Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

Nasıl Duru yok?

"Günaydınnn!!"dedim kızların üzerine atlayarak! Yavaşça ama sakin olun.
"Kalk üstümden ya! Sabah sabah horoz gibi bağırıyor."dedi Nil.
"Mal mısınız okula gideceğim ben."dedim.
"Bugün gitme işte."
"Siz neden gitmiyorsunuz?"
"Biz yurt dışından geldiğimiz için uyuma sorunu vs. onlar için izin verdiler. Adapte olalım diye."
"Kaçta yattınız peki akşam?"
"Ben 4'te galiba."dedi Elçin mırıldanarak.
"Efendim? 4'mü? Uyuma sorunu yaşadığınız için bir şey demiyorum."
"Sen de gitme ya. Biraz vakit geçiririz. Zaten Hülya teyze bir şey demez. Gitti mi Hülya teyze?"dedi Nil.
"Evet. Ben bir arayayım." Kızların üzerinden kalkıp odadan çıktım ve annemi aradım.
"Efendim kızım?"
"Anne kızlar bizde biliyorsun ki."
"Biliyorum kızım dün konuştuk ya." Doğru ya!
"Evet. Ben okula gidecektim ama kal diyorlar. Onlara uyuma sorunundan dolayı bir hafta izin vermişler. Yurt dışındalardı ya."
"Anladım. Yani okuldan sonra da onlarla beraber olabilirsin ama.. Neyse izin veriyorum gitme bakalım."
"Teşekkürler annem. İyi çalışmalar sana."
"Teşekkürler kızım. Size de iyi eğlenceler. Kahvaltı et geç yapsan bile."
"Tamam anne görüşürüz."
"Görüşürüz kızım." Telefonu kapattım ve odama çıktım.
"Annem izin verdi."
"Ben demiştim Hülya teyze bir şey demez diye. Sakalımız yok ki sözümüz dinlensin."dedi Nil.
"Sus bir Nil ya! Uyuyorum!"dedi Elçin. Güldüm ve aşağı indim. Biraz uyusunlar bari.
Gönenç'ten
"Bak erken geldik işte."dedim Aras'a.
"Sen iyi misin ne erkeni? Zilin çalmasına 7 dakika var."
"Oha! Ama bana öyle geldi çünkü bahçede kimse yok resmen."
"Hava artık soğuduğu için olabilir mi gerizekalı Gönenç'ciğim?"
"Gerizekalı deme bana."
"Sen de gerizekalı olma o zaman."
"Bence benimle iyi geçin. Benim evimde kalıyorsun sonuçta. Kapı dışarı edilmek istemezsin. Değil mi?"
"Sen bunu en yakın arkadaşına yapabilecek misin?"
"Neden yapmayayım? Evladım falan mısın? Anneni kızdırmasaydın!"
"Annemi kızdırmak çok kolay ben ne yapayım?"
"Hiçte kolay değil. Annen gayet de sabırlı biri Aras. Salak saçma konuşma."
"Solok soçmo konoşmo."dedi ve yanımdan koşarak uzaklaştı.
"Sınıfa gelmeyecek misin sanki. Salak." Sınıfa çıkarken Elif'i gördüm ve yanıma geldi.
"Emre'yi gördün mü?"dedi.
"Hayır. Ama salondadır illaki. Ne oldu, niye soruyorsun?"
"Duru yok ve ben de Emre'yi arıyorum."
"Nasıl Duru yok? Bir şey mi oldu?"
"Hayır be. Bugün okula gelmeyecek sadece."
"Neden, hasta mı?"
"Hayır. Arkadaşları yurt dışından gelmiş ve onlarla vakit geçirecekmiş."
"Dün geçiremedi mi sanki?"
"Hı?"
"Boşver yok bir şey."
"Tamam görüşürüz."
"Görüşürüz."dedi ve yanımdan koşarak gitti. Dün arkadaşlarıyla vakit geçirmedi mi yani? Onlar yüzünden okula gelmiyor. Haftasonu veya okuldan sonra da vakit geçirebilirdi. Neyse! Bana ne.! Kendi kararı sonuçta. Değil mi?  Merdivenlerden çıkıp sınıfa doğru ilerledim.
Duru'dan
"Oha! Kızım gerçekten mükemmel yapmışsın. Ellerin lezzetliymiş canım."
"Teşekkür ederim canım. Afiyet olsun. Siz horlarken ben burada size kahvaltı hazırladım."
"Pardon? Ben horlamam bir kere."dedi Nil. Sadece horlamayı takması peki?
"Önemli olan o değil Nil. Ellerim koptu bunları yapana kadar." Krep yapmıştım ama waffle gibi bir krep. Bazılarının üzerine nuttella sürmüştüm ve evde olan meyveleri kullanmıştım. Bazılarını da sade bırakmıştım.
"Ay canım benim senin ellerin mi koptu?"dedi Elçin ve oturduğu yerden bana öpücük attı.
"Evet ellerim koptu."
"Sus be. Biz yeni geldik bir zahmet yap."dedi daha sonra.
"Boğazında kalmasın dikkat et."dedim sırıtarak.
"Helal et bak Duru."
"Aah ne biçim konuşuyorsun arkadaşım helal et falan."
"Yani bence de. Helal ediyorsun. Bende dedim ne diyor bu."
"Etmiyorum lan. Boğazında kalır inşaallah."
"Duru!"dedi Nil ağzındaki kreple.
"İğrençsin ya. Ağzını kapa."
"Ağzını kapatıp nasıl konuşsun akılsız?"dedi Elçin.
"Ağzını kapat öyle konuş o zaman."
"Yav he he."dedi ve bir an da öksürmeye başladı. Kahkaha attım.
"Lan zıkkım ettin olacağı oldu işte."dedi Elçin.
"Oh oldu. Neyse geri alayım bari lafımı. Helal olsun."
"Canı arkadaş seni."
"Sana kahvaltı hazırladım lan. Kes!"
"Bir insan hiç mi değişmez!" Sırıttım.
"Değişmemişim değil mi?"
"Hiç!"dedi Nil yüksek sesle.
"Bağırma be! Yemeğini ye."