Geç olsun güç olmasın :) Sınav öncesi bölüm atayım dedim :) Sizde bana vote ve yorumlarla moral olun :)
@citygirll Canıma tatlı yorumlarından dolayı teşekkür ediyorum.. <3
Yazar: Meh-Pare
Bölüm: 21(Karar zamanı...)
Genç adam odasının kapısından gelen seslerden rahatsız olup gözlerini araladı. 'sanki birileri tartışıyor' diye düşündü kendi kendine. Uyku sersemi ayağa kalkıp sarsak hareketlerle kapıya ulaştı şimdi sesler daha net duyuluyordu.
-Ne diye geldin buraya bilmem ama yürü git benim tepemin tasını attırma, diyen Doğan'ın sinirli sesini duydu önce. Hemen onun ki kadar sinirli ancak biraz daha alçak ses tonuyla,
-Sen bana nasıl böyle davranırsın. Ben Yiğit'in kız arkadaşıyım, diyen Yeşim'in sesi ulaştı kulaklarına. Yiğit her seferinde olduğu gibi yine boğulduğunu hissetmeye başladı. Yeşim konusu bir süredir canını sıkıyordu. Genç adam artık bu sıkıntısının kaynağını ortadan kaldırmak istediğini düşündü. Bu düşünceyle odasının kapısını açıp,
-Ne oluyor sabah sabah, dedi. Yeşim Yiğit'i görünce yanına yaklaşıp ellerini genç adamın beline sardı.
-Aşkım ben senin için geldim ama Doğan beni kovuyor.
Yiğit kendisine yapışan kızı bedeninden uzaklaştırıp,
-Salona geç geliyorum, dedi ve odasının kapısını sertçe çarpıp kapattı.
Yiğit üzerini değiştirip kendisini salonda bekleyen Yeşim'in yanına gittiğinde ondan uzak bir köşeye geçip oturdu.
-Neden geldin buraya?
-O nasıl soru Yiğit tabi ki de geleceğim seni merak ettim sevgilim.
-Hepsi bu mu yani sabahın köründe seni buraya getiren, diyerek imalı bakışlarını kızın üzerinde ilgisizce gezdirdi.
-E..evet. Aslında bir şey daha var. Beni çok sinirlendirdi duyduğumda.
-...
Yeşim karşısındaki adamın cevap vermeyeceğini fark ettiğinde derin bir nefes alıp,
-Zümra mıdır nedir? Onunla nereye gittin? diye sordu. Hata ettiğini kendisi de farkındaydı. Ancak içinde tutamamıştı. Herkes gibi o da biliyordu Yiğit Beyzade asla hesap vermezdi. Ancak içindeki baskın gelen duyguları yüzünden bu soruları genç adama sorma gafletinde bulunmuştu bir kere.
Yiğit duyduğu ithamlarla gerilirken delici bakışlarıyla Yeşim'i hedef aldı.
-Birincisi sen kimsin de bana hesap soruyorsun? İkincisi de keyfimin kahyası mısın? Ne yaparsam yaparım seni ilgilendirmez.
-Yiğit ben..-
-Saçmalamayı kes ve kalkıp git. Bir süre de gözüme gözükme yoksa canını fena yakarım, diye tehdidini savurup ayağa kalktı. Yeşim'in hala olduğu yerden bir milim dahi kıpırdamaması genç adamı çileden çıkardı. Yeşim'i kolundan tuttuğu gibi kaldırıp kapıya doğru sürükledi. Kapıyı açıp onu dışarı savurduktan sonra kendisine şaşkınca bakan kıza,
-Sakın gözüme gözükme, diye son uyarısını da yapıp kapıyı gürültüyle kapattı. Yeşim biraz korkmuş biraz sinirli ifadesiyle çantasını koluna takıp asansöre yöneldiği sırada karşısında gördüğü Rana ve Selin'le adımlarını hızlandırıp uzaklaştı. İki kız şahit oldukları olayın şokunu atlatıp hemen dairenin kapısına ulaştılar ve aceleyle kapıyı çalmaya başladılar. İçeriden homurdanarak gelen Hülya,
-Ne o alacaklı gibisiniz, dedi kapıyı açar açmaz.
Ona cevap vermeden içeri giren ikili direk mutfağa yöneldi. Zümra kahvaltısını ederken içeri değişik yüz ifadeleriyle giren arkadaşlarına baktı.
-Hayırdır? Sorduğu soruya cevap alamayınca Hülya'yla bakıştılar. Hülya ben bilmiyorum der gibi omuz silkince,
-E artık anlatın ama, diye arkadaşlarına çıkıştı bu sefer Zümra.
