The Desperate Marriage

Right Back in The Water

(Kabanata 22)

And I try to walk away but I keep telling myself
She's the one for me
'Cause her love is so contagious
It keeps pulling me in
We were meant to be
And I can't leave her
So we're right back in the water

- Jesse Macartney -

***

Zea POV

I go home late at night. Pagkatapos kong mahimasmasan sa apartment ni Carla ay nagpasya akong umuwi na.

Wala sa sariling naglalakad ako papasok sa loob ng condo. Nagulat ako nang maabutan ko siyang nakaupo sa sofa. Nanonood ng sci-fi movie or whatever that is.

"Your late."

Malamig nitong tugon. I paused. And then I slowly turn my head on him. Blangko lang ang ekspresyon ng mukha ko.

Dim light sa loob. Nakapatay yung mga maliliwanag na ilaw. He stood up and then lumapit sa gilid ko. He crossed his arms.

I shook my head at marahang itinapon ang hawak na bag sa sofa.

"Your drunk. Kelan ka pa natutong uminom, Zea? You change a LOT. Malayong malayo ka sa Zea na nakilala ko noon."

It strip into my heart deeply. Bakit ba ang sakit tuwing nagsasalita siya sa akin ng ganito? Ibang iba na ako. Hindi na ako yong kawawa at malambot na Zea noon. But still, I am. Its just physical change. Wala namang nagbago. Mahina parin ako.

Hindi nakaligtas ang pagpatak ng luha ko. Marahas kong pinahid yon at hinupa ko ang sarili.

"Zea .. "

He sighed. Frustrated itong nagsuklay sa kanyang buhok with his fingers. Ito ang lage niyang gestures kapag naiinis o naiirita sa akin.

Hinarap ko siya.

"Don't make it hard for us, bakit ka ba nagkakaganyan? Kung ayaw mong magtino, then fine! Just tell me, why did you do that? Bakit ka nagpanggap na ni-rape kita sa kwarto mo? And about your sister? What happened to her? Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin ang lahat. Just tell me."

Galit nitong mga tanong sa akin. Sunod-sunod ang mga luhang dumadaloy sa pisngi ko. He's missing with my sister. He still love her.

"Hindi pa ba malinaw sayo ang lahat kung bakit ko ginagawa ito?"

I threw back. Then he stop and looking through my eyes, confused drawn on his face.

I wiped my tears again. Yumuko ako at humugot ng lakas.

"I love you, Jamie. "

Sa wakas nasabi ko ang mga katagang yun. Tumingin ako sa malayo at nagpunas na naman ng luha. Umiiyak na ako ng tuluyan. Naalala ko na naman yung nambabae siya. Ang sakit sakit.

Huminga ako ng malalim at tiningnan siya sa mga mata.

He's shocked.

Silence.

Napalitan ng kakaibang simpatya ang paninigas ng panga nito. Umiiyak na ako sa harapan niya.

"Bakit Jamie, kung sinabi ko ba sayo umpisa pa lang magbabago ba ang lahat?"

Then I compose my postures. I looked away and then take some air to breath.

"Gusto mo malaman kung bakit wala si ate? She didn't love you, Jamie. And I guess I don't have the right to tell you everything about that."