Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

Senin yanında ki herkes zarar görüyor!

Edebiyat dersindeydik. Yağız hiç bir derse girmemişti. Neden? Onu görmediğim için ne kadar mutlu olsam da endişeleniyordum da. Çantası, kalemi, defteri, montu.. Her şeyi buradaydı. Ama kendisi yoktu. Nerdeydi? Son dersimiz kalmıştı. Ve Yağız hâlâ yoktu.  O Yağız'ın nerede olduğunu biliyor mudur? Yani Gönenç. Zilin çalmasına son 1 dakika! 60, 59, 58, 57, 56, 55, 54, 53...   0! Zil çalmıştı! Hemen 12/A'ya gittim. Ama Gönenç yoktu. Yanıma bir çocuk geldi. "Sen Gönenç'le konuşan kız değil misin?"
"Şey.. Gönenç nerede?"dedim sorusuna hiç aldırmadan.
"Çatı katında. Neden?"
"Sağ ol."dedim ve üst kata çıktım. Sonra çatı katına çıktım. Kapı açıktı. Gizlice içeri baktım. Yağız ve Gönenç oradaydı. Gizlenip ne konuştuklarını dinlemeye çalıştım.
"Herkes seninle Duru'nun olayını konuşuyor."dedi Gönenç
"Bana ne."dedi Yağız sakin bir şekilde. Sesi çok sakin ve bir o kadar da bıkkın çıkmıştı.
"Seni umursamıyorum. Sadece Duru senin yanında olduğu için herkes tarafından kötüleniyor."
"Bana ne. Ayrıca ben o kızla atışıyorum. Başka anlamda konuşmuyorum."dedi aynı şekilde.
"Yaptığın b*kluğu temizlemen gerekmiyor mu sence de."
"Seviyor musun onu?"
"Ne?"
"Neden bu kadar ilgilisin ona karşı?"dedi Yağız.
"Çünkü arkadaşım ve onu bu işten sıyırmam gerek!"
"Kendi işini kendi halledebilir."
"Sen yediğin b*klardan sıyrılabilirsin ama o sıyrılamaz!" Yağız, Gönenç'in yakasına yapıştı. "Düzgün konuş benimle!"dedi Yağız sakin kalmaya çalışarak. Onları ayırmalı mıydım? Birbirlerini öldüreceklerdi çünkü."
"Yalan mı? Baban sayesinde ne b*k yediysen hepsi toz oldu. Hep biz ve yanındakiler zarar gördü. Duru'nun da zarar görmesine izin vereceğimi mi sanıyorsun?!" Ne olayları?
"Kes sesini."
"İlk haftasından mahvettin kızı!"
"Kes sesini dedim sana! Bir şey yapmadım tamam mı?! Kendi gelip bana karıştı!"
"Sen kendini burada haklı mı buluyorsun?"dedi bu sefer Gönenç ve Yağız'a yumruk attı. Daha sonra Yağız yumruk attı.
"Evet haklı buluyorum! B*k vardı geldi bu okula!"
"Ne oldu rahatsız mı oldunuz okulumuzun prensi?!"
"Kes sesini dedim sana, sen anlamıyor musun?"
"Ne oldu ağır mı geldi? Kıyamam."
"Sen nasıl oldu da hemen ilk günden o kızla yakın oldun? Seni ilgilendiren bir şey yoktu ki bu olayda. Ayrıca Duru sana gelip bu olayları anlattı mı? Şimdi gelmiş neden kahramanlık taslıyorsun?"
"Ne? Kahramanlık mı?" Gönenç o an Yağız'a yumruğunu geçirdi. Yağız sarsılmıştı. Sonra toparlanıp Yağız'da yumruğunu geçirdi. Ben yardım etmeli mıydım bilmiyordum. Birbirlerleriyle ilgili ne düşünüyorlarsa söylesinler istiyordum ama bunlar birbirlerine vuruyorlardı.
"Ne oldu rahatsız mı oldun okulumuzun prensi?! Senin yüzünden herkes zarar görüyor."dedi Gönenç. Herkes? Neden herkes? Yağız, Gönenç'e yumruk attı.
"Su'ya da ne olduysa bu olaylardan dolayı oldu." Su kimdi?
"Senin yüzünden oldu, senin yüzünden intihar etti! Neden onunla oynadın? O sana çok inanıyordu, neden onunla oynadın?! Sadece o mu kalmıştı oynayacağın kişi?!"
"Onunla oynamadım kes artık sesini! Bunu en iyi sen biliyorsun!"
"Ben biliyorum zannediyordum. Ama bilmiyormuşum." Yağız kalkıp Gönenç'in yakasından tuttu. "Su benim yüzümden falan ölmedi! O benim yüzümden ölmedi!"
Yağız, Su denen kızı mı seviyordu? Ve Su, Yağız yüzünden mi öldü? Ya da sadece arkadaşlar mıydı? Yağız, Gönenç'e bir kez daha vurup çatı katından indi. Ona pek bir şey olmamıştı. Sadece fazlasıyla incinmişti. Kendime gelip hemen aşağıya revire indim. Bir abla vardı. Ne diyecektim?
"Merhaba, arkadaşımın dizi kanadı da. Ee..ilk yardım çantasını alabilir miyim?"
"Buraya getirin, bilen birin yapması daha iyi."dedi kadın.
"Bende biliyorum. Önceki okulumda eğitim aldım iki yıl."
"İnanayım mı?"dedi. İnan işte ya! Bu arada doğruydu. Gerçekten eğitim almıştım.
"Arkadaşımı pansuman ettikten sonra görürseniz inanırsınız diye düşünüyorum."
"Tamam, alabilirsin." O an aklıma bir şey gelmişti. Ama telefonum yanımda değildi. Kadının uzattığı ilk yardım çantasını alıp direkt çatı katına çıktım. Geldiğimde Gönenç gözleri kapalı bir şekilde yerde yatıyordu. Kapıyı kilitledim ve hemen yere çöktüm. "İyi misin?" Gözlerini açtı.
"Duru.." Sesi çok boğuk çıkmıştı.
"Konuşarak kendini yorma. Sana pansuman yapacağım. Acıyabilir haberin olsun." İlk yardım çantasını açtım ve pamuk ile  batikonu aldım. "Başlıyorum."dedim Gönenç'e. Dikkatli bir şekilde dudağının kenarına sildim. Bir yandan da üflüyordum.
"Ah! A-acıyor!"
"Özür dilerim! Ama elimden geldiği kadar dikkatli bir şekilde yapıyorum. Sen de düzgün dur. Kafasını salladı ve yavaşça gözlerini kapadı.