"Anong ginawa mo sa kanila!" Hinawakan ko sa kwelyo si zimon.
"I can't accept na may mga anak ka na, so I tried to kill them. I only want you, zyra. We can build our own family, just forget about them" he's crazy!
"Pakawalan mo sila, zimon. Nakiki-usap ako"
"No! Not until you come with me!"
"Then, sasama ako!" Tinignan niya ako at tinaasan ako ng kilay. "Ibibigay ko lang sila sa tatay nila at masaya akong sasama sayo"
"Siguraduhin mo lang, zyra. You know what all I can do!" Tumango ako at sumunod sa kaniya.
Paglabas namin sa mansion, nakita namin sila zyzeir na hawak na sila Mrs. Vic. Kaya mabilis akong inakbayan ni zimon.
"Babe, what's the meaning of this?" Litong sambit ni zyzeir.
"I'm sorry, mas uunahin ko ang kapakanan ng mga anak ko"
"What?"
"Hawak ni zimon ang mga anak natin" nagulat sila sa sinabi ko. Hawak na nila ang mga anak nila kaya nalulungkot ako para sa sarili ko dahil gusto ko na ding mahagkan muli ang mga anak ko.
"Ikaw pala ang ama" sabay tawa ni zimon. "I'm sorry but hindi na muli mabubuo ang pamilyang gusto mong mangyari kasi akin na si zyra" tumingin ako kila lance at senenyasan silang sundan kami habang nagtatalo sila zimon at zyzeir. Tumango sila sa akin kaya tumingin ako kay zimon.
"Let's go, zimon. Wala namang kwenta yang manloloko na yan" ngumisi siya sa akin at tumango.
Sumakay na kami sa sasakyan ni zimon at mabilis niyang pinaandar ang sasakyan. Yes, ganiyan zimon. Bilisan mo pa dahil kanina pa ako gigil na gigil sa inyo.
Nang makarating kami sa abandonadong building, mabilis akong bumaba sa sasakyan ni zimon at tumakbo agad ako sa loob. Ngunit agad akong natigil ng magsilabasan ang mga tauhan ni zimon.
"Go, see them" utos sa akin ni zimon na agad kong kinatango.
Pumasok ako sa loob at agad akong napatakip sa bibig ng makita ko ang kalagayan nila.
"Mga anak" sambit ko kaya napatingin sila sa akin.
"Mommy?" Nagsimula na silang umiyak na kinadurog ng puso ko, I hate to see them crying. "Help us, mommy! We're hungry and tired"
"Of course, I will save you both" tumingin ako kay zimon. "Nakiki-usap na ako sayo zimon, let them go"
"No, I'll make sure first na sasama ka sa akin and you can't betrayed me"
"Then, what should I do? Kung kinakailangan ako ang itali mo, then do it now! Para malaman mo na hindi kita niloloko!"
"You look sincere, ah? Come to me, mahal" naiinis man ako ngunit wala akong magawa, hawak niya ang mga anak ko. Lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako sa pisngi. "Good girl, mahal. That's why I love you"
"Mamahalin din kita basta pakawalan mo lang sila"
"Really?" Tumingin siya sa dalawang tauhan niya at senenyasan niya itong pakawalan ang mga anak ko. Parang luntang gulay na bumagsak ang dalawa kong anak sa cemento kaya nilapitan ko sila at niyakap.
"Mommy, huhuhu" iyak sila ng iyak sa akin kaya pati ako napapaluha na. They don't deserve this.
"Sshh" pinunasan ko ang mga luha nila at muli silang niyakap at agad ko silang binulungan. "Nasa labas ang daddy niyo. Kapag narinig niyo ang putok ng baril, tumakbo na agad kayo papalapit sa kaniya, naiintindihan niyo?" Tumango sila sa akin. "He will call you" tumango-tango sila sa akin kaya kumalas ako sa yakap. Tumayo ako at tumingin kay zimon, ngumiti ako at lumapit sa kaniya. "Thank you, zimon. Ikaw dapat ang pinagkakatiwalaan ko" hinawakan ko ang balikat niya kaya mas lalo siyang napangiti sa akin. "Ngunit masyado ka ng nabulag sa pagmamahal, zimon" mabilis ko siyang tinuhod at kasabay nun ang pagputok ng baril.
