De 17 jarige Min Dahee heeft een speciale gave. Ze kan mensen mind-controllen en manipuleren door middel van spraak. Maar niet alleen dat, ze ziet dingen wat anderen niet kunnen.
Het gaat slecht op school en Dahee is op het punt te falen. Na een ge...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
CHAPTER 43 | Trapped —————————————— — MENSEN —
민다희 MIN DAHEE
Vermoeid sleep ik mezelf door de eindeloos lange gangen van de school. Ze zijn bekleed met verschillende kunstwerken, omlijst met warme glimlachen.
Ze missen alleen een heel belangrijk element; het kunnen overbrengen van die glimlach. Het kijken naar deze spokende gang helpt mijn zorgen niet.
Hoe kan ik überhaupt nog glimlachen? Wetende dat Jaehyun ergens op de wereld is, verraden, gekwetst, bedrogen. Normaal staat hij altijd aan mijn zijde, maar nu ben ik helemaal alleen.
Zou hij het koud hebben? Zou hij naar de plek van ********'s moord zijn gegaan? Zou hij geslapen hebben? Of gehuild? Geschreeuwd?
Zou hij aan mij gedacht hebben?
Wederom dreigen de tranen uit mijn ogen te glippen als ik moet denken aan alle herinneringen. Onze belofte, het moment dat die belofte brak, onze vriendengroep van drie die nu gevormd is naar een vriendschap van alleen twee...
Ik wilde je alleen beschermen...
En dan aan het einde van de tunnel, waar er een breed licht schijnt, daar vind ik dan een uitweg.
En ik zweer dat mijn mondhoeken omhoog krullen als ik mijn reden van euforie zie. Aan het einde van de gang, daar staat hij.
"Dahee!"
Hij is in zijn valse vorm, zijn masker. Zijn ijsblauwe ogen, die normaal verveeld om zich heen kijken, twinkelen nu in blijdschap.
Het is maar een klein beetje hoop, een klein beetje vreugde, maar het is genoeg voor een sprint. Zo snel als ik kan haast ik me naar hem toe, vallend in zijn armen. De tranen rollen ondertussen en bekleden mijn wangen. Of het uit verdriet of geruststelling is, weet ik niet.
Na urenlang verdwaald te zijn, heb ik iemand gevonden.
"Jungkook!" Ik stort letterlijk zijn omhelzing in. Hij lacht terwijl hij naar achteren deinst, de impact ietsjes te hard.
Hij leunt dichter naar me toe. "Hier noem je me Ten, doll."
Voor een moment is er een luide stilte. We spreken geen woord uit, maar onze gedachten weigeren om ons met rust te laten. Ik merk dat ook hij gespannen is. Nerveus zelfs.
Hij wilt uit de knuffel komen, maar zonder enig succes, ik hou hem namelijk te stevig vast. Hij verstijft. "Dahee?.."
Ik begraaf mijn gezicht in zijn borst en huil door. Ik weet niet wat ik anders kan doen.
"Waarom huil je?" Ik hoor hem diep slikken. "Dahee, we moeten praten, we hebben een serieus probleem met Seungyeon—"
Zijn zin wordt abrupt verbroken door mijn armen die hem nog steviger beginnen vast te houden.
Hij twijfelt en kreunt voor even, maar valt uiteindelijk weer terug in onze omhelzing. Ik merk dat hij oncomfortabel is met de manier waarop ik hem vasthou. Misschien is het te dicht op elkaar voor hem. Het is tenslotte heet.
"Jung—Jungkook..." ik slik. "Jae—Jaehyun is achter mijn—"
"Min Dahee en Ten." Onbeleefd wordt onze reünie onderbroken. We trekken snel van elkaar los en staan stijfjes als we de man voor ons zien.
Directeur King.
"Meneer King." Ik buig een beetje naar voren, in beleefdheid. "Wat kan ik voor u—"
"Jij hebt heel wat uit te leggen, mevrouw Min." De directeur kijkt me strak aan. De spanning in mijn hart keert terug
Ik volg hem niet. Stotterend vraag ik om een toelichting, "Wat—Wat bedoelt u precies?"
Hij doet zijn armen over elkaar heen, totaal niet geamuseerd. "Speel niet dom met mij, meisje." Hij richt zijn blik op de jongen naast me. "En jij, Ten, wat heb jij hierover te zeggen?"
Jungkook slikt. "Waarover, meneer? Zowel Dahee als ik zijn oprecht verward."
De directeur zucht diep, ogen sluitend in irritatie. "Nou, jonge leerlingen, ik heb het natuurlijk over Dahee's hypnose op mij!"
Onmiddellijk wijden mijn ogen. Ik voel Jungkook naast me zelfs verstijven. "Hypnose?!" Roep ik verbaasd uit.
"Ja!" De mollige handen van de directeur ballen in stevige vuisten. "Het was wanneer ik tegen jou had gezegd dat je moest blijven zitten! Ik weet niet hoe, maar je hebt compleet mijn woorden verdraaid! Wat voor illegale dingen heb jij op mij uitgespookt, jongedame?!"
Oh mijn God. De compelling. Hij herinnert zich mijn compelling!
"Ik herinner me alles!"
De directeur weet alles. Hij herinnert zich mijn compelling.
"Jij!.."
Hij herinnert de compelling nadat ik hem had verteld het allemaal te vergeten!
"Jij fucking leugenaar!"
Al mijn compellingen... ze vallen in duigen! Iedereen herinnert zich alles!
De vurige ogen van de directeur, de gespannen houding van Jungkook, de hele situatie met Jaehyun. Het wordt teveel.
En zoals mijn beste vriend dat deed, vlucht ik weg.
En wederom zoals hij dat deed, recht in de val van de vijand.
