Ik schiet recht overeind in bed. Wat is dat geluid? Het is een soort.... gekraak met vogelgezang, alsof iemand over oude houten planken loopt midden in het bos. Een blik naar links vertelt me dat Kieran geamuseerd zit te grijnzen. Zodra hij doorheeft dat ik kijk, reikt zijn arm naar zijn telefoon, die naast hem op het nachtkastje ligt. Hij houd het scherm zo dat ik mee kan kijken en zet het alarm af. Meteen is het krakende geluid met vogelgezang afgelopen. 'Verdomme, ik schrok me de pleuris. Wil je nooit meer zo'n irritant eng geluid als wekker gebruiken?' Hij lacht om mijn gekwelde uitdrukking. 'Dat zou ik best kunnen doen, maar dan word je niet wakker. Jij bent immuun voor normale wekkers. Daar slaap je gewoon doorheen, dus ik moest wel. Buiten dat, je moet opstaan omdat je zo meteen een shoot hebt, weet je nog? Vivien had je er gisterenavond nog aan herinnerd.' Gisterenavond. De afterparty. Toen was ik toch op het bed gevallen, en in slaap gevallen? Ik kan me niet herinneren dat ik me toen heb omgekleed, maar wanneer ik de deken van me af sla lig ik in mijn ondergoed. Ik graaf in mijn geheugen naar de ontbrekende delen. Maar een glas champagne gedronken gisteren, dus daar kan het niet aan liggen. 'Heb jij me gisterenavond uitgekleed? Ik kan me niet herinneren dat ik dat zelf heb gedaan.' 'Ja, je sliep al en ik wilde je niet wakker maken omdat je al zo moe was. Dus ik heb je uitgekleed en je kleren op die stoel daar neergelegd.' Hij wijst naar een van de twee stoelen die tegenover het bed staan. 'Bedankt. Dan ga ik me nu maar aankleden, geloof ik.'
Precies op het afgesproken tijdstip sta ik beneden, op Vivien te wachten. "Quand on parle du loup, (on en voit la queue)." komt in mijn hoofd op. Vertaalt betekend het: Wanneer iemand spreekt over een wolf, (iemand ziet de staart). Daar, vergezeld door het geluid van het belletje van de lift, komt ze de lobby binnengelopen alsof het haar persoonlijke catwalk is. 'Lekker geslapen?' vraag ik aan haar. 'Ja hoor. Het bed is heerlijk, al hebben we hem nog niet uitgeprobeerd-' voordat ze verder gaat, onderbreek ik haar. 'Gadver! Ik hoef geen details van wat jullie in bed doen. Houd dat maar voor jezelf, ik geef je toch ook geen uitgebreide beschrijving van wat Kieran en ik uitspoken?' Vivien glimlacht. 'Misschien wil ik wel weten wat jij en Kieran doen. Vertel eens, wat doen jullie dan?' Ze trekt een paar keer haar wenkbrauwen op. 'Dat is anders, jij zou toch ook geen smerige details over je broer willen, of wel dan?' 'Misschien niet nee. Ik heb lekker uitgeslapen. Floris ligt nog te slapen geloof ik. Of hij is inmiddels wakker geworden.' Ik glimlach en knijp mijn ogen samen door de felle ochtendzon in Milaan. 'Als Kieran de wekker niet had gezet, zou ik nu ook nog slapen. Gisterenavond was ik gelijk toen we in de hotelkamer waren in slaap gevallen. Met kleren aan nog zelfs. Zo moe was ik.' Mijn wangen worden een paar tinten roder. 'Aww schattig! Heeft hij je omgekleed?' Mijn roder wordende wangen zeggen genoeg voor haar. 'Ik ga dood als ik geen koffie krijg. Kom mee er zit een Starbucks om het hoekje. We gaan lopend trouwens, het is hier nog geen twee huizenblokken vandaan.' Ze heeft er zelfs rekening mee gehouden dat we gaan lopen. Haar hakken zijn minder hoog dan normaal, wat volgens haar betekend dat het loopschoenen zijn. Ik zou er nog steeds niet zo lang mee kunnen lopen, laat staan een hele dag. 'Wil jij ook koffie?' Vivien's stem haalt me uit mijn gedachten. 'Ja, doe maar. Anders val ik straks in slaap, denk ik.' Ze schenkt me een glimlach en loopt de Starbucks binnen. Ik besluit buiten te wachten, omdat ik geen zin heb ik een volle winkel met allemaal mensen waarvan ik de taal niet eens spreek. Nonchalant leun ik tegen de muur aan, wachtend op haar terugkomst. Een viertal jongens gaat ook de Starbucks binnen. Een ervan gaan niet naar binnen, maar komt op mij af. Ik trek mijn wenkbrauwen op naar hem. 'Hi. I have a bet with my friends over there.' Hoe weet hij dat ik geen Italiaans spreek? Hij ziet er behoorlijk Italiaans uit, dus hij moet hier wel ergens vandaan komen. 'So, and what's the bet?' 'I had to ask you for your number, they said that I didn't dare to do that. So, can I get your number?' 'I'm sorry, but no. I've got a boyfriend, you know.' 'Damn. That's too bad. You're smoking hot.' Met die woorden draait hij zich weer om, terug naar zijn lachende vrienden die alles gezien hebben door het raam. Ik glimlach en schud mijn hoofd. Dus. Hij gaat voor een weddenschap random "smoking hotte" meisjes om hun nummer vragen. Raar, maar ergens vind ik het ook weer wel een compliment.