Napadaing si zimon at na-alerto naman ang lahat, nagsimula ng magsilabasan ang mga tauhan ni zimon kaya nagsilabasan na din sila stepher. Nagsimula na ang laban kaya hinarap kong muli si zimon na galit na galit sakin.
"Traydor ka!" Ngumisi ako at nilabas ang baril ko.
"Did you forget who am I, zimon?"
"Zimon!" Napatingin kami sa bagong dating at nakita namin sila Mrs. Vic. Napatingin ako kila zyzeir at naguguluhan ako.
"Nakawala sila sa sasakyan kanina" sambit ni clyde na kinakunot noo ko.
Agad akong umiwas ng batuhin ako ng dagger ni Mr. Vic.
"Ako ang kalabanin mo!" Sigaw ni daddy na kakadating lang, kasama niya sila mommy.
"Plan b!" Sigaw ko kaya tumango sila sa akin.
Mabilis akong lumapit kila zyzeir at agad kong tinignan ang mga anak namin.
"Malaking gulo na ito" tinignan ko si zyzeir. "Umalis na kayo dito"
"How about you?"
"Hindi ko pwedeng iwan ang pamilya ko kaya please, iligtas niyo ang sarili niyo. Stay away here"
"No---"
"I'll be safe"
"Tutulungan kita!"
"No, you can't! Hindi mo kilala ang pamilyang vic"
"Kaya ko sila, zyra! Lalo na kapag naiisip kong sila ang pumatay sa daddy ko!"
"Hayaan mong ako ang gumanti, zyzeir. Ayokong madumihan ang mga palad mo"
"Mommy, daddy, are you both fighting?" Tanong ni zylla kaya napatingin kami sa kaniya.
"We're not" ngumiti ako. "Go with you daddy"
"How about you, ma?" Tanong ni zyrox kaya hinawakan ko ang buhok niya.
"I'll be fine" lumayo ako sa kanila. "Go away"
"We love you, mommy!"
"I love you all, always remember that" tinalikuran ko na sila at agad na akong sumugod sa mga kalaban.
Nilagtawan ko ang tumbang puno at agad sinaksak ang isang red group. May sumugod naman agad na dalawa sa akin kaya mabilis kong pinalipad sa kanila ang isang dagger ko at sapol yun sa isa habang ang isa naman ay agad kong sinikmura.
Napatingin ako kay mommy at Mrs. Vic na naglalaban na kaya hindi ko alam kung makikisali pa ako. Tinulungan ko na lang si luck na kalabanin si zaimon, mabilis akong tumambling at sinipa si zaimon ngunit mabilis siyang naka-ilag. Mabilis siyang tumakbo papalapit sa akin kaya umikot ako at agad siyang sinugatan sa likod na agad niyang kinadaing.
Hinawakan ni luck si zaimon sa kwelyo at agad itong sinuntok, ngumisi si zaimon at agad gumanti kaya nagsalitan na sila ng suntok. Habang pinapanood ko sila agad akong napadaing ng hiwain ni sydney ang braso ko, tsk, buhay pa pala ito?
"What's up, zyra" ngumisi ito at agad akong sinipa na agad kong inilagan. Gumanti din ako at dahil hindi niya iyon nailagan agad siyang nasalampak sa sahig. Pinunasan niya ang labi niya at agad siyang tumayo.
Umamba siya na susuntok kaya natawa ako.
"Para ka pa ring kalansay, friend"
"Shut up! And fight with me" ngumisi ako at tumango, umikot ako papunta sa likod niya at agad siyang sinakal.
"Really? Then, make a move and you'll die" siniko niya ako sa tagiliran kaya nasakitan ako nun at nabitawan siya.
"See? I make a move---" agad siyang natumba ng barilin siya, ngumisi ako sa malayo dahil alam kong sila yun. May mga hidden agent akong kasama at sa tuwing pipindutin ko ang bolang pula sa belt na suot ko agad na babarilin nila ang kaharap ko.
