10: New friends.
-
“Xian.” Tawag ko ngunit agad niyang sinuntok ang lalaking sinipa ko kanina at mabilis siyang sinugod ng isa pang lalake habang ang leader ay nanunuod lang. May mga galos na rin si Xian pero bakit siya lang ang nandito? Nasaan sila Alex?
“Xian, watch out!” Sigaw ko nang makitang hahampasin siya noong leader. Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong nakaiwas siya. Nagawa niya pa akong tignan at puno ng pag-aalala ang mga mata niya. Hindi ko namamalayan na may kumakalas na pala noong lubid na nakapulupot sa katawan ko.
Si Tyler. Tumatakbo na rin papunta sa direksyon namin sila Zero at may mga humahabol sa kanila. Binigyan ng isang malakas na suntok ni Alex iyong lalaking humawak sa balikat niya, ganoon din naman ang ginawa ni Jester.
Tinignan ko si Tyler at nang makalas na iyong lubid sa katawan ko ay bigla akong nanghina pero mabuti na lang at nasalo niya ako. Kinarga niya ako in bridal style at inilayo sa lugar na iyon. Marahan naman niya akong inupo sa malaking bato at hinawakan ang mag kabilang kamay ko habang nakaluhod sa harapan ko.
“Dito ka lang, tutulungan ko sila. ‘Wag na ‘wag kang aalis dito, okay?” Bilin niya at tumango naman ako, matapos noon ay nagmadali na siyang tumakbo pabalik and for some strange reason, napangiti ako. Seryoso talaga sila na poprotektahan nila ako.
ㅡ
“Xian.” I tried to call his name but it came out as a whisper. Bigla naman akong napalingon nang bumukas ang pintuan. Si Zero, nakatingin siya sa akin, may band aid siya sa may bandang noo. Mukhang napalaban talaga sila.
“Erin.” Nag-aalalang tawag ni Xian nang mapansin niyang gising na ako. Mukhang nasa infirmary kami ngayon, pangalawang beses ko nang nawalan ng malay but this time, sobrang sama na ng pakiramdam ko.
“Sabi ng nurse, mas makakabuti kung magpapahinga ka muna, ‘wag ka muna masyadong kumilos.” Sabi ni Xian habang tinatanggal niya ang mga buhok kong nakaharang sa mukha ko. Ngumiti ako ng bahagya at saka siya tinignan ng diretso sa mata.
“Sorry for causing too much trouble. I know this is weird pero ano ‘yong pwede kong gawin para makabawi sa inyo?” Nahihiyang tanong ko at nagkatinginan naman sila ni Zero bago siya ulit magsalita, alam ko na rin iyong lalabas sa bibig niya kaya inunahan ko na siya.
“I’m serious.” Bumuntong hininga ako dahil halata namang iniisip nila kung seryoso ako o hindi. Ngumiti si Xian at saka hinawakan ang kamay ko.
“Okay, alam kong mahirap ‘to para sa ‘yo pero, I want you to be more friendly.” Aniya at nagdalawang isip pa ako bago tuluyang tumango. Gusto kong tumawa dahil sa naging reaksyon niya pero masakit iyong labi ko kaya hindi ko mabanat ng masyado. Magsasalita pa sana siya ngunit bumukas ulit iyong pintuan.
“Montero, kailangan ka sa faculty.” Sabi noong babaeng nag-welcome sa akin noong unang araw ko rito sa academy.
“Sige na, ako na bahala sa kanya.” Ani Zero.
“Pahinga ka.” Tumango lang ako sa sinabi ni Xian at lumabas na rin siya ng kwarto kasama ‘yong babae. Sa totoo lang, mahirap talaga ang gustong mangyari ni Xi, pero wala namang masama kung susubukan ko. Alam ko namang mahirap din para sa kanila na bantayan ako. Be friendly, that’s the least I can do para lang makabayad sa kanilang lima.
"Okay na ko rito, pwede mo na akong iwan.” Humarap ako sa kabilang direksyon para hindi ko makita si Zero. I hate to see his face pero naramdaman kong naupo siya sa kama at may inangat na kung ano.
