Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

ilk gün

selam. Ben Duru. Lise son sınıfım. Annem son sınıf için beni bir kolej verdi. Ve şu an da gözdeydim. Sınıfım 12/C idi. Sınıfa Doğrum. Şaka gibi! sınıfa bölgesi Boş olan bir sıraya geçtim. banalar bakıyormuş gibi sanki.

"Merhaba arkadaşlar. Bu dersle tanışır mısınız?" dedi hoca gülerek. Herkes kendindenktan sonra sıra bana gelmişti.
Derin bir nefes aldım ve aldım. "Duru Yıldız. Bu sene geldim." dedim ve yerime oturdum.
"Hoş geldin Duru'cuğum, umarım iyi bir yıl geçirirsin." dedi hoca.
"Umarım." dedim. 
Ve sonra da hocayla konuştuk. İlk kural nasıl bu kadar konuşkanlardı? Her neyse. Telefonuma baktım. Yaklaşık iki dakika önce. Teneffüsün bir önce olması dileğiyle.

Evet sonunda teneffüs olmuştu. Sınıfta atama. Telefonumu çıkardım ve birazcık Instagram'da dolandım. Daha sonra yanıma bir kız geldi.
"Hoş geldin sınıfımıza."dedi gülümseyerek.
"Hoş buldum."dedim aynı şekilde gülümsemeyle.
"Umarım iyi geçiniriz. Ben Elif."
"Ben de Duru." dedim. Neden herkes yönlendiriliyor? Her neyse. Sanırım okul da yenisin."
"Evet. Bu okul ilk senem."
"Bazı okul sınıflarından sıkıldığın için bu sene sınıflar de o yolları sordun. O zaman okul da hoş geldin."
"Hoş buldum."
"Daha sonra görüşürüz."
"Görüşürüz." En ilk teneffüste konuşmuştum. Bu da bir şeydi.

Zil çalmıştı. Dersimiz edebiyattı. Çokta olmazsa da severdim. Sözelci ve tek sevmediğim tarihim. Bir insan hiç mi anlamaz? Herkes yavaş yavaş başlıyordu. Defterimi ve kitabımı çıkartıp hocayı beklemeye başladı.

"Hocam sınıfa yeni gelen biri var."dedi bir kız. Benimle ilk teneffüs kızdı. Niye hatırlattı ki şimdi?
"Biliyorum arkadaşlar. Hoş geldin Duru." İsmimi de biliyor.
"Hoş buldum hocam."
"Nasılsın?"
"İyiyim, siz?"
"Ben de iyiyim. İyi bir senelik eğitim verilir." Yine! aslı!
"Umarım hocam."
Hocayla konuşması sıramda bir kağıt parçası. Kağıtta 'Rüküş!' yazıyordu. Bana mı yazılmıştı bu? Ben rüküş müydüm yani? Ah, sinir bozucu! Peki kim yazmıştı bunu? Etrafıma bakındım. kartları buruşturup sıraya koydum. Ergenler. Rüküş ne ya!?
Zil çalmıştı. Ben biraz de hava almak için bahçeye. Gözlerimi havayı içime çektim. "
"O notu sen mi yazdın?" Kafasını yönü.

"Rüküşsün çünkü." dedi ve gitti. pratikler kafayı yememiş! Bu uyuz nedenlerini suçluyorsamlar. Neyse. Cidden bana rüküş demişti. Hah!! Ben rüküş müydüm? Haspam. Sen kendine baksana be! Zengin bebesi. İlk yarışma sinirimi bozdu. Uyuz!! Salak!! Derin bir nefes aldım ve bankam oturdum. Rüküş müydüm ben ya!! Uf ağlayacağım.

"Hoş geldin anne."dedim merdivenlerden inerken.
"Hoş buldum çocuk. İlk okul günün nasıldı?"
"İyiydi. Anne sana bir şey soracağım."
"Sor tabii."
"Ben rüküş müyüm?"
"Efendim?"dedi gülerek.
"Ufff anne gülme ya! Ben rüküş müyüm diyorum."
"Kızım iyi misin?"

Hayır anne iyiyim."

"Biri bir şey mi dedi sana."
"Hayır. Sadece okulda dolaşıyordum ve yolda bir kıza rüküş dediler. Yani bana değil. Ve ben kızın giydiği kıyafeti sevmiştim. Sevdiğime göre ben de rüküş oluyordum değil mi?"

"Kızım sen tabii ki de rüküş olmuyorsun. O kelimeyi söyleyen arkadaşın zevki yokmuş sadece." Evet. Zevki yoktu o salağın.