"Bye, dear. May your soul go to hell" nagflying kiss ako sa kaniya at agad na tumakbo para sunggaban ng suntok si zimon. Hayop ang lalaking ito, pinagkatiwalaan ko siya but he betrayed me. Ang ayoko pa naman ay ang niloloko ako.
Sinuntok-suntok ko siya hanggang sa wala na siyang lakas, hindi siya makaganti dahil kanina pa bugbog sarado ang katawan niya. He doesn't deserve my trust!
"Hindi ka dapat nabubuhay, zimon. Pati mga anak ko na walang kamalay-malay, dinamay mo? Alam mo, hindi ka marunong magmahal! Kasi kung totoong mahal mo ang isang tao, you will never kill someone her love!" Galit na sabi ko at hindi ko alam kong maiiyak na ako sa sobrang galit. Sobrang sakit maalala na yung mga anak mo naka-ganung posisyon.
"J-Just kill me, z-zyra"
"No, gusto kong nakikita kang nahihirapan. Just like what you did to my own child. I want to see you slowly dying, zimon!"
"K-Kill me, p-please" tinalikuran ko siya habang nagmamakaawa siya doon. Yeah, you deserve to die, pero mas gusto kong nakikita kitang nahihirapan.
Parehas ng baldado sila mommy at Mrs. Vic ngunit pareho silang desidedong mapatay ang isa't-isa. I promise to zyzeir na ako ang papatay sa pumatay sa daddy niya, kaya hinugot ko silencer gun ko sa hita ko.
Itinutok ko ang baril ko kay Mrs. Vic at agad napalunok, tinurin kitang ina ko noon kaya masakit pa din sa akin itong gagawin ko. But you ruined my life, I came a miserable. Hindi ako katulad nila christine na payapang namumuhay kasama ang pamilya nila at walang iniisip na responsibilidad. Pinasok ako ng pamilyang vic sa organization nung bata pa lamang ako, nagtraining ako ng sobrang hirap. Pagod, gutom at nakaramdam ng kahihiyan noong nagtratraining pa lamang ako. Hindi ako magiging isang mafia kung may malambot lamang akong puso, nang dahil sa pangungutya nila noon nagawa kong huwag maging mahina.
Nang iputok ko ang baril ko, mabilis na tumulo ang luha ko. All the memories with them slowly flashing into my head, even the painful memories. Mabilis kong nabitawan ang baril ko ng bumagsak sa sahig si Mrs. Vic, duguan na siya at naghihingalo.
Namalayan ko na lang ang sarili ko na tumatakbo papalapit kay Mrs. Vic. Niyakap ko siya at iyak lang ako ng iyak. Everyone's quiet and they didn't even make a move.
"M-Mommy, huhu" napaluha siya at hinawakan ang pisngi ko.
"I-I'm *ack* sorry, m-my baby" napaluha ako lalo at niyakap siya ng mahigpit. "M-Minahal kita b-bilang isang a-anak ko, at t-totoong pagmamahal yun. M-Mahal n-na mahal kita, a-anak ko. P-Patawarin mo *ack* si mommy, ah? S-She didn't know w-what her doing. S-Sorry kung n-nabulag ako sa k-kapangyarihan. And t-tell to my b-best friend, I'm s-sorry"
"I'm sorry too" umiiyak na sabi ni mommy. "I'm sorry, my best friend, huhu" niyakap ni mommy si Mrs. Vic at humingi sila ng tawad sa isa't-isa.
"Mommy?" Ginungun ko si Mrs. Vic ng bigla siyang mawalan ng malay. Nang malaman kong hindi na siya humihinga mas lalo akong napa-iyak. "Mommy, huhu!!!"
Kaizer POV
Kaka-uwi ko lang sa pilipinas at kakabalik ko lang din sa school, at dahil kababalik ko lang kung ano-ano na agad ang tsismis ang naririnig ko. Tsk, makapunta na nga lang sa gym. Ngunit habang papunta ako sa gym sinabat ako ng head teacher at inutusan akong sabihin sa bawat room na papuntahin sila sa gym, tsk bakit hindi na lang siya ang gumawa?
