De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER 26 | Unexpected Arrival —————————————— — MENSEN — •een week later •
민다희 MIN DAHEE
"Wow!" Jaehyun laat geschokt zijn aanwezigheid merken. "Kijk jou, Hee! Je ziet er geweldig uit!"
Ik glimlach warm naar de jongen voor me. "Dank je, Jae," bedank ik hem. Ik wend mijn blik van hem af en kijk naar mijn reflectie in de spiegel.
Op het moment had ik een zwart feestjurkje aan. De jurk is simpel, maar een beetje strak. Niet dat teveel te zien is, maar het laat wel echt zien dat ik naar een feestje ga.
Dat is uiteraard wel de bedoeling. Jaehyun en ik zijn door onze klasgenoten uitgenodigd voor de jaarlijkse Spirit Hunt die in heel Zuid-Korea wordt gehouden. Het feestje wordt door tieners georganiseerd, wat eigenlijk niet is toegestaan van de overheid. We proberen het daarom zo onopvallend mogelijk te doen. Het is de eerste keer dat Ten en ik gaan.
Geesten activiteit is hoog in Busan, vooral waar wij wonen. Al helemaal nu er een nieuwe geest hier is komen intrekken. Hij staat bekend als Kai de Geest en is de gevaarlijkste van allemaal. Elk jaar op 2 juni wordt er in de nacht veel geesten activiteit uitgevoerd. Van rituelen naar gevaarlijk bordspellen. Omdat tieners houden van de adrenaline en angst, vieren ze deze nacht. In hoop om de geest te vinden.
Jaehyun en ik zijn uiteraard ook fans van de angst en alle chaos. Het is waar dat er vaak dingen gebeuren die niet uit te leggen zijn, maar nooit is er echt een geest waargenomen. We zijn benieuwd of geesten überhaupt wel bestaan.
Als we er één tegenkomen willen we uitproberen of ik ze kan compellen. Dat vragen we ons al zo lang af.
Het is ongeveer een week sinds mijn geheime compelling op Jaehyun. Nog steeds heeft hij niks door en begint mijn schuld langzaam te vagen.
Het is ook ongeveer een week sinds die schooldag met Ten. Hij had door dat ik tegen hem loog en hoe hij daar achter is gekomen, blijft nog steeds een raadsel. Ik heb hem sindsdien ook niet meer gezien. Hij lijkt compleet verdwenen te zijn.
Dat is stiekem wel beter.
"Zal ik een vest eroverheen doen?" Vraag ik hem, zelfverzekerdheid verliezend. Misschien is de jurk toch too much.
Jaehyun haalt zijn schouders op. "Dat is aan jou. Als je je daar beter bij voelt zou ik dat zeker doen. Maar weet dat je er nu ook geweldig uit ziet. Beide zal je goed staan," stelt hij me gerust.
Ik schenk hem een oprechte lach voordat ik me omdraai en een dun vestje pak. "Dank je, Jae. Wat zou ik ooit zonder jou kunnen doen?"
