De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER 3 | Broken Promises —————————————— — MENSEN —
민다희 MIN DAHEE
"Dus, hoe ging jouw gesprek?" Vraag ik de langere persoon, die zijn gezicht gericht heeft op de blauwe lucht. Geen enkel wolkje valt te zien.
"Hm, het ging normaal, unlike yours," vertelt hij plagend. De speelse gloed in zijn ogen verraadt dat namelijk. "Ik ga over naar de zesde," glimlacht hij warm.
"Gefeliciteerd." Ik zucht en rol mijn ogen om zijn woorden. "Kan je het niet één keer los laten, trouwens?" Ik sla mijn armen over elkaar heen, glimlachend.
"Hm, jawel." Hij nestelt zich dichter tegen mij aan. "Maar dat doe ik niet," grinnikt hij speels. Als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik dat zijn ogen in kleine maantjes verdwijnen.
Een warm gevoel verspreidt zich in mijn hart, veel geluk en blijdschap. Ik ben blij dat mijn beste vriend in een goed humeur is. Ik ben blij dat die verschrikkelijke nacht hem niet meer kan spoken.
Ondertussen lopen Jaehyun en ik over het voetpad, onderweg naar ons huis. Wij wonen voor ongeveer een jaar al in hetzelfde huis, iets wat onze band heeft vergroot. Een gevolg van een rampzalige nacht...
Jaehyun en ik lopen altijd naar huis van school en andersom, al is het een grote afstand dat wij moeten afleggen. We nemen de tijd om te praten over school, thuis en onze persoonlijke zaken.
Jaehyun is mijn beste vriend, iemand die alles over mij weet.
"Klaar voor de Q&A?" Vraagt hij opgewonden. Alsof het het hoogtepunt van de dag is.
Ik klak mijn tong, maar kan een glimlach niet verbergen. "Die je nu voor de duizendste keer gaat houden? Fire away."
Hij klapt meteen zijn handen en wrijft ze tegen elkaar in. Ik moet lachen om de speelse gloed in zijn groene ogen. "Okay! Ready?"
Ik knik en focus mijn zicht op het voetpad voor ons.
"Oké," Jaehyun plaats een tikkende vinger op zijn kin, nadenkend. "Hoe de hel kan jij dit?"
Ik zucht een ademwolkje van uitputting in de koele lucht, moe van deze vraag. "Ik heb geen idee."
Nog een zucht ontsnapt mijn mond. Ik stop mijn handen in mijn diepe zakken en haal vervolgens mijn schouders op. "Weet ik veel."
"Okay..." een kleine pauze vervolgt zijn zin. "Wat precies is compellen volgens jou? Hoe werkt het?"
Ik bijt mijn lippen, nadenkend. "Ik kijk ze gewoon aan, Jae. En dan zeg ik gewoon wat ze moeten denken, of zeggen, of vergeten. Ik voel een connectie met hun gedachten en manipuleer dat."
"Woahhh..." brengt hij bewondert uit, onder de indruk. "Dat is best cool, not gonna lie."
Grinnikend schud ik mijn hoofd, niet eens verbaasd om zijn woorden. "Alleen jij zegt dat. Het is verschrikkelijk, Jae."
"Waarom compel je dan anderen?" Vraagt hij meteen. "Als het zo verschrikkelijk voor je is. Ik zou juist blij zijn."
Ik klak mijn tong, verward dat hij zo'n vraag stelt. "Om mijn zin te krijgen natuurlijk, waarom anders?"
Ook Jaehyun haalt zijn schouders stilletjes op, onzeker. "Vind je het gewoon niet... oneerlijk?"
Ik haal wederom mijn schouders op, niet zo zeker wat ik daarop hoor te zeggen. "Het komt goed uit voor mij. Je weet het... ik ben roekeloos."
"Heb je mij al een keer eerder compelled?"
Meteen verstijft mijn lichaam van die vraag. Ik voel langzaam hoe de spanning mijn hele ademhaling overneemt.
Verstrikt kijk ik mijn beste vriend aan, die zijn ogen op mij heeft gericht. Ze leken eerst gerust en kalm, maar nu ze de spanning op mijn gezicht waarnemen, veranderen ze naar twee bangige ogen.
— x —
"Niet dat het alles misschien oplost, maar laat me een belofte naar je maken." Ik hou mijn pink omhoog. "Nooit, en dan ook echt nooit, zal ik mijn compelling op jou en ******** gebruiken! Deal?"
— x —
Zijn woorden klinken gebroken en onzeker, "Nee toch?" Een nerveuze lach. "Je had beloofd om mij nooit—"
Nog voordat hij zijn woorden kan afmaken, grijp ik zijn handen vast.
Ik kijk met een verkreukeld hart toe hoe zijn ogen wijden en de angst in zijn ogen toeneemt. Het doet zeer in mijn hart.
Maar het moet wel... het moest wel...
Hij realiseert wat ik van plan ben te doen, "Nee, Dahee, niet doen—"
"Je gaat ons vragengesprek van net vergeten en niet meer denken aan mijn speciale gave. Volgens jou heb ik mijn belofte nooit verbroken en heb ik je nooit eerder compelled. Onthoud de compelling van vorig jaar, denk niet meer aan die vieze, vuile dag."
Langzaam laat ik de handen van mijn beste vriend los. Het voelt alsof ik nog meer leugens met me meeneem.
Sorry, Jae. Ik moet je beschermen.
——————————————
Qotc; lievelings quote 👀
De mijne is:
"The sun also doesn't lose its beauty when it's covered by the clouds"