Ngunit ang masama kong araw ay biglang gumanda ng makita ko siya. What are she doing here? I can't make a move so I pretend to be a cold guy. After I announce, I run. What the hell, kaizer?!
Habang nag-iisip ako dito napadaan sakin ang dalawang student kaya tinanong ko sila agad.
"Nasunog na po ang CIS" napatango na lamang ako, paano nangyari yun? Hindi kaya sinadya ito?
Paalis na sana ako ng biglang may nag-text, si tito.
From: Tito
Your mom is okay now.
Napangiti ako at sa wakas maayos na din si mommy, ilang araw din kasi itong tulala at hindi kumakain ng mawala si dad. Rereplyan ko na sana siya ng may bumangga sa akin, para akong naestatwa ng makita ko siya. I never expect this, akala ko habang buhay na lang akong magtatago sa kaniya but it was all wrong. Dahil nang araw na mabangga niya ako, doon na nagsimula ang pagitan namin sa isa't-isa.
"Ex mo si zyra?" Inis na sambit ko ng malaman kong gusto niyang makipag-balikan kay zyra, nahihibang na ba siya? Paano naman na si Stella?
"No, we will never be. Kasi once na sagutin niya ako hindi na kami maghihiwalay pa" agad ko siyang sinuntok kaya gumanti naman siya.
"Alam mong may gusto ako kay zyra tapos eepal ka?"
"Ang tanong gusto ka din ba niya?" Mas lalong kumulo ang ulo ko sa narinig ko.
"Sasaktan mo si Stella? After what she done to you?!"
"Kung kinakailangan, why not?" Hinawakan ko siya sa kwelyo.
"Stay away from zyra!" Binitawan ko siya at umalis na ako. Kailangan kong maunahan si xylorh.
Hanggang sa paglabas namin sa gym, alam kong nagtataka na si zyra kung bakit ako tahimik. Ngunit wala ako sa mood para kausapin siya, pagkatapos kong makita sila ni xylorh na nag-iiyakan doon sa garden at magkayakap, tsk. Naging king of the night nga ako sa acquaintance party pero mukhang mas panalo naman si xylorh sa puso ni zyra.
Akala ko dito na matatapos ang delubyo ng buhay ko, meron pa pala. Dahil ngayon ko din nameet na may ex pala si zyra. Tsk, bakit ba ang dami kong kaagaw?!
Makalipas ang ilang araw sa wakas, kami na ni zyra. Wala na akong magiging kaagaw pero nagkamali ako dahil dito na pala magsisimula ang pagsubok naming dalawa.
Ang daming nangyari, nalaman kong isa siyang mafia gangster ang nagagambala ako doon dahil baka mapahamak siya. I love her and I can't lost her.
"Malala na ang cancer mo, kaizer. Kailan mo balak sabihin sa pamangkin ko?" Sambit ni Dr. Vin, napalunok ako. Hindi ko pwedeng sabihin kay zyra alam kong masasaktan siya. Napatingin ako kay zyra na inaasikaso sila yanna.
I can't live without her but I need to do this, kailangan kong magparaya. Kailangan ko siyang iwan para magpagaling ako sa US. Dahil hindi naman ako sigurado na gagaling pa ako, mas maganda ng prepared kesa masaktan siya lalo at sisihin ang sarili niya.
"Ano? Iiwan mo si zyra?!" Galit na sabi ni zana, I know na mangyayari ito kaya hinanda ko na ang sarili ko dito.
"Yes---"
"What the hell, kaizer! Mahal na mahal ka ni zyra! I let her go para mapunta siya sayo tapos iiwan mo lang siya?" Galit na sabi ni xylorh.
"Nababaliw ka na?! Akala ko hindi mo siya iiwan pero nagkamali ako!" Galit na sabi din nila taylor.
"May cancer ako at kailangan ko siyang iwan para hindi na lalo siya masaktan" natigilan sila at hindi alam ang irereact sa sinabi ko. "Mahal na mahal ko si zyra pero hanggang dun na lang yun kasi hindi ko na siya maproprotektahan pa"
"No! Gagaling ka pa! You won't leaver her and us!" Umiiyak na sabi ni zana.
