Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

Benimle mi buraya gelmek istedin?

"Duru seni gerçekten çok özledim."dedi Emine bana sıkıca sarılarak.
"Ben de özledim canım benim."
"Gönenç bile senden önce geldi."dedi Gönenç'e bakarak. Yanımda oturuyordu ve ben hâlâ neden burada olduğunu anlamamıştım.
"Çok konuşma bücürük. Hadi sen git oyna ben de ablamla tanışıp konuşayım biraz." Kafasını salladı ve gitti. Dünden razıymış.
"Senin ne işin burada? Ana kucağında?"
"Senin ne işin var asıl? Neden ana kucağındasın?"
"Emine'yi görmeye geldim. Sen neden buraya geldin? Yanlışlıkla falan mı geldin?"
"Saçmalama Duru. Emine'yi nereden tanıyorsun?"
"Sen nereden tanıyorsun?"
"Uzun hikâye."dedi.
"Sen nasıl tanıştın?"
"Benimki de..uzun hikâye."
"Çocuklara bir şey almadan mı geldin?"dedim.
"Varlığım yeter diye düşündüm."
"İğrençsin!" Güldü.
"Emine'ye onun en sevdiği çikolatayı aldım. Doruk'a benden istediği arabayı aldım. Diğer çocuklar için de Sevil Teyzeden rica ettim en sevdikleri şey ne diye."
"Vaovvv. Emine artık istemez beni." Kahkaha attı.
"Sen ne aldın?"
"Ben de Emine'ye en sevdiği çikolatayı almıştım. Çocuklara da dün hediye yolladım. Büyük olmasa da."
"Sen de almışsın işte. Ayrıca almak zorunda değiliz. Sadece onları mutlu etmek istedim."
"Haklısın. Emine bu hafta sonu geleceğim için can atıyordu."
"Sen ders çalışmayacak mıydın?"
"Hı?"
"Elif'e öyle demişsin."
"Elif'e mi?" Elif'e mi sormuştu? Neden?
"Çalıştım zaten ama dün. Bugün vaktimi çocuklara ayırmak istedim. Neden sordun?"
"Buraya belki beraber geliriz diye düşünmüştüm ama Elif ders çalışacak dedi."
"Be-Benimle buraya mı gelmek istedin? Niye?"
"Hiç, öylesine. Bazen çocuklarla tek durmaktan sıkılıyorum. O kadar kalabalık bana iyi gelmiyor."
"Okulda kalabalıktan hoşlanıyorum demiştin."dedim mırıldanarak.
"Evet ama çocuklardan bahsetmemiştim." dedi. Beni duymuş muydu? Öksürdüm. "Her neyse. Hadi çocukların yanına gidelim." Ayağa kalktım. Salona geçtik. Çocuklar kitap okuyorlardı. Daha doğrusu resimlerine bakıyorlardı.
"Biraz burada bekleyelim."
"Niye?"
"Emine'nin dikkati çok çabuk dağılıyor. Bitirsinler öyle gideriz yanlarına." Bana baktı uzun bir süre.
"Buradakileri bayağı iyi tanıyorsun anlaşılan."
"Bazılarını."dedim. Neden öyle bakıyordu? Kapının yanındaki sandalyeye oturdum. Telefonumu elime aldım. Bir cevapsız arama vardı. Furkan'dı. Geri araya bastım. Üçüncü çalışta açtı.
"Efendim Furkan?"
"Neden açmıyorsun telefonumu? Bir şey mi oldu?"
"Hayır bir şey olmadı. Duymamışım sadece."
"Anladım. Nasılsın?"
"İyiyim sen nasılsın?" Gönenç bir anda öksürmeye başladı.
"İyiyim, sen iyi misin?" Gönenç çok sesli öldürüyordu ve çocuklar sesi duyuyordu. Aynı zamanda Furkan'ı duymuyordum. Hemen sınıfın kapısını kapattım.
"Sessiz öksüremiyor musun? Dikkatleri dağılacak?"
"Pardon. Seni de rahatsız ettim."dedi seslice.
"Hâlâ bağırdığının farkındasın değil mi?"
"Duru?" Doğru ya! Furkan!
"Söyle Furkan. Pardon bir kişiyle uğraşıyordum da." Bana 'Ne?' dercesine şaşkınca bakıyordu.
"Sen neredesin şu an?"
"Ana kucağındayım."
"Emine'nin yanında mı?"
"Evet."
"Anladım. Özledim Emine'yi. Bir gün beraber gideriz."
"Olur. Furkan? Yanlış anlama ama ne için aradın beni?"
"Unuttum pardon. Biliyorsun pazartesi doğum günüm. Bir parti düzenleyeceğim. Gelir misin? Hatta geleceksin değil mi?"
"Yani.."
"Duru."
"Geleceğim tabii ki de."dedim gülerek.
"Tamam adresi konum atarım."
"Evinde olmayacak mı parti?"
"Evet."
"Tamam konum atmama gerek yok o zaman."
"Doğru ya. Şu çağırma olayından dolayı kafam allak bullak."
"Kapatsan mı artık?"dedi Gönenç.
"Tamam. Partide görüşürüz."
"Görüşürüz."dedi ve aramayı sonlandırdım.
"Kimdi o?"
"Bir arkadaşım?"dedim. Suratıma yine kaşlarını çatmış bir şekilde baktı.

"Doğum günü partisine mi gideceksin o çocuğun?"
"Adı var o çocuğun. Furkan."
"Her neyse."
"Evet. Neden sordun?"
"Eskiden o çocukla sevgili miydin?"