρε για φαντασου, το ξερω.
Ar: Τοτε τι θες εδω;
Cam: Εσυ γιατι εισαι τσιτωμενη ολο το βραδυ;
Ar: Τι εννοεις;
Cam: Εννοω πως εισαι μες στα νευρα.
Ar: Λαθος θα κατάλαβες.
Cam: Δηλαδη θες να μου πεις πως δεν εχεις νευρα λογω της Melanie;
Ar: Τι; Καλε... Πφστ... Απο που και ωσπου;
Cam: Κατι επρεπε να κανω για να σου ανταποδώσω εκεινο το φιλι στο παρτυ δεν νομιζεις; Και απ'οτι βλεπω επιασε.
Ar: Τι ασυναρτησιες λες; Απλα ξερεις ειναι αυτες οι μερες του μηνα που...
Cam: Ναι μη τραβας το χαρτι "ειναι αυτες οι μερες του μηνα", τα εχω ξανακουσει αυτα.
Ar: Ενταξει εχεις δικιο. Πονοκεφαλο εχω.
Cam: Α πονοκεφαλο...
Ar: Ναι πονοκεφαλο. Εχεις κατι να μου προτεινεις;
Cam: Κατι εχω...
Ar: Ασπιρινη;
Cam: Μπα...
Σε καθε απαντηση του, ερχοταν ολο και πιο κοντα μου...μη τολμησει και απλωσει χερι. Του το κοψα!
Ar: Depon;
Cam: Νομιζω σας τελειωσαν...
Ar: Τοτε θα πιω καμια βαλεριανα...λενε ηρεμει τα νευρα.
Cam: Νομιζα οτι εχεις πονοκεφαλο.
Ar: Εχω. Η βαλεριανα τα ηρεμει ολα.
Cam: Μπα δε νομιζω να σε βοηθησει η βαλεριανα...
Ar: Δε νομιζω να εμεινε κατι αλλο.
Cam: Κατι εμεινε..
Ar: Α ναι;
Cam: Ναι.
Καιιιιιιιιι ναι οκ με φιλησε. Ηταν τοσο απαλο φιλι... Αχ τι κανω; Τον φιλαω και εγω; Ναι τον φιλαω και εγω. Ξαφνικα τραβιεμαι απο το φιλι. Τον χαστουκιζω και με κοιταει σοκαρισμένα. Ναι νομιζω οτι δε το περιμενε αυτο..
Ar: Μου περασε ο πονοκεφαλος
Λεω απλα και βγαινω απο το δωματιο. Ετσι οπως εφευγα ακουσα ενα "ειδες που στο 'πα" αλλα δεν του απαντησα. Παω στο σαλονι και με κοιτανε ολοι λες και ειμαι τρελη.
Li: Αμ εχεις λιγο κραγιον...ξερεις...παντου.
Πιανω το στομα μου και γυρω απο αυτο και εχει δικιο. Εχει πασαλειφτει το κραγιον μου λιγο.
Ar: Δεν εχω πολυ σταθερο χερι οταν βαφομαι...ξερεις...ε Lily;
Την κοιταω ολο νοημα μεχρι να καταλαβει οτι πρεπει να συμφωνησει. Το πιανει γρηγορα και συμφωνει.
Li: Ναι δικιο εχεις. Γι αυτο αλλωστε σου βαζω παντα εγω κραγιον...πας καπου;
Ar: Αμ ναι...να παρω πατατακια..μας τελειωσαν τα πατατακια βλεπεις.
St: Εχουμε πατατακια ακομα
Ar: Τρωω πολυ.
Λεω και βγαινω απο το σπιτι σαν κυνηγημενη. Ειναι δυο και δεν μπορω να παω πουθενα τετοια ωρα οποτε καθομαι στα σκαλια του οροφου και σκεφτομαι τη σκηνη που προηγηθηκε. Ξανα και ξανα και ξανα. Μετα απο κανα μισαωρο ακουω πορτα να ανοιγει και παω μεχρι τον πανω οροφο για να μη με δουν. Απ' οτι βλεπω ολοι ειναι εδω αρα το σπιτι ειναι ασφαλες πλεον. Μολις φευγουν κατεβαινω και μπαινω στο σπιτι. Βλεπω την Lily να συμμαζευει τα πιατα, τα ποτηρια και τα κουτια απο τις πιτσες. Της ειπα ο,τι εγινε και στο τελος με κοιτουσε με ανοιχτο το στομα αλλα και με ενα πονηρο και λιγο κριπι χαμογελο. Δεν προλαβε να πει πολλα γιατι πηγα για υπνο. Πτωμα ημουνα και ας ξυπνησα στις 10 το βραδυ...