De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Je raast door deze onbekendheid heen, door deze leegte. Je zoekt naar mij, je zoekt naar troost en naar sluiting. Een moment om alles uit te leggen.
Ik weet genoeg.
Ik heb je voor wekenlang verkeerd begrepen. Al sinds ik je ontmoet had, dacht ik dat je een roekeloos persoon was. Dat je net zoals ik was, iemand die graag de regels verbreekt.
Ik kwam erachter dat jij ook manipuleert, jij speelt ook met mensen en je zoekt naar je eigen uitweg, zonder te denken over een ander. Je was net zoals ik. Je compelt ook.
Nooit had ik geloofd dat jij en ik aartsvijanden waren. Hoe dan? Als jij ook roekeloos was net zoals ik, waarom zou je dan gevangen moeten zijn? Je bent dan net zoals ik...
Maar dat ben je niet. Vanbinnen ben je iemand die zich houdt aan die regels, iemand die rechtvaardig is. Iemand die eerlijk speelt.
We zijn tegenpolen. We trekken elkaar aan.
Net zoals nu.
Ik zie je reizen door deze portalen, zo wanhopig en zo gestrest. Je hebt geen idee dat je onderweg bent naar mij, zo sterk is deze aantrekking.
Het lijkt net alsof je mijn omhelzing betreedt, alsof je thuis komt. Een veilig en warm thuis.
Alleen brandt jouw thuis. Jouw thuis brandt in hitte.
Ik neem diep adem en zet me schrap om de momenten die elk moment kunnen gebeuren.
Zal je echt mijn vijand zijn en mij proberen te vernietigen, iets wat eigenlijk logisch is? Of zal je toch nog van me houden, desondanks de regels die tussen de Auranes en Night Souls gelden?
Zal je blij zijn om mij te zien? Blij dat ik in orde ben? Of zal je bedroefd en beangstigd zijn? Omdat ik de waarheid nu ken? Of omdat ik nu volgroeid ben naar een besmettelijk vuur?
Zou je in mij ontbranden? Zouden de vlammen teveel voor je worden?
Of branden we samen en worden we herboren net zoals de feniks dat doet?..
Spelen we ons spel genaamd Rantipole, of stopt dat nu?
Mijn vlammen van ongeduld vallen je eindelijk op. Eindelijk zie je me. In deze leegte van onbekendheid, zie je eindelijk iets wat je ogen herkennen.
Blijdschap spreidt langs je gezicht. Je vleugels stoppen met wapperen en staan voor me. Je kijkt in bewondering naar me.
"Dahee..."
Je arm reikt naar me toe. Je arm reikt naar mijn hitte.
