MİLYONLUK BEBEK - BEBEK 1. KİTAP

Bölüm 11

İYİ OKUMALAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNİZE GÖRE GELİYOR... OTUZ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

Yoğun iki gün olmuştu. Sadece önemli eşyalarını toplayıp bir sırt çantasına attı ve dairesini tamamen boşalttı. Geri kalan eşyalarının hepsini çöpe attı. Çok eşyası olmadığı için üzülmemişti. Hepsi önemsiz şeylerdi. Biriktirdiği bütün parasını bankadan çekti ve okula gidip kaydını dondurdu.

Eğer Grace'den kaçacaksa arkasında gerçekten iz bırakmaması gerekiyordu. O bir tazı kadar iyi koku alırdı. Gabriella'yı çok iyi tanıyordu ve her hareketini önceden tahmin edebilirdi. Ancak işte bu nokta da Gabriella'da onu çok iyi tanıyordu.

Sadece minik bir yardım fena olmazdı. Sleven'ın ona yardım etmeyeceğini biliyordu. En başından beri farkındaydı bunun. Onun sevgilisi olsa bile bir şey yapamazdı. Grace onun için çok güçlüydü. Sleven'ı ezip geçer ve cesedinin üzerinde dans ederdi.

Gabriella'nın ihtiyacı olan ondan haberi olup onu tanıyan biri olmalıydı. Gabriella'nın güvenebileceği ve kendi çapında parası olan biri. Telefonundaki tek numara...

Tabi ki bunu bu şekilde yapamazdı. Ankesörlü telefon bulmalıydı. Kendi telefonu şu anda takip ediliyordu muhtemelen. Bu yüzden içindeki numarayı alıp sim kartını ve telefonunu kırıp atması gerekmişti.

Üzerinde kot şort ve geniş bir tişört giymişti. Saçlarını siperlikli şapkasının altına gizlemiş ve bir güneş gözlüğü takmıştı. Sırtında bir kamp çantası vardı. Kim görse onun bir turist olduğunu düşünürdü. En azından öyle düşünmesi işine yarardı.

Telefon kulübesine girdi ve minik kâğıttan numarayı tuşladı. Yıllar içinde kendisinde kalan tek kişiydi. Arkadaş sayılmazlardı. Ancak birbirlerine güvendikleri bir gerçekti.

Karşı taraf oldukça uykulu bir sesle açtı telefonu. "Alo"

Gabriella gözlerini kapadı. Gerçekten önemli bir şey olmadıkça bir daha görüşmeyecekleri konusunda anlaşmışlardı. Ancak şuan da gerçekten önemli bir durum vardı. "Merhaba, Derek"

"Gabriella"

Onun sesinden uyandığı belli oluyordu. Gabriella hafifçe hüzünlü bir şekilde gülümsedi. Derek onun kendisini kolay kolay aramayacağını çok iyi bilirdi. "Uzun zaman oldu" dedi. Onu aradığı için kendisini biraz rahatsız hissediyordu aslında. Ancak ona yardımcı olabilecek tek kişiydi.

"Evet" dedi Derek. Yorganın hışırtılarından doğrulduğunu söyleyebilirdi. Belli ki artık tamamen uyanmıştı. "Sorun ne? Neden aradın?"

Açıkçası kabul etmek istemiyordu ama gözleri dolmuştu. Boğazında bir yumru belirmişti. Geçmişten kaçmak için geçmişe sığınmak... Ne kadar da acınası bir haldeydi. Düşününce iki yıl öncesinden bir adım ilerleyememişti. Sesinin titrememesi için dua etti. "Derek" dedi. Tabi ki duaları cevapsız kalmıştı. Gözlerini sımsıkı kapadı. "Grace beni buldu"

Söyleyebileceği başka bir şey yoktu. Derek durumun ne kadar önemli olduğunu anlayabilirdi. Grace'den kurtulduktan hemen sonra onu bulmuştu. Ciddi bir dönemden geçiyordu. O kadar kötü durumdaydı ki birilerinin ona dokunmasından bile iğrenecek hale gelmişti.

"Neredesin?"

Ondan kilometrelerce uzaktaydı. Deniz aşırı bir şehirdeydi. Başını iki yana salladı. Dünyanın sonunda olsa bile fark etmezdi herhalde. Grace her halükarda onu yine bulurdu. "Çok uzaktayım" derken artık hıçkırıyordu. "Gerçekten ama gerçekten çok uzaktayım"