Μπηκαμε στο σπιτι και ναι οκ ηταν τεραστιο...ειχε τοσο κοσμο...βεβαια σχεδον κανεις δε χορευε. Αλλοι ηταν στο κινητο τους, αλλοι απλα πινανε το ποτο τους, αλλοι μιλουσανε, αλλοι φιλιοντουσαν...ναι ας μη το σχολιασω αυτο καλυτερα. Τα παιδια απλα διασκορπιστηκανε στο χωρο. Φιλοι σου λεει μετα.Πισω μειναμε μονο εγω, ο Nick και ο Dylan που ακομα κοιτουσαμε σα χαζεμενα γυρω γυρω... τι θα κανουμε τωρα εμεις...; Θα την διαλυσω την Ariana... αυτη με εσυρε εδω περα και τωρα με παρατησε.
Li: Νταξει θα περασουν οι ωρες...
Dy: Πως ακριβως θα περασουν οι ωρες;
Ni: Μπαταρια στα κινητα εχετε;
Li-Dy: Ναι.
Ni: Ετσι θα περασουν.
Li: Καλα θα περασουμε και σημερα.
Ni: Αντε παμε εκει που βλεπω χωρο. Θα φερω να πιουμε κατι.
Li: Μπυρα φερε
Dy: Νερο φερε
Τον κοιταμε και οι δυο.
Ni: Εισαι σε παρτι και θα πιεις νερο;
Dy: Ναι
Li: Φερτου μια μπυρα.
Με κοιταει.
Li: Τι; Δε προκειται να μεθυσεις μη φοβασαι.
Δε λεει τιποτα απλα μου ριχνει ενα μπερδεμενο βλεμμα και ανοιγει το κινητο του.
Ανοιγω το δικο μου και μπαινω λιγο ινσταγκραμ. Ανοιχτο wifi. Καλο αυτο. Νιωθω καποιον να με σκουνταει. Σηκωνω το βλεμμα μου ταυτοχρονα με τον Dylan και βλεπω την Ariana και διπλα εναν τυπο.
Li: Εμ γεια...;
Ar: Lilyyyyy. Αυτος ειναι ο Zac. Αυτος που διοργανωσε το παρτι. Zac, η Lily.
Zac: Χαρηκα.
Τινει το χερι του προς τα εμενα για χειραψια.Κανω το ιδιο. Ευγενεια πανω απ' ολα.
Li: Και γω.
Μου χαμογελαει. Πωπω τι αστραφτερο χαμογελο. Κοιταζομαστε για λιγο και χαμογελαμε. Τι ωραια ματια που εχει...με συνεφερε η φωνη του Dylan.
Dy: Ναι και εγω ειμαι ο Dylan. Οχι οτι ρωτησε κανεις, χαρηκα.
Ar: Λοιπον πειτε τα εσεις, εγω παιρνω τον Dylan να χορεψουμε.
Τον πιανει απο το μπρατσο και τον σηκωνει.
Dy: Εε δε χορευω.
Ar: Τωρα θα χορεψεις, παμε.
Τον τραβαει μαζι της και χωρις να με δει ο Zac της γουρλωνω τα ματια ολο νοημα. Αυτη απλα μου χαμογελαει πονηρα. Αυτο ηταν. Μπορειτε να τη πενθυσετε ΤΩΡΑ. Οσο απομακρυνονταν ακουσα τον Dylan να λεει στην Ari " θα την αφησεις μονη μαζι του;" ή κατι τετοιο. Τωρα αυτος ζηλεψε ή τον πειραξε που τον σηκωσαμε;...Πω μου τη δινει που δε μπορω να καταλαβω τι σκεφτεται. Στρεφομαι παλι προς τον Zac και του κανω νοημα να κατσουμε.
Li: Λοιπον Zac πως ειπαμε ξερεις την Ari;
Zac: Ειμαστε στην ιδια σχολη. Μιλαμε που και που. Πολυ συμπαθητικη κοπελα ειναι.
Li: Ειναι ειναι. Ειναι και τρελη βεβαια...πιστεψε με ξερω.
Zac: Τρελη ναι... Θα μπορουσε..δε τη ξερω και τοσο καλα. Εσεις; Φιλες;
Li: Κολλητες. Και συγκατοικοι πλεον.