Met een beker koffie in de hand lopen we het huis binnen van de fotograaf. Het huis heeft een grote schuur, die hij heeft omgebouwd tot een fotostudio. De foto's komen in een magazine geloof ik, of voor zijn eigen reclame. Ik weet het niet eens meer. Het lijkt wel alsof hij een paar pakken suiker op heeft gesnoven! Hij is constant hyper, loopt overal snel naar toe, praat ook snel, veel te hyper voor mij dus. Hij leid ons naar een man, die een rek met kleding naast zich heeft hangen en een koffer met make-up naast zich heeft staan. Dit is waarschijnlijk de stylist en de visagist van de set. 'Hello amazing legs! I'm Victor, and I've got something amazing for you! It will be great for you. OMG! Your legs! Skyhigh and so beautiful!' De man heeft rode wangen van opwinding. Hij loopt naar het rek kleding toe en pakt een short van een hangertje. Hij schuift een paar hemdjes aan de kant, om er uiteindelijk een naveltruitje tussen uit te pakken. Victor wijst naar het kamerscherm dat in de hoek staat opgesteld. 'You can change your clothes there. Hurry! I want to see it!' Ik lach zachtjes en verdwijn achter het kamerscherm. Snel doe ik mijn eigen kleding uit en verander het in het koningsblauwe naveltruitje en het zwarte short. Met mijn eigen kleding en schoenen in mijn hand stap ik weer achter het kamerscherm met bloemetjes vandaan. Victor knikt goedkeurend, en wijst naar een stoel. 'Have a seat.' Wanneer ik zit, doet hij bij mij torenhoge blauwe killer heels aan. Geweldig. Al moet ik toegeven dat ze echt geweldig staan. Zodra de schoenen goed vastzitten, gaat hij met mijn gezicht en haar aan de slag. Hij kamt het door, en krult het lichtjes. Het ziet er heel naturel uit, alsof ik al mijn hele leven slag in mijn haar heb. Ik kan niet zeggen dat hij mijn gezicht licht opmaakt, maar ook weer niet heel zwaar. Hij kleurt mijn lippen neonroze. Mijn ogen worden zwart omlijnd met oogpotlood en eyeliner. Met de eyeliner zet hij ook een mooie wing. Als laatste doet hij een paar lagen mascara op mijn wimpers. 'You're done sweetheart. Don't move, stay here.' Hij beent weg. Een paar tellen later komt hij terug met de fotograaf. Enthousiast begint hij te knikken. 'We are going to take the pictures in the park. The park is opposite the house, so come on then!' Ook Vivien komt naar me toe gelopen. 'Je ziet er goed uit. Je weet al dat de shoot tegenover het huis is in het parkje?' 'Ja, dat is me net verteld.' Ze knikt en loopt achter de fotograaf aan. Victor steekt een hand uit naar me, die ik dankbaar aanpak. Hij houd me vast totdat ik stevig sta op die verschrikkelijk hoge hakken. Voorzichtig zet ik een paar stappen. Ik merk dat het eigenlijk best makkelijk lopen is en gebaar naar Victor dat hij me niet meer hoeft vast te houden. Victor knikt en gaat weer terug naar het kledingrek, om het volgende setje klaar te leggen.
