The Desperate Marriage

Rebelious

"Salamat."

Malamig kong tugon. Tinanggap ko ang tissue at kumuha ako dun para magpahid ng luha.

Narinig ko ang mabigat niyang pagbuga ng hangin. I shook my head. Ang masayahin at palabiro niyang aura noon na palagi kong nakikita ay napalitan ng puno ng kaseryusohan. Nakakapanibago.

"Saan mo gustong pumunta?"

He asked nang mapansin niyang nahimasmasan na ako. Saglit ko siyang sinulyapan, he caught my eyes at mabiliis kong iniwas ang tingin. Hindi ko kayang tingnan ang mga nagtatanong niyang mga mata.

"I don't know, Luck."

Mahina kong sagot. He sighed, and then concentrate on driving again.

Silence.

We stop at the Arena Arcade. Ito yung place na may mga naglalakihang kainan. This is not looks cozy. Kahit mga ordinaryong tao ay nagagawi dito.

We end up sa isang simple at malinis na kainan. I'm just wondering why he brought me here na kung tutuusin ay mayaman din naman siya.

"Nanay Pacita, dalawang batchoy ho. Yung bulalo. Pakiserve na rin po ng meatballs."

It seems that kilala na niya ang mga tao dito. Ngumiti ang matanda sa kanya sabay sulyap sa akin.

"Hmm.. May dinala kana dito. Ibig sabihin ba niyan, magseseryuso kana?"

Makahulugan itong ngumiti sa amin. Hindi ko maiwasang mahiya. May asawa na ako at hindi yata tamang mapagkamalan akong girlfriend ni Lucky or kung ano man ang iniisip ng matanda.

He took a glance at my view then looked the old woman.

"Hindi po. She's a good friend of mine. Nanay naman. Siya po si Zea, kaibigan ko. May asawa na po siya kung yon ang iniisip nyo."

Magalang nitong paliwanag sa kanyang Nanay Pacita.

"Ahh.. Ganun ba. Sayang.."

Panghihinayang nito. Malapit lang kasi kami sa counter kaya malaya itong nakakausap si Lucky. I bet close talaga sila. Mas lalo lamang akong humanga sa kanya. He's not only may sense of humor kundi isa din siyang magalang na lalaki.

"It seems that you know this place and the people for a very long time."

Hindi ko maiwasang punahin siya.

Naghihintay kami sa ini-order niya. Yung batchoy siguro is a Japanese foods. Kasi I've heard it before. I don't know if nakakain na ako ng ganun. Hindi naman kasi ako mahilig sa mga raw foods gaya ng kinakain ng Chinese at Japanese.

Ngumiti ito sa sinabi ko at umayos ng upo sa kanyang kinauupuan.

"There's more than that. Nanay Pacita is my one and only nanny. Simula nung ipinanganak ako ni Mom, nasa bahay na yan siya. I've grew up with her kasi busy naman talaga sila Mom and Dad sa family business. Kaya ayon, para ko na siyang ina."

Nakangiti niyang paliwanag. Napatango tango lang ako. Kaya pala masyado silang at home sa isa't isa kapag nag-uusap.

"Oh ito na yung batchoy at meat balls nyo."

I was expecting a raw foods pero para din palang lomi ang batchoy. Oh.. Sinubukan kong tikman ang sabaw. At nanunuyo sa lalamunan ko ang sarap ng lasa nito.

"You know, kapag may problema ka. Masarap na pagkain lang ang katapat diyan."

Napangiti ako sa sinabi niya. I felt relief. Naibsan yong bigat sa dibdib ko. At least may natitira pang totoong kaibigan na dumadamay sa akin ngayon. Well, not bad. I made a good choice na sumama sa kanya tonight.