-Az önce şahit olduğumuz şeyi bir bilseniz, diye söze girdi Selin.
-Yiğit Yeşim Kaşarını yaka paça kapının önüne attı ve sakın gözüme gözükme dedi, diye arkadaşını tamamladı Rana. İki kız da şaşkınlıkla birbirlerine bakarken,
-Neden peki? diye sordu Hülya.
-Bilmiyorum. Ama Yeşim'in morarmış halini görmek çok zevkliydi, dedi Rana gülerek.
***************
-Ders çok yorucuydu, dedi Zümra masaya otururken.
-Al benden de o kadar, dedi Hülya arkadaşına katıldığını belli edercesine. İki kız konuşmaya devam ederken Rabia, Mücahit, Mehmet ve Samet yanlarına yaklaşıp masaya oturdular. Kısa selamlaşmanın ardından Samet ve Mehmet herkese çay almak için ayaklandı. Onların uzaklaşmasıyla Semih'in masada bitmesi bir oldu.
-Herkese merhaba. Zümra biraz konuşalım mı? Diye sordu genç adam bütün ilgisini onun üzerinde yoğunlaştırırken.
Zümra masadakilerin kendisine olan imalı bakışlarına kaşlarını çatarak karşılık verdi. Sonrasında ise ayaklanıp Semih'le birlikte bahçe kapısına doğru ilerlemeye başladı.
-Ne konuşacaktın benimle? Diye sordu gergince.
-Ben değil aslında Bay William konuşmak istiyor. Onun ofisine gitmemiz gerekiyor, dedi gülümseyerek. Bir süre daha yürüyerek Profesör'ün ofisine ulaştıklarında zaman kaybetmeden kapıyı çalıp içeri girdiler.
-Gelin bakalım, oturun şöyle, dedi yaşlı Profesör içeri giren iki gence gülümseyerek.
-Bir sorun mu var hocam? Neden beni görmek istediniz?
-Yok Zümra'cığım. Emin ol en sorunsuz öğrencim sensin. Seninle ilgili bir sorun olamaz. Ben seni buraya çağırdım çünkü elime bir proje geçti ve eğitimin için yararlı olacağını düşünüyorum, dedi yaşlı adam genç kızın önüne mavi bir dosya bırakarak. Zümra anlamayan bakışlarla bir süre dosyayı süzdükten sonra ,
-Ben anlamadım bunun benimle ne ilgisi var? diye sordu.
-Şöyle ki bu projeyi asistanım Semih'e teslim ettim. Ancak bir de öğrencilerim arasından başarılı, bu projenin altından kalkabilecek azim ve yeteneğe sahip bir yardımcı gerekiyordu. Bende seni buna uygun gördüm. Ancak proje süresi bir yıl ve yurt dışına çıkma zorunluluğu var. Şöyle de bir artısı olacak; kesinlikle okul aksamayacak. Sadece internet üzerinden sınavlara girmen yeterli olacak. Eğer sen kabul edersen proje hemen yürürlüğe girecek. Hiç sıkıntı yapmana da gerek yok derslerinin aksamaması için hocalarınla görüşeceğim. Bir de proje dereceye girerse son sınıf olduğun için direk staj imkanın olacak. Okulun anlaşması olan köklü bir kuruma yerleştirebilirim seni. Ne dersin?
Genç kız bir elindeki dosyaya bir Profesör'ün yüzüne bakıp yaşadığı şoktan çıkmaya çalışıyordum. Kendisine sunulan teklif geleceği ve mesleki kariyeri açısından bulunmaz nimet olduğunu farkındaydı. Ancak bir yıl Türkiye'den uzaklaşmak gözünü büyük oranda korkutuyordu.
-Ben ne diyeceğimi bilmiyorum, dedi sesine yansıyan şaşkınlık ve kararsızlıkla.
-Daha önümüzde uzun bir zaman var sana bir ay süre bir ay içinde karar ver ve kararını bana bildir, dedi Profesör.
------------------------------
Genç kız elindeki dosyayla koridorda dalgınca yürürken arkasından kendisine seslenen Semih'in farkında bile değildi.
-Zümra bekle, diye tekrar bağırıp koşar adım kıza yetiştiğinde kolundan nazikçe tutup durdurdu. Zümra bir an için irkilse de Semih'in hiç solmayan gülümsemesiyle kendisine baktığını görünce rahatladı.