“S-sorry for what happend. I forgot that you’re afraid of being closed in to a small space.” Mabilis akong lumingon dahil sa sinabi niya. He really know how to say sorry, huh?Medyo natawa pa ako nang makitang inabutan niya ako ng marshmallow. Kinuha ko iyon sa kanya at umiwas ulit ng tingin bago mapangiti ng tipid.
“Nand’yan na rin ‘yong isa pang pares ng sapatos mo. Tawagin mo ko kapag may kailangan ka.” Sabi niya at naramdaman ko siyang tumayo. Pumikit na lang ulit ako at nagpahinga.
Tyler’s POV
Hindi ko maintindihan kung bakit ang aga aga, eh ang init na ng ulo ni Zero, rinig na rinig ko silang nagtatalo ni Xian mula sa kabilang kwarto.
“Ugh, insan. Patahimikin mo nga ‘yong kaibigan mo! Ang aga aga.” Reklamo ni Xander at no choice rin naman ako kung hindi ang pumunta na roon at umawat sa dalawa pero paglabas ko ah lumabas din sina Alex at Jester mula sa kwarto nila. Napapagitnaan kasi namin ang kwarto nila Xian.
Wala ng katok katok at agad binuksan ni Jester iyong pintuan nila. Thuglife talaga ‘tong lalaking ito, no wonder kung bakit lagi siyang nasasabihan na nagmana kay Tito Jasper.
“Ang aga aga, bakit kayo nagtatalo?” Tanong ni Alex na napapakamot pa sa ulo. May inabot naman sa amin si Xian at agad binasa.
“Lilipat sa section natin si Erin? Oh ano namang kinalaman nito sa pag-aaway niyo?” Tanong ni Jester.
“Ito kasing si Zero, ayaw palipatin si Erin. Nakita niyo naman kung anong nangyari kahapon ‘di ba? Mas makakabuti kung nasa section natin si Erin, mas mababantayan natin siyang maigi.” Sumangayon kami sa sinabi ni Xian pero ang nakakagulat ay hindi man lang nagreklamo si Jester. Ano naman kaya ang nakain ng lalaking ‘to?
“Ibibigay ko na ‘to sa faculty. Ikaw lang ang hindi sangayon dito, you don’t have a choice.” Ani Xian kay Zero bago ito tuluyang lumabas ng kwarto at iwan kami rito.
Erin’s POV
“Sure ka bang papasok ka pa? Bilin ni Xian na magpahinga ka lang.” Sabi ni Akira pero hindi ko siya pinakinggan at lumabas na ng kwarto ngunit sinalubong kami noong babaeng sumundo kay Xi kahapon kaya hindi ako nakalabas agad.
“Ohara, kakausapin ko muna si Cross. Pwede ka nang mauna sa classroom mo.” Sabi noong babae at nginitian ako ni Akira, tumango ako ng bahagya at ngumiti rin. Her jaw dropped because of what I did. Mukhang hindi niya inaasahang ngingitian ko siya.
Nang maiwan na kami rito noong babae ay agad niya akong inabutan ng isang papel.
“That will be your schedule from now on.” Tinignan ko iyong papel at binalik ang tingin sa kanya.
“Teka, bakit nabago?” Nagtataka kong tanong.
“I don’t know, inutusan lang din ako eh, are you okay? Ba’t ang dami mong pasa?” Hinawakan ko ang mukha ko at umiling.
“Wala ‘to. Sige salamatㅡ”
“Chloe. My name is Chloe.” Pakilala niya. Ngumiti ako ng bahagya at saka hinawakan ang kamay niya dahil inabot niya iyon.
“Erin.” Pakilala ko kahit alam kong kilala naman na niya ako. Bakit kaya nabago iyong schedule ko all of a sudden? Sabagay, okay na ‘yon kaysa naman sa dati kong sched na iba-iba ang nagiging kaklase ko.
Papasok na sana ako sa katabing building ng main para sa unang subject pero may narinig akong daing ng isang lalake.
“Aray, ayoko na. Tama na!” Sinundan ko kung saan nanggaling iyong boses. Alam kong hindi ko dapat ‘to ginagawa dahil kagagaling ko lang sa gulo kahapon, but damn. Ayaw makipag-cooperate ng mga paa ko.