"Stage 3 na ako, zana. At ramdam ko na din ang sakit ng kidney ko" napaluha na lang sila at hindi na alam ang sasabihin pa.
This is the painful moment, ang makitang nag-aaway kami. Leaving her is the most painful.
I regret leaving her ng maging successful ang operation ko dito sa US. Nang makabalik ako sa pilipinas una ko siyang pinuntahan sa dati nilang condo ni zana pero hindi na daw umuuwi doon si zyra. Hinanap ko siya sa lugar na madalas niyang puntahan but I can't find her there. Hindi naman ako makapasok sa organization dahil hindi naman ako member ng gangster.
Pinagpatuloy ko ang pag-aaral hanggang sa makapagtapos ako at magkaroon ng magandang buhay ko. But I still feel empty, pakiramdam ko may kulang sa lahat ng achievement na ginagawa ko. And I found out na si zyra ang kulang.
Akala ko hindi na kami magkikita but I was wrong again dahil nang makita ko siyang muli, pakiramdam ko bumalik ang lahat sa dati. Pero may part pa din sakin na nagsasabing may nag-iba, yes. She changed. Mas lalo siyang gumanda at nakakatakot din ang presensya niya. Lalo na nung magkita ulit kami sa elevator.
Lahat ng masasakit niyang sinabi agad yun tumagos sa puso ko.
"Nakita ko si zyra" sambit ko kila zana sabay inom ko ng beer.
"Your ex?" Saad ni crish, katrabahuan ni zana sa hospital. Tumango naman ako.
"But she become more different"
"What do you mean?" Tanong ni yuan.
"She changed a lot. Lalo na ng magka-usap kami"
"What did she said? Nagkabalikan na kayo?" Sambit ni lance kaya mabilis siyang binatukan ni kc kaya natawa kami.
"Of course not, hindi naman ganun kadali"
"Sus, ang kapoy mo!"
"Magkakababy lang kayo ni kc ganiyan ka na, baka nakakalimutan mong---"
"Magbayad ng utang sakin" saad ni Taylor kaya natawa ulit kami ng mag-beautiful eyes si lance. Loko talaga.
"Excuse me?!" Napatigil kami ng may nagsalita sa gilid namin, and we're surprise ng makita namin siya. "Can you lower your voice? It's irritating"
"Zyra..." Bigkas ni zana at hindi na alam ang sasabihin pa.
"Nakaka-storbo kayo sa ibang tao, hindi na kayo nahiya"
"Huy, babae! Wala kang paki kung mag-ingay kami, this is our restaurant! And if your going to leave, then leave!" Agad akong nainis sa sinabi ni crish, wala siyang karapatan para paalisin si zyra.
"Ow, you're the owner of this restaurant, uh? I think you should clean your restaurant because it's smell something like I can't explain, just like your mouth. You should wash it"
"Uh! How dare you!"
"Stop it, crish" seryosong sabi ko at agad naman napa-irap si crish at napa-upo na. "We're apologize for being noise. And I think you should apologize too, for saying bad word to us"
"Why would I apologize? It's your mistake anyway. What?! Get out of my way!"
"Sino ka ba sa akala mo, ah? Sa totoo lang pwede kitang kaladkarin palabas"
"Then, do it"
"Aba, sinusubukan talaga ako neto, eh!" Uupakan na sana niya si zyra ng awatin ko na agad ang kamay ni crish.
"You should talk to your girlfriend, because once I move. She will never move again" and she walk again, hays.
Inis kong hinarap si crish.
"Don't do it again, crish kung ayaw mong ako ang makalaban mo"
"Tsk, are you still blind for her?"
"I still love her!" Sinamaan niya ako ng tingin at umalis na siya.
Inis naman akong umupo at nilagok lahat ng makikita kong beer, this the most embarrassing moment!
Akala ko buong araw na mamalasin ang araw ko, but no. Meron pa palang mas isasaya ang buhay ko. Ayaw kong makalimutan ang nangyari samin kagabi pero dahil na din siguro sa alak nakalimutan ko na ang ibang part ng nangyari but when I wake up, siya agad ang hinanap ko. At agad akong napangiti ng makita ko siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko.