Zac: Σε ποια σχολη εισαι εσυ;
Li: Στη ψυχολογια.
Zac: Ψυχολογια ε; Κανεις και αυτο που αποκωδικοποιεις τη γλωσσα του σωματος και ολα αυτα;
Li: Δεν ξερω αν θα μαθουμε κατι τετοιο παντως πιστευω κανω καλη δουλεια και απο μονη μου.
Zac: Ναι ε; Για να δουμε. Για πες τι δηλωνει η σταση μου;
Στηνεται χιουμοριστικα και γελαμε.
Li: Α δε ξερω...θα πρεπει να σε παρατηρησω αρκετη ωρα για να βγαλω καποιο συμπερασμα.
Zac: Παρε το χρονο σου.
Li: Χαχαχαα τωρα νιωθω πιεση.
Zac: Με πληγωνεις. Αλλα θα το δεχτω.Τουλαχιστον αυτο σημαινει οτι θα σε ξαναδω.
Li: Χαχα ναι. Ετσι κ αλλιως εχουμε κοινο γνωστο την Ariana. Καπου θα τα πουμε.
Οκ ηλιθιο αυτο που πεταξα ομως ενιωσα αβολα. Δικαιολογουμαι.
Zac: Ναι σωστα.
...: Ε Zac ελα λιγο ρε, καποιος εκανε εμετο στη μπανιερα.
Zac: Lily συγγνωμη...το καθηκον με καλει.
Μου λεει αυτο και σηκωνεται. Ουφ...τι ηταν και αυτο... Τωρα αν καταλαβα καλα αυτου του αρεσα;
Dy: Δε τον συμπαθω!
Li: Ααααα!
Χριστος κ αποστολος μου εκοψε το αιμα...πηδηξε πανω απο το καναπε και ηρθε διπλα μου οπως πριν.
Dy: Καθολου μαλιστα.
Li: Πας καλα μωρε μού εφυγε το σαγονι απο τη τρομαρα μου.
Dy: Ο,τι πεις. Αλλα αυτος το εχει το θεματακι του.
Li: Dylan μια χαρα ειναι ο ανθρωπος.
Dy: Κι ομως.
Li: Εγω σπουδαζω ψυχολογια εσυ μας εγινες και ειδικος τωρα;
Dy: Πως περιμενεις να παρεις πτυχιο με τετοια κριση που εχεις;! Εμενα να ακους.
Li: Ναι ρε εσενα θα ακουσω. Σωθηκα.
Dy: Σου ζητησε να βγειτε; Θα βγεις;
Li: Τι σε νοιαζει παιδακι μου; Ασε με δε ξερω.
Dy: Δεν απαντας. Θα βγεις μαζι του. Νομιζα οτι τουλαχιστον ειχες γουστο.
Li: Ο ανθρωπος ειναι κουκλος. Και με συγχωρεις τωρα αλλα πρεπει να βρω την Ariana να την σκοτωσω.
Ενταξει ασχολειται με τα γκομενικα μου. Κατι ειναι και αυτο ετσι; Ενα βημα πιο κοντα στο στόχο μας. Ή ενα βημα πιο κοντα στο friendzone, θα δειξει. Τελος παντων εχουμε και μια επιχειρηση να φερουμε εις περας με τα κοριτσια, δε πρεπει να αποσυντονιζομαι. Βρισκω την Ari και την τραβαω λιγο πιο κει. Παει να μιλησει αλλα τη διακοπτω.
Li: Για ολο το προηγουμενο σκηνικο θα τα ακουσεις αργοτερα, τωρα ας επικεντρωθουμε στο πως θα κανεις τον Cameron να ζηλεψει.
Ar: Lil αλλαξα γνωμη. Δε μπορω να το κανω...
Li: Μη λες βλακειες φυσικα και μπορεις. Μη κανεις πισω τωρα!
Ar: Θα γελοιοποιηθω, δε προκειται να το πιστεψει...και ας αναρωτηθουμε λιγο, αξιζει για ενα αγορι να μπαινουμε σε ολη αυτη τη διαδικασια;
Li: Να σου πω κοψε τις φιλοσοφικες αναζητησεις τωρα, γιατι εχουμε δουλεια. Εστειλα μηνυμα στη Cara να μας συναντησει εδω με τον...εεμ...δε ξερω πως τον λενε, με τον τυπο τελος παντων.
