De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
CHAPTER 53 | You are the Poison to my Cure —————————————— — WOLVEN — •Silver Moon•
민다희 MIN DAHEE
"Gegroet."
Een zwakke stem echoot door de ruimte waar ik plots in beland ben. Ik kijk op en zie een beeldschone vrouw voor me. Wow.
Ik kijk naar de vrouw, die in een bed gepositioneerd ligt. Haar aura is vriendelijk en helder, zacht. Verwelkomend.
Haar lippen zijn echter droog en kleurloos, haar haar zit door de war en haar huid is zo bleek als de maan.
Maar de vonk in haar ogen schijnt helder. Ze is beeldschoon.
"Wie ben jij?" Vraagt ze.
Alsof het in mijn instinct zit, begin ik de vrouw in bed te benaderen. Ze ligt begraven onder de lakens, vergezeld met enkele kussens. Ze lijkt ziek.
Ik kuch voordat ik haar beantwoord. "Mijn naam is Min Dahee, ik ben een Aurane afkomstig van de mensen portaal."
Hierdoor wijden haar ogen in ongeloof. "De mensen portaal?" Een harde hoest onderbreekt haar woorden. Het doet de spanning in me toenemen. Haar hoesten klinken onaangenaam. "Hoe weet jij van ons wolven af, lieverd?"
Ik zucht, de herinneringen van alle activiteiten van de afgelopen maanden spelen in mijn hoofd. "Lang verhaal. Wie bent u?"
Een volle glimlach siert haar lippen. "Mijn naam is Kim Joo—" een deur die openbarst onderbreekt haar.
"Jooyeon? Hoe voel je je, schoonheid? Heb je iets—"
Die stem kan ik uit duizenden herkennen. De diepe stem die zichzelf zonder angst toonde, de diepe stem die mij liet beven uit angst.
Hij is het. De wolven koning. De Alfa.
Hij staat recht voor me, helemaal in shock. Zijn lichaam is compleet verstijfd en totaal gespannen. Zijn ogen flikkeren van zwart naar goud, een onbekende flits van woede passeert zijn irissen.
De vrouw achter me merkt er vrij weinig van. "Hi, lieverd, alles gaat oké. Ik zwak af en vaag weg. Wie is dit?"
Zonder enige waarschuwing komt de koning op me af, een luide grom verlaat zijn mond. Hij pakt ruw mijn handen vast en pint mij tegen de muur aan. Zijn nagels doorboren mijn vel en ik zie dat zijn hoektanden langzaam verschijnen.
