Oenomel: Pleasure In Fraud. (BS7)

kabanata 7

Kabanata 7: Angel's fight

"Kaya kong maglakad," Inis na saad ko sa lalaki na nasa gilid ko.

"Bilib din ako sa reporter na 'to, ang tapang eh no?" Napaismid nalang ako nang marinig ko 'yun.

Hindi na ako nagulat nang ipatapon nanaman ako ng Don na 'yun, kahit hindi nya naman sabihin na umalis ako doon, ay aalis talaga ako. I can't stand long in that room knowing that we're breathing the same air.

Hindi nag-tagal ay narating ko narin ang kwarto, ako na mismo ang pumasok doon. Hindi ko na inintindi ang kwentuhan ng tao sa labas. Puro wala naman 'yung kwenta.

Umayos ako ng pagkakaupo sa malamig na semento. Maraming ipis na naglalakad sa paligid, pero ni hindi ako gumalaw nang maramdaman ko sila sa paanan ko. Hindi ako nakatulog ng maayos kaya hindi na ako nagulat nang bumigat ang talukap ng mga mata ko.

"Dad is sick, Risimei" Ry murmured,

Nanliit ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya. Nakatayo ako malapit sa tower ng RTN, may mga bodyguards na nasa paligid ko. Papunta sana ako sa kinaroroonan ng sasakyan ko nang biglang magsalita si Ate.

"Ryleigh, this isn't a good time to pull some jokes." Seryosong saad ko sa kanya.

"Coronary artery disease, 'yun ang natatandaan kong sinabi ng doktor no'ng nakaraan."

"Bakit hindi ko 'to alam?" Mariin na tanong ko sa kanya.

She weakly smile, "because dad can't afford to deliver fear to his princess,"

Napauwang ang labi ko habang nakatingin sa kanya, bakas ang pag-aalala sa mga mata nito. Kahit naman ako ay ganon din ang nararamdaman ko.

"he is sick, but he is still in the court today." Mahinang saad ko nang makarating na kami ng sasakyan. Nakatuon ang atensyon ko sa lokasyon ng ama ko na lumalabas sa screen.

Ryleigh smiled, "that's our advocacy, to help everyone who need it.'

Sinandal ko ang ulo ko sa pader, sobrang daming alaala ng nakaraan. 'Ibang tao muna bago ang sarili mo. 'you won't die being selfless,' that's according to my mother. We are all dying, tomorrow isn't promise. Your life is your message to the world make sure it's inspiring...

Muli kong pinikit ang mata ko, naramdaman ko ang pagsayad ng bandage sa braso ko nang gumalaw akong muli. Para akong nabingi sa ingay ng paligid at muling nagdilim ang lahat.

Napabalikwas ako sa pagkakaupo nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Isasawalang kibo ko lang sana ang bagay na 'yun, kung hindi ko lang narinig ang mga yabag ng paa papasok sa silid.

"What are you doing here?" I ask, shock.

Ilang beses akong napakurap habang nakatingin sa paligid ko. Tatlong lalaki ang nasa paligid ko ngayon, ilang beses akong napakurap nang mamukhaan ko sila. Sila rin 'yung mga taong naghatid sa akin dito, noong unang araw.

"Sino ba ang mauuna?" Tanong ng lalaki sa gilid ko sa isang lalaking puro tattoo.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang maalala kung anong nangyare noong nakaraan. Sinundan ko ng tingin ang paghakbang ng lalaki papalapit sa akin. Nanlamig ang buong sistema ko nang makita ko ang pagbubukas nya sa zipper ng pantalon nya.

"A-anong gagawin nyo?" That's all I can say. Kahit may ideya na ako kung anong nangyayare, masiyado akong pinangungunahan ng kaba.

"Ako na una, tigang na tigang na ako ih."

"Sige, bilisan mo lang ah." The shorter man said.

Sinenyasan nito ang isa pang lalaki na nasa kwarto na 'to, na lumabas na ng pinto. Nag-uusap sila pero hindi ko 'yun maintindihan ang buong atensyon ko ay nakatutok sa lalaking punong puno ng tattoo.