Sokağın ortasında durmuş öylece Sefa'nın yüzüne bakıyordum. Yüzünü sokak lambaları aydınlatıyordu. Ne demekti şimdi bu? Benden hoşlandığını falan mı söylemişti? "Yani şimdi sen..." diyerek konuşmaya başladım. "Benden mi hoşlanıyorsun?"
"Hayır." diyerek konuştu. "Arkadaş olmasaydık belki bu olabilirdi ama seni seversem beni sever misin, diye merak ettim sadece."
"Arkadaş olmasaydık severdim." diyerek konuştum. Bana bakmayı bırakıp yürümeye devam etti. Bir süre arkasından baktım ve daha sonra hızla yanına gidip yürümeye devam ettim. "Ee kimden hoşlanıyorsun?"
"Kimseden." dediğinde kaşlarımı çattım.
"E az önce birinden hoşlandığını söyledin!"
Durdu. "Öyle mi dedim?"
"Evet."
"Olmuşsa da yanlışlıkla olmuştur."
"Peki." dedim ve bizim sokağa girince binaya doğru yürümeye başladım.
"Şirinem?" diyerek bana seslenince dönüp ona baktım. "Yarın sabah sekizde kapının önünde ol."
"Ararım seni." dedim.
"Arama. Kapının önünde ol." dedi ve binaya girdi. Bir süre onların binaya baktım. Neden böyle davranıyordu ki şimdi?
"Abla!" diyerek bana doğru gelen Emir'e baktım. "Sen dışarıda mıydın?"
"Evet."
"Bana haber vermedin. Yanında biri var mıydı?"
"Sefa vardı." diye mırıldandım ve kapıyı açarak binadan içeriye girdim.
"Nereye gittiniz?" diye sordu Emir, yukarı çıkarken.
"Yarın resim yarışmasına gideceğiz." dedim ve evin kapısını açarak içeri girdim.
Emir'in daha fazla konuşmasına izin vermeden odama girdim ve hemen rahat bir şeyler giyindim. Yağmur yağmaya başlamıştı. Odam havalansın diye camı açtım ve dışarı baktım. Çok güzel toprak kokuyordu. Perdemi düzeltip yatağıma oturduğum sırada telefonumun çalmasıyla yatağımın üzerindeki telefonumu alıp ekrana baktım.
'Salih Arıyor...'
Cevaplandırıp kulağıma götürdüm. "Efendim?"
"Ne yapıyorsun?"
"Biraz önce geldim eve. Sen ne yapıyorsun?"
"Evdeyim işte ne olsun?" dedi ve birkaç saniye sessiz kalıp tekrar konuştu. "Ee resim yarışması için ne dediler?"
"Sen nereden biliyorsun? Sefa mı söyledi?"
"Hayır. Dün okula annem ve babam geldi. Hocalarla konuştuktan sonra Ümit Kral ile görüşüyorlardı. O anda odaya iki tane adam girdi ve resim yarışması için iki öğrenci istediler. Para vereceklermiş ve her okuldan iki öğrenci alıyorlarmış. Bende, Sefa ve sen vakit geçirirsiniz diye hemen isminizi verdim. Sefa, belki kendine tel Sefa çizer ama senin resmin iyidir diye düşündüm. Bu yüzden Ümit Kral duyuru yapmayıp direkt sizin isminizi verince, bende numaralarınızı verdim." diyerek açıklama yaptı. "Ee gidiyor musunuz?"
"Evet." dedim. "Bu arada teşekkürler."
"Rica ederim."
"Sefa, bugün bana ne dedi biliyor musun?"
"Ne dedi?"
"Seni sevsem sende beni sever misin, dedi."
"Hadi be!"
"Valla."
"Ama sonra benden hoşlanmadığını sadece arkadaş olmasaydık olur muyduk gibisinden bir şeyler zırvaladı."
"Garip." dedi. "Çözemedim valla sizi."
Güldüm. "Bende."
Sefa Ayves...
Eve girdim ve odaya girerek kıyafetlerimi değiştirdim. Daha sonra odadan çıkıp salona girdim. "Sefa yemek yemeyecek misin?" diye sordu teyzem.
"Geliyorum." dedim ve bu sefer mutfağa girdim. Masaya oturup, teyzemin yaptığı fellah köfteyi yemeye başladım. "Teyze ben sana çok rahatsızlık verdim. Yarın eve gideceğim."
"Ne rahatsızlığı? Ben memnunum senden. Biraz daha kal istersen." dedi teyzem.
"Yok zaten annemde evde tek. Artık döneyim. Sende hakkını helal et."
"Helal olsun kuzum." dedi teyzem. Gülümseyip kafamı salladım ve köftemi bitirip salona girdim. Daha sonra annemi aradım.
"Alo. Efendim Sefa." dedi annem.
"Nasılsın anne?" diye sordum.
"İyiyim oğlum. Yemek yiyorum."
"Afiyet olsun."
"Gel seninle olsun." dediğinde annem gülümsedim.