Het park is niet heel groot, maar heeft een mooie grote fontein. De fotograaf heeft zijn camera al opgesteld voor de fontein en zwaait hyper naar ons. Lachend schud ik mijn hoofd, voordat ik me concentreer op mijn omgeving. Een snelle blik om me heen in het park verteld me dat we niet alleen zijn. Er staat een groep jongens en twee meisjes van mijn leeftijd naast de ingang waar we net door naar binnen zijn gegaan. De complete groep kijkt naar me. Bij sommige jongens staat hun mond open, en de twee meiden zien groen van jaloezie, met een vleugje haat in de ogen. Altijd leuk, een paar jaloerse meiden. Een jongen vangt mijn blik en bekijkt ongegeneerd mijn hele lichaam, beginnend bij mijn benen. Bij mijn blote buik en mijn borsten blijft zijn blik langer hangen. Geweldig, nog meer aandacht dan ik al krijg van Victor en de fotograaf. Over hem gesproken, hij fotografeert mij lopend, met de groep mensen op de achtergrond. Die foto's wil ik echt zien zo meteen. Ik steek mijn handen in de kleine broekzakken en loop op mijn gemak op de torenhoge hakken naar ze toe. De fotograaf laat me poseren voor de fontein. Hij laat me ervoor staan, op het randje zitten, erin staan, ga zo maar door. Wanneer we daar heel veel poses gehad hebben gaan we naar de paar bomen die aan het randje van het park staan. Hij laat me daar weer vaak poseren, weer met andere kleren.
Zevenentwintig (!) outfits, kapsels en make-up beurten later ben ik klaar. Ik verga van de honger. Ik heb durende de gehele shoot niets gegeten, en het is nu bijna vier uur. Mijn maag heeft zichzelf al een aantal keren opgegeten en ik weet zeker dat iemand anders de geluiden die hij maakt heeft gehoord. In ieder geval Vivien. 'We zijn klaar hier. Trek je gewone kleren maar aan, dan gaan we de jongens ophalen en ergens eten.' Ik zei toch dat ze het gehoord moest hebben? Snel kleed ik me van een fel zomers jurkje terug naar mijn eigen kleren. Binnen een paar minuten had me omgekleed, Victor bedankt en afscheid genomen van de hyperactieve fotograaf. 'Kunnen we gaan?' 'Ja. Ik heb van iedereen al afscheid genomen. Nu moeten we de Kieran en Floris nog ophalen, dan kunnen we eindelijk gaan eten. Jij bent niet de enige die honger heeft.' Ik glimlach naar haar en we lopen samen naar het hotel.
In de lobby van het hotel spreek ik met Vivien af dat zij Floris gaat halen en ik Kieran. Als ze tenminste nog op de hotelkamers zijn. Het zou ook goed kunnen dat ze ergens in Milaan rondzwerven. Ik haal het kamer pasje uit mijn telefoonhoesje -hoefde ik geen portemonnee mee te nemen- en maak de kamer open. 'Kieran? Ben je hier?' Ik hoor het geluid van stromend water. Of hij, of bij de buren staat iemand onder de douche. Ik doe de badkamerdeur op een kiertje. 'Kieran? Ik ben weer terug.' 'Hé! Ik droog me af en daarna kom ik naar je toe, oké?' 'Ja , is goed.' Ik sluit de deur weer achter me.
Na een paar minuten komt hij met vochtig haar en alleen een onderbroek aan de badkamerdeur weer uit. Zodra ik de badkamerdeur hoor, leg ik mijn boek weg en sta op. Hij trekt me tegen zich aan en buigt naar me toe. Ik geef hem een kus en haal mijn hand door zijn nog vochtige haren. Het voelt zacht aan. Hij omvat met zijn armen mijn taille en ik sla mijn armen om zijn nek, met mijn hoofd rustend op zijn schouder. 'Hoe was je dag? Was het een leuke shoot? Fijne mensen om mee te werken?' 'Het was leuk. Voordat we naar de fotograaf gingen, wilde Vivien nog langs de Starbucks. Ik bleef buiten wachten op haar omdat ik geen zin had in een volle winkel met mensen waarvan ik de taal toch niet eens spreek. Toen ik daar stond te wachten, kwam er een jongen naar me toe. Voor een weddenschap moest hij mijn nummer vragen. Toen ik zei dat hij hem niet kreeg omdat ik al een vriendje had, noemde hij me, en ik citeer, "Smoking hot." Echt waar, ik lieg niet.' Eerst kijkt Kieran me schattend aan, waarna hij in lachen uitbarst. 'Serieus? Dat is... best wel apart.' 'En de fotograaf was écht hyperactief terwijl ik met een kop koffie achter mijn kiezen pas om een uur of twaalf echt wakker werd. De shoot was in een parkje tegenover zijn huis. Er stond een groep jongens en twee meisjes naast de ingang, die de complete shoot naar me bleven kijken, bijna creepy gewoon. Ik heb zevenentwintig! verschillende sets kleding moeten dragen, twintig keer van kapsel moeten veranderen, en dertig keer van make-up. Mijn haar en gezicht zijn hartstikke droog. Vreselijk. Ik ben aan het ratelen hé? Hoe was jouw dag? O, en ik sterf van de honger.' Hij schenkt me een van zijn zeldzame scheve lachjes. 'Heerlijk. Ik heb ontdekt dat dit hotel een zwembad heeft, en heb eigenlijk de hele middag gezwommen. Dus ik heb ook honger.' 'Als je de hele middag gezwommen het, wat heb je dan 's ochtends gedaan?' 'Ik heb uitgeslapen, heerlijk uitgestrekt op het complete bed.' 'Zo veel ruimte neem ik niet in hoor! Dat valt best mee. Ga je je aankleden? Vivien haalt Floris en werkt waarschijnlijk haar make-up bij, dus je hebt nog een half uur.' Ik voel zijn borstkas trillen van het lachen. Hij drukt nog een kus op mijn haren en laat me langzaam los. 'Je moet me wel loslaten, of heb je liever dat ik zo meega?' 'Als ik toch mag kiezen... Misschien heb ik wel liever dat je zo meegaat. Het uitzicht is niet verkeerd. Al moet ik dan misschien wel wat jaloerse vrouwen van me afslaan. Of ik zet heel groot op je buik: ik heb een vriendin!' We kijken elkaar een seconde aan, en barsten samen in lachen uit.