Naging maayos naman ang naging relasyon namin ni zyra, napangiti ako at napahawak sa maliit na box. Yes, magpro-propose na ako sa kaniya kasi hindi ko na kayang mawala pa siya sa akin.
Malapit na ako sa condo ni zyra ng bigla kong makita ang kotse niya na paalis kaya agad ko siyang sinundan. Napakunot noo ako ng malaman kong sa hospital siya papunta. May sakit ba siya? Or bibisitahin lang si Dr. Vin?
"Congratulations, zyra. You're soon to be mommy" parang tumigil ang mundo ko sa narinig ko, I'm soon to be dad?!
Dahil sa taranta ko agad kong tinawagan si crish dahil kailangan ko ng tulong niya.
"Ano ba, kaizer?! Para ka namang natatae! Hindi ganiyan! Dapat energetic!" Sita sa akin ni crish.
"Paano ba kasi?"
"After mo sabihin yun, yakapin mo siya kaagad"
"Ah? Paano?"
"Pagkatapos mong isigaw, yakapin mo ko, ah?" Tumango ako at ginawa ang sinabi niya. "Ayan! Ganiyan dapat! Teka, bat ang tagal naman atah niya?"
"Huh? Tinext ko naman na siya, eh" sinubukan kong tawagan si zyra pero hindi na siya sumasagot sakin. Agad akong kinabahan dahil baka nakita niya kami ni crish na magkayakap.
At doon na nga ulit nagsimula ang masalimuot kong buhay, the second time around, she left me again. Gusto ko na lang tapusin ang buhay ko but my friends keep telling me to still fighting.
Nang makita ko sila sa mall, parang gumuho ang mundo ko. Sila na ba ang mga anak namin? Ang lalaki na nila, sana nandodoon ako nung mga panahong nasa sinapupunan pa lamang sila ni zyra. Pero, hindi ako pwedeng maniwala agad sa sinasabi ng isip ko. What if, hindi ako ang ama nila? Paano kung ipinalaglag niya noon yung anak namin dahil akala niya niloloko ko siya?
Agad ko siyang hinila at sinandal sa pader, I want to know the truth now. Hindi ko na kaya pang itago lahat ng bumabagabag sa isip ko.
"Yes, at ano naman ngayon?! Ang importante wala ka ng konektado sa kanila! They'll never know the truth! So, please! Tahimik na ang buhay namin kaya kung pwede sana layuan mo na kami?! We don't need you anymore!" That's the painful word again.
Mas lalo akong nasaktan ng sisihin niya ako sa pagkawala ng anak namin. Yes, it was my fault again. Akala ko hanggang doon na lang ang lahat pero kahit masakit na nawala ang mga anak namin, nakaramdam pa din ako ng pagkatuwa ng magkaayos kami ni zyra. This is what I wish.
As she run into her second mom, I felt sad too. Yes, I know na makasalanan si Mrs. Vic pero kinilala pa din siyang ina ni zyra.
Matapos ang trahedyang nangyari 3 months ago, lahat naging masaya na. Si zana patuloy na nagpapagaling at ang lahat naging payapa na ang buhay, lahat masaya na sa kani-kanilang pamilya. Lalo na ako dahil sa wakas naikasal na din kami ni zyra.
"Babe, isuot mo ito" sabay bigay niya sakin ng relo.
"Hmm? Why are you giving me gift?"
"Kay xylorh ko sana iteregalo yan noong birthday niya pero hindi ko mahanap sa condo. Pero nung naglinis ako kahapon sa condo namin ni zana noon, nakita ko ito sa ilalim ng sofa ko sa kwarto ko" sinuot niya sakin yung relo. "Mas bagay pala sayo, kaya pala nawala yan noon dahil para sayo pala talaga yan"
"Thank you, babe" hinalikan ko siya sa noo. "I love you, zyra. And I can't really live without you anymore"
"I love you so much, zyzeir. Yes our love is forever now" napangiti na lamang ako habang tinitignan namin ang picture ng kasal namin.
This is Zyzeir Kaizer Lopez, and I'm ready to signing off.