Παει να φυγει και τη κραταω. Οχι δε θα κανει πισω τωρα.
Li: Ακου με, μπορει να ειναι η μονη σου ευκαιρια να τον κανεις να ζηλεψει και να δεις αν ενδιαφερεται. Μην εισαι κοτα.
Δε μ αρεσει να της λεω ψεματα (ναι το εχω ξαναπει αυτο) αλλα αν ηξερε οτι ο Cameron την θελει δε θα εκανε τιποτα. Θα περιμενε απο αυτον. Και αυτος χρειαζεται να ξυπνησει λιγο. Λογικα αυτο θα τον ξυπνησει.
Ar: Ουυυφ ενταξει ενταξει νομιζω το 'χω.
Li: Ωραια γιατι ερχονται.
Ar: Αχ δε το χω φευγω.
Παλι πηγε να φυγει και τη κρατησα.
Li: Κοφτο. Θα το κανεις τελειωσε! Εγω με τα κοριτσια θα φροντισουμε να περάσουμε "τυχαια" τον Cameron προς τα εδω.
Ca: Γεια σας κοριτσια. Λοιπον Ariana o Peter, Peter η Ariana.
Pe(ter): Γεια. Μού ειπε τι πρεπει να κανουμε η Cara και μη φοβασαι το χω.
Ar: Ωραια γιατι εγω δε το χω καθολου.
Pe: Ει αν δεν εισαι σιγουρη δε το κανουμε αυτο οκ;
Ar: Οχι οχι ειμαι...
Li: Ωραιαααα και τωρα που τα 'πατε, Cara εμεις παμε, εσεις καθιστε εδω και οταν στειλω μηνυμα Ariana αρχιστε να...να κανετε οτι θελετε τελος παντων.
Μου τσιμπησε το μπρατσο επειδη την εκανα να νιωσει αμηχανα (χαχαχαχα εκδικηση) και ο Peter γελασε. Τον συμπαθησα αυτο τον τυπο τελικα. Πηγαμε με την Cara προς τον Cameron που μιλουσε με τον Tyler και τον Steven και απ' οτι ειδα ηταν και κατι κοριτσια μαζι τους. Αααα δε θα μας χαλασουν αυτες το σχεδιο.
Ca: Ει Dallas
Cam: Ωπ τα κοριτσια μας. Βρε βρε τι μου κανετε;
Li: Οολα καλα ολα καλα. Να σου πω μπορεις να μας βοηθησεις σε κατι;
Cam: Ναι πες.
Ca: Οχι εδω. Μεσα.
Cam: Γιατι; Τι ειναι;
Li: Θελουμε να μας φτιαξεις κατι κοκτειλ με τα ποτα που εχει μεσα..
ησουν μπαρμαν για λιγους μηνες ετσι;
Cam: Ναι ημουν...καλα πρεπει τωρα τωρα;
Ca: Ναι διψαμε, τωρα αντε τελειωνε και ελα μαζι μας.
Cam: Καλαααα μια κουβεντα ειπαμε.
Li: Μπρααβο μπραβο πηγαιντε εσεις ερχομαι εγω.
Στελνω μηνυμα στην Ariana οτι ερχονται προς το μερος τους. Παω να φυγω και γω αλλα με σταματαει ο Steven.
St: Τι σκαρωνετε, μικρη;
Li: Τιποτα. Ξερεις...ποτα...
