Second Chance

61K 1.1K 14
                                    

Kabanata 49)

Sometimes you were handed a second chance, and all you had to do was close your eyes and step into it.

--Jean Oram, (Champagne and Lemon Drops)--

**

Zea POV

He never change. Basagulero parin ang asawa ko. Now I know how Mom panic nang mabalitaan nitong nakipag-patayan ito sa bar ni Nicholas, his cousin. Kaya naman agad ako nilang tinawagan para patahanin ang asawa ko. Nag-eskandalo kamo ito sa bar at pati ang mga pinsang kasama nito ay natatakot na sa maaaring mangyari at hindi siya kayang paamuhin.

Mom was almost crying nang tawagan ako sa telephone para pakiusapang puntahan at paamuhin ang asawa.

Kusa na akong pumunta dahil ayokong may mangyaring masama sa kanya. Still the concern as his wife is there. Kahit papano ay mahal ko parin ang gagong yon no matter how worst could have been.

The crowd was there, na parang may pinapanood na live show. Mabilisan akong lumapit dahil hindi na ako mapakali sa subrang kaba.

Nic and Darren was struggling for convincing him to stop what he's doing. May binugbog na naman siguro itong walang kalaban-laban sa kanya. At hindi ako nagkamali when I saw him na sinuntok yong parang walang huwisyong lalaki. Napasigaw ang karamihan lalong lalo na ang mga babae.

"Nathaniel!"

I shouted nang makita kong susuntukin na naman niya yong lalaki.

The high pitch of my voice makes almost everyone got disturb of what's they're observing for. Halos lahat ng mga tao napalingon sa akin.

Galit ko siyang tiningnan sa mga mata. Bigla siyang naalarma. I can see the familiarity of that looks. I can sense he's scared if I'll get mad of what he did. Still my poor husband.

Lumapit ako and I easily grab his arms.

"What do you think you're doing huh?"

I tried not to louder my voice coz I don't want everyone here will get notice. In my face right now I knew I looked like sadist wife to my husband because of the deathly glares I thrown to him.

"Come here."

Para naman itong maamong tupa na sumunod sa akin. I knows he's still mad at nasa stage pa siyang nagpipigil ng kanyang galit.

Alam ko naman kung paano siya pakalmahin kaya mabilis ko siyang niyakap at hinalik-halikan saang parte ng kanyang adonis na mukha.

"I told you not to hurt anyone else. Please have self-control."

May himig na paninermon kong pagsasalita. His eyes that storm in madness a while ago turn into a soft side of him. He's beginning to restrain his temper. I cup his face gently. Gusto ko siyang pagalitan pero mas nangingibabaw ang pag-unawa ko sa sitwasyon niya. Nakatitig lang siya sa mga mata ko.

"I already told you. Are you drunk?"

I hissed. He looked at me frowning. Binabasa niya kung ano ang iniisip ko.

I sighed.

Walang mangyayari kung magtitigan lang kami buong araw.

"Let's go home. "

I grab his hand and pulled him out in the bar. Hindi naman ito umimik at nagreklamo.

Wala kaming kibo sa kotse hanggang makarating sa mansyon. Buti na lang natutulog na si Nathan. Pansamantala ko munang iniwan ang dalang kotse sa private parking lot ng bar. Tutal VIP member naman ang asawa ko besides si Nicholas ang may-ari nun.

The Desperate MarriageTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon