My Naughty Neighbor - (Yozein Silvester Romance Series #2)

Chapter 44

[• CHAPTER 44 •]

[• Amanda Cruz POV. •]

Alas dyes na ng gabi kaya sinara ko na ang pintuan ng kwarto ko at pati na rin ang bintana,sinara ko talaga ng maayos para hindi na ulit makakapasok yung lalakeng yun =_=.

Pupunta na sana ako sa aking kama ngunit bigla namang may parang bumabato sa bintana kaya napatakbo ako sa kama saka niyakap ang unan.

Maya-maya may kumatok na talaga sa bintana kaya pumasok na ako sa loob ng kumot,what if aswang pala yan!! Edi magiging ulam pa ako! Jusko po!! Wag naman sana!.

Pinakiramdaman ko ulit kung may babato ba o kakatok pero wala na,aswang nga talaga yun =_=.

Somehow nakahinga din ako ng maluwag dahil hindi na ito kumatok o bumato,humiga naman ako ng maayos saka ipinikit ang aking mga mata ngunit may kumakatok na naman ulit sa bintana.

"Miss Isda"

Napabangon naman ako bigla,boses ni Yozein yun ah! Napatayo naman ako at lumapit sa bintana ngunit hindi ko ito binuksan.

"Umalis kana nga at matulog na,panira ka ng gabi eh"

"Buksan mo muna,hirap na hirap na kaya ako dito"

Napa-roll eyes naman ako saka binuksan ang bintana at tagaktak na nga ang kanyang pawis,pumasok naman siya at sinara ang bintana.

"Bat kaba nandito ha? May sariling bahay ka naman diba"

"I can't sleep"

-I can't sleep-

-I can't sleep-

-I can't sleep-

-I can't sleep-

Paulit-ulit na nag-e-echo sa utak ko.

*bang!*

Agad naman akong napaupo sa sahig habang tinatakpan ang aking tenga,please don't tell me na may mangyayaring masama ngayon.

"Hey,why are you crying"

Pupunasan niya sana ang luhang dumadaloy sa aking pinsge ngunit marahas kong tinapik ang kanyang kamay saka lumayo ako sa kanya.

"Please stay away from me"

"But I-...."

"Please"

Pagmamakaawa ko sa kanya,napabuntong-hininga naman siya saka binuksan na ang bintana at tumalon na.

Napaupo naman ako sa sahig saka niyakap ang aking mga tuhod habang humahagulgol ng iyak,what was that for? Bakit may mga putok ng baril? Bakit may mga nabasag na bintana? Bakit maraming tao na nagbabarilan? Bakit ang dilim? Napakadilim ng aming tinatahak na daan.

"I'll explain to you later" explain what?!.

Sinabunutan ko naman ang aking sarili,of course he can't explain to me! He was shoot in the head and the last thing I know he smiled at me after he close his eyes.

He save my life! He gave up everything for me! But in the end I got an amnesia and even can't remember him for seven months!.

Mas lalo pa akong napahagulgol ng maalala ko na kung sinong lalake ang kasama ko.

Bakit nila itinago sa akin?! Pinaglayo kami nila! Bakit?! Bakit pa nilang kailangan gawin yun?!.

Lumayo ako sa kanya ng pitong buwan at parang tanga akong nag-iisip kung ano ang mga nangyare sa akin kung bakit ako na-aksidente! At ang masakit pa sinabi nilang patay na siya!.