Λεω απλα και φευγω. Προλαβαινω τους αλλους δυο και προχωραω διπλα στον Cameron. Περναμε απο το σημειο που ηταν η Ari με τον Peter για να παμε στη κουζινα. Ας ελπισουμε να γυρισει το κεφαλι. Καιιιι ναι! Την ειδε. Παγωσε και χωρις να μιλαει απλα την κοιτουσε να φιλιεται με τον Peter. Κοιταω λιγο πιο κει και βλεπω τον Dylan να μιλαει με μια κοπελα. Του παιρνει το τηλεφωνο, γραφει ενα νουμερο (λογικα το δικο της) και του το δινει. Ααααααα δε θα τα παμε καλα. Ας συγκεντρωθω στο θεμα που επειγει ομως. Αχ ο Cameron εχει σκασει απο τη ζηλεια του! Μετα απο λιγο εφυγε προς τον πανω οροφο εκνευρισμενος. Κοιταζομαστε με την Cara και χαμογελαμε. Το σχεδιο πετυχε. Τον λυπαμαι βεβαια λίγο. Αλλα ειναι για καλο. Παμε στους αλλους δυο για να τους πουμε οσα εγιναν. Ακομα φιλιοντουσαν. Την σκουνταω και μου βγαζει το χερι κανοντας μου νοημα να περιμενω. Κοιτα τους δε ξεκολλανε. Η Cara με ενα χαμογελο με κοιταει και με το βλεμμα της μου ελεγε να τους αφησω. Α καλα. Εδω θα μεινουμε. Α δε μπορω να περιμενω. Θελω να παω στον Dylan πριν προλαβουν να πανε κι αλλες λυσαρες. Τους χωριζω και η Ariana ειναι λες και ξυπνησε απο λυθαργο. Επιτελους.
Ar: Λοιπον; Τι εγινε; Πετυχε;
Li: Ωω ναι πετυχε και με το παραπανω. Εξαλλος εγινε.
Ar: Ωραια ωραια. Σ ευχαριστω παρα πολυ για τη βοηθεια Peter.
Pe: Οποτε με ξαναχρειαστεις, στη διαθεση σου. Κοριτσια εγω φευγω, Cara εμεις τα λεμε στη σχολη.
Τον χαιρετησαμε και αφου εξηγησαμε στην Ariana με λεπτομερειες την αντιδραση του Cameron εγω πηγα να κατσω διπλα στον Dylan γιατι και πολυ τον αφησα μονο του.
Li: Χευ. Τι λεει;
Dy: Γεια. Ο φιλος σου σε εψαχνε.
Li: Α.. θα τον βρω μετα. Τι εγινε με εσενα;
Του λεω και καλα πονηρά και με κοιταει με απορια.
Li: Για την κοπελα που σε ειδα πριν λεω.
Dy: Τιποτα τι να γινει.
Li: Ε πως τιποτα. Σου δωσε το τηλεφωνο της. Θα της τηλεφωνησεις;
Dy: Μαλλον οχι.
Χαρηκα βασικα. Αλλα και αυτος πολυ απολυτος ρε παιδι μου. Τί αντιδραση ειναι αυτη; Ουτε καν να το σκεφτει.
Li: Ε ασε το κινητο ντε να μιλησουμε λιγο.
Dy: Καλα. Οριστε τι θες να πουμε;
Ελα Lily βρες κατι να πειτε.
Li: Ε τωρα δε ξερω, κολλησα...
Dy: Εσυ; Κολλησες εσυ; Παντα εχεις κατι να πεις. Ακομα και να το θελουμε δηλαδη δε σταματας.
Li: Χαχαχαχα αντε μωρε.
Av: Σηκωθειτε, φευγουμε.
Li: Τι απο τωρα;
Ni: Τρεις ειναι η ωρα.
Ty: Τοσο καλα περασες που δε καταλαβες ποτε περασε η ωρα μικρη;
Li: Ναι ας μη το συζητησουμε καλύτερα τι εκανα ολο το βραδυ.
Μαζευτηκαμε ολοι εξω. Εκτος απο τον Cameron ο οποιος ελειπε μαζι και το αμαξι του. Ναι μας παρατησε και εφυγε. Πως σκατα θα χωρεσουμε τώρα;
Dy: Που ειναι ο Cameron;
Ni: Εφυγε...πηρε και το αμαξι μαζι.
St: Αναρωτιεμαι τι επαθε.
Κοιταξε την Ariana...ωχ μπιχτη ηταν αυτο. Με τη μηχανη πηγαν ο Steven με την Ariana και στο αυτοκινητο της Cara ολοι οι υπολοιποι. Πισω καθισαμε εγω, ο Dylan, η Avril και ο Nick. Βασικα η Avril καθοταν πανω στον Nick για να χωρεσουμε. Μπροστα καθισε ο Tyler και οδηγουσε η Cara. Εγω σε ολη τη διαδρομη κοιτουσα εξω απο το παραθυρο. Κρυφα ομως απολαμβανα το οτι ημουν στριμωγμενη με τον Dylan στα πισω καθισματα. Πηγαμε σπιτι και πεσαμε για υπνο.