"Yeni yedim. Ben şey diyecektim. Yarın akşam eve geleceğim. Haber vereyim dedim." diyerek konuştum.
"Tamam oğlum. Gel." dedi annem.
"Peki tamam. Sen yemeğini ye. Afiyet olsun. İyi geceler." dedim.
"İyi geceler. Allah'a emanet ol."
Telefonu kapatıp kanepeye uzandım ve televizyonu açarak kanalları gezmeye başladım. Kanal7'ye gelince gördüğüm Hint dizisiyle yüzümü buruşturdum ve hemen kanalı değiştirdim. Telefonumun melodisi, Fenerbahçe marşı, çalınca eşofmanımın cebine koyduğum telefonumu çıkardım ve ekrana baktım.
'Salih Arıyordu...'
"Ha kardaş!"
"Ne yapıyorsun?" diye sordu.
"Hint dansı."
"Yemin et."
"Edersem çarpılırım." dediğimde güldü.
"Resim yarışmasına gidiyormuşsunuz."
"He, sen nereden biliyorsun?"
"Şirinem ile konuştuk."
"Allasen benim hakkımda bir şeyler anlattı mı? Bende hoşlanmış mı? Hazar'a mı aşık olmuş? La Salih ben senin dostunum! Bana anlatabilirsin kardaş!"
Dıt dıt...
Şirin Berma...
Sabah namazına kalktıktan sonra hiç uyumamıştım. Sebepsizce yarışma için heyecanlıydım. Saatin sekiz olmasına daha bir saat vardı. Oyalana oyalana kıyafetlerimi değiştirdim ve sonunda saati sekiz ettim.
Sefa kendisini aramamı istememişti. Neden istememişti acaba? Omuzlarını silkip aşağıya indim. Birkaç dakika kapının önünde bekledikten sonra Sefa da binadan çıkınca onun yanına doğru ilerledim.
"Günaydın." diye mırıldandım.
"Günaydın Şirinem." dedi. "Beni niye aramadın?"
"Dün seni aramama mı söyledin?"
"Ha öyle mi dedim?" dediğinde kafamı salladım. "Benim lafıma ne bakıyorsun? Arasaydın sen."
Güldüm. "Neyse. Hadi gidelim." dedim ve beraber yürümeye başladık.
"Bana ne zaman atkı öreceksin?" diye sordu Sefa.
Anlamayarak ona baktım. "Ne alaka?" dedim gülümseyerek.
"Ne kadar odunsun sen ya?" dedi Sefa. "Örsen ölür müsün?"
"Ders çalışıyorum. Kusura bakma." dedim.
"Ay bir şey istemedik." dedi ve bana gözlerini devirdi. Yaptığı bu harekete gülmeden edemedim.
"Git Dalga, örsün." dediğimde bir anda yolun ortasında durdu.
"Aslında güzel fikir. Hiç aklıma gelmemişti." dediğinde durdum ve arkama baktım.
"Sen ciddi misin?" diye sordum.
"Ne oldu? Sen kıskandın mı?" dedi yanıma gelerek.
"Hayır. Kardeşin değil mi? O örsün çok istiyorsan." dedim.
"Dalga daha yumurta kıramıyor."
Yüzünü buruşturarak söylediği şeye güldüm ve yürümeye devam ettim. "Ben mi? Hazar mı?"
"Sen." diyerek konuştum hiç düşünmeden.
"Vallah mı lan?"
"Vallah!"
"Anladım." dedi ve yürümeye devam etti. Bir süre sonra kültür parka geldik ve adamın bize söylediği yere gittik. Normalde burada nikah kıyılıyordu ama biz burada resim yarışması yapacaktık.
Kurallar konuşulduktan sonra yarışma başlamıştı.
Ozan Arslan...
Saat dokuz olmuştu ve havanın güzel olduğunu görünce evde durmayıp dışarı çıkmıştım. Bu son günlerde keyfim pek yoktu. Okula dahi hiç gitmemiştim. Okulu geçtim Berfin'in yanına bile gitmemiştim. Neden gitmediğimi bilmiyordum ama bir şeylerden çekiniyordum işte.
Onu o hâlde görmek gerçekten canımı yakmıştı. Tek Berfin de değil. Kız arkadaşlarım da tacize uğramıştı. Buse gibi neşe dolu olan kızın psikolojik destek görmesi beni gerçekten derinden etkiliyordu. O sokakta onların çırpınışları hiç aklımdan çıkmıyordu.
Açık olan bir kırtasiyeye girdim ve siyah bir sprey boya alarak İklim sokağına gittim. Kızların tacize uğradığı sokaktı. Sokağın köşesinde hâlâ Berfin'den akan kanlar duruyordu. Bir tarafta Sıla'nın okul forması ve Şirin'in montu duruyordu.
Sokağa bir süre baktıktan sonra duvara, sprey boyayla bir yazı yazdım ve daha sonra geri çekilerek yazdığım yazıya baktım.
'BU SOKAĞIN İKLİMİ DEĞİŞTİ.'