-Sana sesleniyorum.
-Kusura bakma dalmışım, duymadım.
Yürümeye başlayan ikili konuşmaya da bir yandan devam ediyordu.
-Projeyi mi düşünüyorsun?
-Evet.
-Eğer istemiyorsan..
-Yok hayır istememek değil de... Ben sadece buralardan uzunca bir süre uzak kalmak, ne bileyim gözümü korkutuyor işte.
-Anladım. Ama bir de şöyle düşün birlikte uzun bir vakit geçireceğiz. Bu hem geleceğin için yararlı olacak hemde yanında ben olduğum için eğleneceksin, dedi genç kız da Semih'in söyledikleriyle gülümsedi. Gerçekten de onun yanında duran insan somurtamıyordu. Semih'in neşesi bulaşıcıydı. Yanında olan herkesi eğlendiriyordu.
-Düşüneceğim, dedi genç kız daha sonra Semih'e veda ederek yanından ayrıldı.
************
-Vay be! Kızım deli misin süper bir fırsat bu. Kendi alanında ilerlemiş olacaksın. Daha ne istiyorsun?
-Ya of ne bileyim. Düşünsenize bir yıl beni göremeyeceksiniz. Ben daha doğru düzgün tanımadığım Semih'le dünyayı gezeceğim. Bilmiyorum ya. Hem benim ailemi biliyorsunuz biraz tutucular. Bizim çocukları bile zor kabullenmişken onunla birlikte gitmemi onaylayacaklarını sanmıyorum, dedi genç kız umutsuzca.
-Zümra haklı kızlar. Bir yıl ayrı kalamayız, dedi Hülya.
-Yanlış canım. Söz konusu onun istikbali ise bal gibi de kalırız. Hem bir yıl çok uzun da sayılmaz. Üstelik senin geleceğin söz konusuyken emin ol ailen onay verecektir, dedi Rana.
-Haklı, dedi Rabia ve diğerleri de onu onaylarcasına başını salladı.
Kızlar hep birlikte konuyu tartışıp orta bir karara varsalar da Zümra'nın hala içinde bir yerlerde küçük bir sıkıntı vardı.
Kızların gitmesiyle odasına çekildi. Eline telefonunu alıp annesinin numarasını çevirdi. Bir süre bekledikten sonra açılan telefondan gelen neşeli ses geç kızın kulaklarını doldurdu ve yüzüne derin bir gülümseme yayıldı.
-Kuzucuğum.
-Annem.
-Nasılsın yavrum. Hiç aramıyorsun ne zamandır merak ettik seni.
-İyiyim Meryem Sultan. Dersler çok yoğun o yüzden böyle oldu.
-Neyse ne yapıyorsun bir sorun yoktur İnşallah.
-Yok annem yok. Sadece ben bir şey söyleyecektim...
Genç kız derin bir nefes alıp devam etti,
-Benim bir hocam bir proje için beni uygun görmüş. Mesleğimin geleceği açısından çok güzel bir fırsat bu. Ama bir yıl boyunca yurt dışında kalmam gerekiyor. Bilmiyorum babam nasıl karşılar. Onun bir ağzını arasan?
-Yavrum bir yıl yurt dışında bir başına ne yapacaksın?
-Annem yanımda hocamın yardımcısı da olacak tek olmayacağım ki.
-Derslerin ne olacak peki?
-Muaf olacağım. Hocam ayarlayacak. Bu çok önemli geleceğim için.
-İyi peki o keçi inatlı babanla konuşurum. İkna etmeye çalışırım.
-Canım annem çok teşekkür ederim, diye sevinçle gülümsedi geç kız. Annesiyle vedalaştı ve telefonu kapattı. Biraz gergin olsa da annesinden onay almak onu mutlu etmişti. Yüzündeki gülümsemeyle yatağına uzandı. Kısa zamanda İstanbul'a gidip ailesiyle yüz yüze görüşmesi gerekiyordu.
O bu düşüncelerde kaybolurken telefonuna gelen mesajla yattığı yerden doğruldu.
'Yarın planladığım sürprizle ilgili sizinle konuşacağım. Hülya ve Rana biliyor zaten. Selin'e de söyleyin.' Mücahit'ten gelen bu mesajla genç kız gülümsedi. İkisinin mutluluğunu her şeyden çok istiyordu. Ona onaylayan bir mesaj gönderip telefonunu tekrar yerine bıraktı. Sonrasında ise yatağına gömülüp uykuya daldı.
------------
Dualarınız benimle olsun güzellerim :)