Oenomel: Pleasure In Fraud. (BS7)

kabanata 77

The moment we heard a gunshot, it alarms us.

Hindi ko malaman kung anong gagawin. Bigla na lamang akong hindi mapakali. Wala akong ideya kung ano ang sasapitin namin sa lugar na ito.

"You can't in, there!" sigaw ng isang lalaki sa harapan namin bakas sa pananalita nito na nahihirapan syang gamitin ang lenggwahe na 'yun.

Ryleigh fix her hair, "tell them it's a Gideon that wanted to go inside."

Saglit ang natigilan nang sambitin 'yun ni Ryleigh. Ito ang unang beses na narinig ko syang gamitin ang apelyido na 'yun.

Nanatiling seryoso ang tingin ni ate sa harapan namin, animo'y walang balak kumurap.

"Mei," I heard RO whisper behind me,

Napakaraming lalaki sa harapan ko, they can shoot us when they like to do it.

"Why?" I replied,

Pasimple kong nilingon ang kinaroroonan nya ngunit agad ko ding binalik 'yun sa harapan ko.

"Only two," naagaw ng atensyon naming lahat ang bigla pagsasalita na 'yun nang isang armadong lalaki. Kapansin-pansin ang diin sa pagkakabigkas nya nang mga salita. "Two... only, can go..."

Tinuro nya ang malaking gate na nasa gilid namin. "Godfather ordered, do not accept civilian. Only Gideon and Tantay..."

Makahulugan akong napatingin sa direksyon ni Ryleigh, tumango lang saakin ang ate ko na para bang inaasahan nya ang bagay na 'yun.

"Paano si RO?" mahinang tanong ko, hindi na ako nag-abalang lingunin ang lalaki sa likuran ko.

Ryleigh fix her hair, "he will be the dove,"

"Dove?" naguguluhan na tanong ko,

"Sya ang maghahatid ng balita sa pamilya natin... kung saka-sakaling may masamang mangyare." Malumanay na saad ni Ryleigh bago dire-diretsong naglakad palapit sa gate.

Nilingon ko si Ope, "t-tama ba ang narinig ko?"

"Hindi pangako ang loob ng gate na 'yan, Mei." He replied as he stepback, "maghihintay ako dito."

Nang makita ko na syang makalapit sa aircraft ay agad akong nagtungo sa lokasyon ni Ryleigh. Nagpakawala ako ng malalalim na buntong hininga habang nakatingin sa gate na nasa harapan namin. Sa sobrang tayog nang isang 'yun ay napapatingala ako.

May mga matatalim na bagay din ang nakalagay sa bawat gilid nito. May mamula-mulang bahagi ang gate, hindi ko mawari kung 'yun ay dahil sa pintura o dugo.

"Nakapunta ka na ba sa lugar na 'to, ate?"

Ryleigh stood still, "ito na ang pangatlo... pero kahit ganon ay wala namang nagbago. Ang lugar na ito ay mananatiling impreyno."

"P-pangatlo?" I mumbled,

Magtatanong pa sana ako nang bumukas na ang gate. Unti-unting umaagat ang ibabang bahagi nito, na syang gumagawa ng nakakapanindig balahibo na tunog. Humakbang ako papalapit kay Ryleigh habang pinapanood ang mabagal na pagbubukas ng malahigante na pintuan na 'yun.

"This is scary," wala sa sariling saad ko,

"That is nothing compare to what you about to see." Mahinahon na sagot ni Ryleigh.

Napalunok ako nang makita ko ang mga bahay na nasa harapan namin, kahit kalahati pa lamang ang nabubuksan sa gate ay nakita ko na agad ang dikit-dikit na mga kabahayan. Hindi ko lubusang maunawaan, para lang naman itong isang squatter area. What is special on this place.

"Tumingin ka sa taas, Mei." Utos ni Ryleigh na syang agad kong sinunod.

Nang mapatingin ako sa itaas ang nakikita ko lang ay ang isang kulay dilaw na gusali, sa tansya ko hindi baba sa bente ang palapag na nandoon. 'yun kasi ang namumukod tanggi parang 'yun lang ang may buhay sa lahat ng bahay na nandito.