Yazıya bir süre baktıktan sonra elimde ki boyayı yere attım ve koşarak Berfin'in evine doğru gitmeye başladım. Binanın önünde durup zili çaldım. Apartman kapısı açılınca binaya girdim ve ikişer üçer basamakları çıktıktan sonra kapıya vardım.
Beni karşılayan kişi şaşırmam sebep olmuştu. Mert'in bu saatte ne işi vardı burada? "Girsene oğlum içeri." dediğinde Mert, kafamı salladım ve içeri girdim.
Salona girdiğimde masaya kurulmuş, kahvaltı yapıyorlardı. "Selamün aleyküm." diyerek hepsinin bana bakmasını sağladım.
"Ve aleyküm selam." dedi Berfin'in babası. "Hoş geldin Ozan'ım. Geç otur."
"Ben yedim. Size afiyet olsun." dedim ve Berfin'e baktım. "Ben Berfin'i görmeye geldim."
Berfin bana gülümseyerek bakınca bende aynı şekilde baktım ona. "Kahvaltısını etsin konuşursunuz." dedi annesi. Kafamı salladım ve koltuğa oturdum. Telefonuma gelen mesajları gördüğümde ekranı açtım ve sadece erkeklerle olan gruba girdim.
'Kurtlar sofrası'
'Murat grubun ismini kurtlar sofrası olarak değiştirdi.'
Hazar:
Ne alaka lan?
Murat:
Bilmem. Uyurken aklıma geldi.
Melih:
Çok merak ediyorum, sen rüyanda ne görüyorsun acaba?
Umut:
O rüyasında gördüğünü hatırlamıyordur ki.
Murat:
İşte benim kankam, beni iyi tanıyor.
Salih:
Kes, cümle alem biliyor bunu.
Murat:
Bu kadar ünlü olmak bende istememiştim.
Mert:
Amip olduğun içindir o.
Kafamı kaldırıp Mert'e baktığımda sırıtıyordu.
Ozan:
Hayırdır? Hepiniz bu saatte niye uyandınız. Bugün pazar.
Mert:
Ozan ve ben Berfin'in yanındayız.
Kadir:
Öküz gibi mesaj atıyorsunuz ya. Rahat bırakın da uyuyalım.
'Hazar kişisi, Kadir kişisini gruptan çıkardı.'
Emrah:
Niye çıkardın?
Hazar:
Sabahtan beri mesajları okuyup da böyle yazdığı için.
Umut (sesli mesaj):
'Şiddetli bir kahkaha'
Umut'un kahkahasını Mert ile aynı anda açınca evde fazlasıyla ses oldu. Hemen telefonun sesini kıstım ve kafamı kaldırdım. Mert ile birbirimize bakıp sırıttık.
"Umut mu yine?" dedi Berfin.
"Evet."
"Evet."
Mert ile aynı anda konuşmuştuk. Bir süre Mert'e baktıktan sonra başımı önüme eğdim. Bir süre sonra Berfin, Mert ve ben içeride oturmuşken ailesi bizi yalnız bırakmıştı.
"Ben sizi yalnız bırakayım." dedi Mert ve odadan ayrıldı.
Oturduğum yerden kalkıp Berfin'in yanına oturdum ve onu kendime çekerek sıkıca sarıldım. "Niye gelmedin Ozi?" diye sordu.
"Bilmiyorum." dedim ve geri çekildim.
"Yaram iyileşti. Biraz iyi hissediyorum yarın okula geleceğim."
"Tamam." dedim ve bir süre yüzünü inceledim. Daha sonra alnına küçük bir öpücük bırakırken kapıdan Mert'in bizi izlediğini fark ettim. "Biz kalkalım artık."
"Gitmeseydin."
"Yok gidelim. Ailen rahatsız olmasın. Ayıp olur. Yarın seni alırım ben." dedim.
"Peki." dedi ve beraber odadan çıktık. Berfin bizi yolculadıktan sonra binadan çıktık.
"Yarın görüşürüz o zaman kanki." dediğinde Mert, kolunu tuttum ve ara bir sokağa girdim. "Ne oldu lan?!"
Mert'in yüzüne sert bir yumruk geçirerek yere düşmesini sağladım. "Hâlâ Berfin'i seviyorsun değil mi?!"
^^^^
Bir konu hakkında konuşmak istiyorum. Çünkü bence artık yeter kötü hissediyorum. Kitabı okuyanlar sürekli yok bu diziye benziyor yok şu kitaba benziyor gibi yorumlar yazıyorlar. Söyledikleri dizileri izlemiş olsam veya kitapları okumus olsam diyecem belki aklımda kalmıştır falan ama söylenen diziler veya kitaplar hakkında bir fikrim dahi yok. Öyle yorumlar gelince calmisim gibi hissediyorum. Bu kitabı yazarken hiç bir diziden veya kitaptan ilham almadım arkadaşlar. Bana calmisim muamelesi yapmayın lütfen.
Neyse...
Oylamayı unutmayın.
Buraya kadar gelipte oylamayan varsa oylasin tüm bölümleri lütfen.
Hoşca kalın kitapla kalın.