Een halfuur later, op de seconde gelijk, staan we samen met Vivien en Floris in de lobby van het hotel. Dit keer hadden we ze niet hoeven halen. We zaten toevallig in dezelfde lift, dus niemand hoefde te wachten. Vivien had gezegd toen we terug liepen naar het hotel dat we naar een restaurant gingen waarbij je veel eten kreeg, dus ik ben benieuwd.
Om half negen zijn Kieran en ik weer terug in het hotel. Vivien en Floris gingen nog ergens een drankje halen, en Kieran en ik waren gezellig samen terug gewandeld naar het hotel. De omgeving van het hotel is best wel mooi, die we dan ook uitgebreid bekeken hebben. De wandeling zelf zou nooit meer dan tien minuten kunnen duren, maar ik en Kieran hebben er veertig minuten ongeveer er over gedaan.
Gedoucht, omgekleed in een schoon setje ondergoed en met een boek in mijn handen zit ik op het bed. We hebben besloten morgen lekker uit te slapen, aangezien geen van ons beiden morgen een shoot of show heeft. Als het goed is zet Kieran zometeen een film op die we gaan kijken. Alsof ik hem geroepen heb loopt hij naar de tv, waar hij een cd in stopt. 'Welke film is het?' vraag ik hem. Ik had hem laten kiezen, omdat ik niet wist welke films hij allemaal bij had. Ik leg mijn boek weg en hij komt naar het bed gelopen. Hij gebaart dat ik moet gaan zitten. Ik trek mijn wenkbrauwen op nar hem maar hij geeft geen uitleg. 'Doe nou maar, ik beloof dat ik geen mes in je rug steek.'zegt hij met een knipoog. Ik rol met mijn ogen. Hoewel het bed groot genoeg is voor ons beiden, gaat hij achter me zitten. Kieran zet het kussen achter zijn rug en schuift heen en weer tot dat hij goed zit. Daarna pakt hij mijn taille vast en legt me neer op zijn buik. Ik schuif wat naar onder zodat mijn hoofd op zijn borstkas ligt. Voorzichtig haalt hij mijn lange blonde haren van mijn schouders af en begint er mee te spelen. Op het scherm verschijnt de intro van de film. Hij heeft now you see me uitgekozen. Ik ben benieuwd.
Aan het eind van de film schiet ik rechtop in bed. 'Dit kan het einde niet zijn! Nee!' Kieran glimlacht om mijn reactie. Hé, het was een spannende film, die halverwege in het verhaal eindigt. 'Deel twee komt uit in 2016. Helaas. We moeten nog even wachten voor we deel twee kunnen zien.' 'Dat haat ik zo! Als er van boeken of films de volgende delen -en dat zijn altijd de laatste- niet vertaald of nog niet geschreven zijn. Verdomme!' 'Wind je niet zo op. Oké, het was een spannende film, en ja, ik ben ook benieuwd naar het einde. Maar het is maar een film. Zullen we gaan slapen?' 'Is goed. Zet jij de tv uit?' Kieran knikt. Ik kom overeind zodat hij achter me vandaan kan komen. Hij stapt voorzichtig achter me langs en zet de tv en het gedimde licht uit. De gordijnen waren al dicht, lekker makkelijk. Wanneer hij weer in bed ligt kruip ik tegen hem aan. Langzaam, zoals alleen de slaap kan, zak ik weg in de duisternis.