De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
CHAPTER 8 | Glitch —————————————— — MENSEN —
민다희 MIN DAHEE
"Oke, dus om het kort samen te vatten..." Jaehyun stopt het plastic lepeltje terug in het bakje en sluit zijn ogen in volle concentratie.
Ik daarentegen schep nog een lepel vol ijs op en douw het in mijn mond, ongeduldig.
Hij houdt zijn wijsvinger langzaam op. "Mister struikel boy laat je vallen," nu komt zijn middelvinger erbij, "gaat de volgende dag, volgens jou, mensen compellen," nu zijn ringvinger, "heeft ervoor gezorgd dat, alweer volgens jou, de compelling op directeur King faalt en..." en als laatst houdt hij zijn pink omhoog. "Nu krijg je bijles van hem?"
Ik schuif mijn bakje aan de kant en maak ruimte om mijn hoofd tegen de tafel aan te leunen. Eenmaal mijn voorhoofd contact maakt met het tafeltje, kreun ik, wat veel aandacht trekt van anderen.
Jaehyun trekt er niks van. "Je zei gisteren dat je hem hot vond. En je bloosde! Ik zou gelukkig zijn als mijn crush mij bijles zou geven," merkt de jongen grijnzend op, mijn verdriet negerend. "Damn, 'Hee, je hebt geluk."
"Nee!" Ik duw mijn lepel terug in het bakje, boos. "Nee, het is te raar! Dit hoort niet te gebeuren, Jae!" Zeg ik met een harde toon, zijn ogen wijden. "Mijn compelling hoorde nooit te falen!"
De jongen voor me kan alleen zijn schouders ophalen. De normale sprankel in zijn ogen lijkt weg gedoofd te zijn. "Luister, Hee, je maakt je waarschijnlijk druk om niks." Jaehyun schuift zijn ijsje aan de kant, buiten zijn bereik. "Falen, slagen, het is wat elk mens meemaakt."
Een naar gevoel bekruipt mijn ruggengraat als zijn glimlach dropt. "Maar—"
Hij zucht voordat hij vervolgt, "Alleen jij niet. Jij hebt een bepaald soort glitch in jouw leven, een cheat. Jij hoeft dit soort dingen niet te ervaren, jij hebt geen ervaring van het echte leven." Hij lacht. "Heb je überhaupt een echt leven?"
Ouch.
Mijn hart zakt als hij begint op te staan, teleurstelling over zijn gehele gelaat gesmeerd.
En ik kan alleen maar toekijken hoe hij uit het kleine winkeltje loopt, schouders een beetje gezakt in verdriet.
Jaehyun heeft gelijk.
Snel grijp ik mijn tas en sta ik op. Ik haast me uit de winkel, de stappen van Jaehyun volgend. De ijsjes allang al vergeten.
Wanneer ik hem buiten tref, slomen mijn passen. Ik haal diep adem en benader de lange jongen twijfelend. "Jae..." ik plaats een hand op zijn schouder.
Geen beweging. Geen reactie.
Ik zucht, "Je hebt gelijk, Jae." Ik leun mijn voorhoofd tegen zijn jas aan. "Geen compelling meer. Geen glitch, geen cheat, helemaal niks."
Mijn gezakte hart lijkt een beetje te fladderen als hij zich omdraait. De kleine vonk in zijn groene ogen keert terug. Ik glimlach.
"Dat beloof ik je."
En dat was de kers op de taart. Het is dan dat zijn volle lippen in een warme glimlach krullen, blijdschap dragend op zijn wangen.
Hij knikt en slaat een arm om mij heen. "Dankjewel."
Stilletjes staan we in elkaars omhelzing. Genietend van de korte windvlagen, de rust in de nacht en de gedimde lichten van de straatlantaarns.
Maar die vrede verstoord zich door een hard, fel geluid. Een geluid wat iedereen laat reageren.
Een berichtje.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