“Come on. Jester, stop.” Suway ko nang makitang may binubully si Jester. Keen, at mukhang nerd pa yata.
“Bakit sa tuwing may binubully ako, dumadating ka?” Inis na tanong ni Jester nang kamutin nito ang kulot niyang buhok.
“Tadhana, I guess?” Nagkibit ako ng balikat at saka tinulungang tumayo iyong lalake. Nakatingin lang siya sa akin na parang tanga kaya tumingin ako kay Jester.
“Tignan mo ginawa mo sa kanya. Oo nga pala, nabago sched koㅡ”
“I know, nasa section ka na namin ngayon. Let’s go.” Aya niya at nag-umpisa na siyang maglakad. Did I heard him right? Nasa section na nila ako? Which means.... Araw-araw ko na silang makakasama? Ugh! Hindi na lang ako nagreklamo dahil sa sinusubukan kong maging friendly.
Pagdating namin sa classroom, kinailangan ko na naman ipakilala ang sarili ko. I’m seriously tired of this, like hell! Everyone knows who I am. Bakit kailangan ko na naman sabihin kung sino ako?!
“For the nth time. I’m Erin Celvero Cross, remember my name or else I will crush your face into pieces. My God!” Iritang pakilala ko at naupo na sa nag-iisang bakanting upuan kung saan napapalibutan ako noong lima. Are they serious? Pinlano ba nila ‘to just to make sure na hindi na ako gagawa ng gulo?
“Be friendly.” Nakangiting paalala ni Xian na nakaupo sa kanan ko. Ngumiti ako ng pilit at saka humarap sa white board.
Hours had passed and we took our breaktime. Kahit hindi ko kaklase si Akira ay sa akin pa rin siya sumabay sa pagkain but the more shocking thing is nandito rin iyng lalaking binubully ni Jester kanina who turns to be friend pala ni Akira.
“Do you mind kung makikisabay sa atin friend ko? Kaka-transfer lang niya kasi..”
“By the way, his name is Kevin.. Kevin, this is Erin. Roommate ko.” Pakilala ni Akira, agad namang inabot noong Kevin ang kamay niya and I don’t have a choice kaya nakipag-shake hands ako. Maya-maya lang ay nag-umpisa na kaming kumain habang sila Alex ah nasa kabilang lamesa kasama iyong apat.
“Hey, stop acting like you own this school. Just because representative ka ng faculty ay may karapatan ka ng mangialam.” Boses ng babae at agad kaming napalingon. That bitch, arguing with Chloe. Itong babaeng ‘to, ang hilig niya talaga maghanap ng away tapos biglang mag mpapaawa as if na siya iyong biktima. I’ve already had enough of her bitchiness.
Tumayo ako at pumunta kay Chloe, agad naman akong tinaasan ng kilay noong babaeng hanggang ngayon hindi ko pa rin kilala kung sino at kung ano ang pangalan. Sabagay, hindi naman ako interesado sa kanya.
“Here you are again, nakakaawa ka. Look at your face, ang dami mong pasa. Isinama mo pa sa gulo si Zero and the rest of his squad.” Maarting sabi nito at nanatili lang akong nakangisi habang nakatingin sa kanya.
“Stop spouting nonsense. Namumuro ka na sa ‘kin, isa pa. Isang isa na lang at ipaparanas ko sa ‘yo ‘yong suicide squad.” Hinawakan ko si Chloe at saka dinala sa lamesa kung saan kami nakaupo nila Akira. Tinignan ako nila Xian and they smiled at me maliban kay Jester at Zero.
“Woah, grabe. Ang cool mo talaga, Erin.” Akira giggled at gano’n din ‘yong Kevin.
“Do you mind kung maging boyfriend mo ako?” Bigla akong naubo sa tanong ni Kevin. The hell with a sudden question?
“Excuse me?” Tanong ko at binatukan lang siya ni Akira.
“Thank you.” Nakangiting sabi ni Chloe at tumango lang ako.
I don’t know why but I like the feeling when I’m surrounded by them.