LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

İkinci Kitap-48. Bölüm

Merhabalar!

Nasılsınız?

Bu arada bu satırın altına isimlerinizi yazar mısınız? Çok merak ediyorum ve tanımak istiyorum.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Keyifli okumalar...

^^^^^^^^^

Kolum hâlâ onun elindeyken yürümeyi bırakıp kolumu kendime çekmeye çalıştım ama o bırakmayıp bana bakmaya başladı. Kaşlarımı çatmış ona sinirle bakarken o ise bana normal bir şekilde bakıyordu. Hiçbir şey olmamış gibi...

"Bıraksana kolumu!" dedim sinirle.

"Fark ettiysen sana yardım etmeye çalışıyorum." dediğinde şaşkınca ona bakarken daha fazla öfkelendiğimi fark ettim ve kolumu sertçe geri çektim.

"Sen hasta falan mısın?" dedim onu iterek. "Önce bizi kaçırıp buraya getiriyorsun, sonra yardım mı ediyorsun? Sen ciddi olamazsın?!"

"Yapmak zorunda olduğumu ve size zarar vermeyeceğimi en başında söyledim zaten." dediğinde geri adım attım.

"Ne oluyor ya? Anlatsana bana bi'!" dedim.

"Sonunda biri sordu." diye mırıldandı. Onun hareket etmesini beklemeden kendimce bir yere gitmeye başladım. "Kızım deli etme insanı, beni bekle!" dedi sinirle. "Yanlış tarafa gidiyorsun ayrıca!"

Beni hızla tutup bir duvarın arkasına çekince sinirle baktım ona. Başka nasıl bakabilirdim ki zaten! "Üst yola doğru yürü, arkandan geleceğim!"

"Yem diye beni mi atıyorsun?" dedim ona tersçe bakarak.

"Hayır, senin için yem olmayı göze almış bir vaziyetteyim şu an. Sana yardım ettiğimi görürlerse biterim ben!"

Durdum ve kaşlarımı çattım. "Sahi, sen niye bana yardım ediyorsun?"

"Ben senin tarafındayım, Şirin!" dedi ve beni hafifçe itekledi. "Hadi git!"

Sabır dilercesine yukarı baktıktan sonra iteklediği yolda etrafımı kontrol ederek yürümeye başladım. Karşıma çıkan adamlar ile olduğum yerde durdum. "Şirin değil mi bu?" dedi bir adam kaşlarını çatarak.

"Evet benim." dedim yapmacık bir gülümsemeyle.

"Polislerle gitmedin mi sen?"

"Yok ben yürümeyi tercih ettim." dedim gözlerimi devirerek.

"Çok komiksin." dedi adam ve bana doğru gelip kolumdan tuttu. "Valla seni gitmemen iyi oldu. En azından yaptığımız onca plan boşa gitmemiş olur."

"Siz birde bu zekayla plan mı yaptınız?" diye sorunca adam kolumu sertçe sıkıp beni kendine çekti ve çenemi sıkmaya başladı.

"Sesini kesecek misin?" diye fısıldadı. "Yoksa ben keseyim mi?"

Kafamı geriye doğru çekerek elinden kurtulmaya çalıştım. Elini çenemden çekince ona tersçe baktım. "Abi!" diyen Ayberk'in sesini duyduğumda kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim.

"Ne oldu Ayberk?" dedi başka bir adam.

"Arka tarafta siyah bir minibüs var. Galiba adamlar geldi!" dedi telaşla Ayberk.

"Allah kahretsin!" dedi adam ve kolumu bıraktı. "Şirin sana emanet. Biz gidiyoruz."

"Tamam abi." dedi Ayberk ve yanıma gelerek kolumu tuttu. Adamlar hızla yanımızdan ayrılırken Ayberk'e ters ters baktım.