Between yearning and obsession

Chapter 2

Σε έναν κόσμο όπου το χρήμα είναι το παν κάνεις δεν μπορεί παρα να υποτάσσεται... και βέβαια ποιοι είναι αυτοί που έχουν εξουσία; Αυτοί που έχουν και το χρήμα.... και τι γίνεται για όσους είχαν γευτεί τι θα πει εξουσία αλλά είναι στα πρόθυρα να τα χάσουν όλα;... προφανώς και ρίχνουν τον εγωισμό τους ζητώντας βοήθεια... γιατί τι είναι χειρότερο; Να τα χάσεις όλα και να γίνεις ένα τίποτα ή να ρίξεις τα μούτρα σου ζητώντας βοήθεια για να ξανά σταθείς στα πόδια σου ξέροντας πως μια μέρα θα μπορέσεις να φτάσεις εκεί που ήσουν παλιά;.... Καμία από τις δυο αποφάσεις δεν είναι εύκολη για κάποιον που μεγάλωσε μέσα στα λεφτά και την περηφάνια... ποιος θα φανταζόταν πως ένας κολοσσός σαν αυτόν θα μπορούσε να χαθεί μέσα σε μια νύχτα από ένα τόσο μικρό λάθος;... και όμως... όταν είσαι στην κορυφή και έχεις τόσους πολλούς εχθρούς τίποτα δεν είναι απίθανο... όσο ικανός και να είσαι... όσες γνώσεις και να έχεις... ποτέ δεν ξέρεις ποτέ θα βρεθείς εκτεθειμένος και ποιος θα εκμεταλλευτεί αυτή σου την αδυναμία για να σε ελέγξει.... Και αυτό έγινε και την περίπτωση του κολοσσού Castello... ένα λάθος ήταν ικανό να τινάξει τα πάντα στον αέρα όποτε τι πιο λογικό από τον επόμενο πιο δυνατό όμιλο σε όλη την χώρα να επέμβει και να δώσει ένα 'χέρι βοήθειας'... τους Rossetti ...

D:FREYA ROSSETTI ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ!.... η δυνατή φωνή του πατέρα μου με κανει να βγω από τις σκέψεις μου... είχα ξεχάσει για λίγο που βρισκόμουν... Χαα... τελικά δεν μπορούσα να το αποφύγω... εδώ και δυο μέρες το κινητό μου χτυπούσε ακατάπαυστα... δεν μπορούσα να το τρενάρω άλλο... αυτός ο άνθρωπος εκτός από οξύθυμος δεν φημίζεται και πολύ για την υπομονή του... «ΧΑ! Δεν το πιστεύω πως σε μια τόσο σοβαρή συζήτηση εσυ είσαι στον κόσμο σου!»... εκείνος κοπανάει με δύναμη τα χέρια του πάνω στο τεράστιο γραφείο του... με το βλέμμα μου κοιτάζω προς την πόρτα... ήθελα να ξερά δεν τον νοιάζει καθόλου αν οι υπάλληλοι του ακούνε τις φωνές του;... τι θα λέει ο κόσμος για την εικόνα του;.... Χα... ποτέ θα τελειώσει όλη αυτή η κωμωδία;... έχω ακόμα μια ολόκληρη μέρα γεμάτη από δουλειές και ήδη έχω πονοκέφαλο...  και η αιτία είναι ακριβώς μπροστά μου.... «Άκουσα πως τις τελευταίες μέρες ο άντρας σου έρχεται στο σπίτι τα βραδιά καλυμμένος με γυναικεία αρώματα!»... γιατί δεν εκπλήσσομαι;... ήταν δεδομένο πως οι 'εργαζόμενοι' που έχει μέσα στην έπαυλη θα τον είχαν ενημερώσει για την κατάσταση... το περίμενα πως ο λόγος που με φώναξε θα ήταν αυτός για αυτό έκανα ότι μπορούσα για να το αποφύγω.... ξέρει... ξέρει πως αυτος ο άντρας μου φέρετε απαίσια και δεν τον νοιάζει καθόλου.. το μόνο που θέλει είναι να σφίξει τα λουριά που κρέμονται από μια κλωστή γύρω από το λαιμό των Castello... απεγνωσμένα προσπαθεί να τους ελέγξει ενώ ξέρει πως πλέον δεν είναι όλα όπως παλιά... αυτός ο γάμος μπορεί να διαλυθεί μέσα σε δευτερόλεπτα... δεν μπορεί πια να τους εκβιάζει με ένα απλό κομμάτι  χαρτί για αυτό τώρα προσπαθεί για άλλη μια φορά να με χρησιμοποιήσει...  «Ξέρεις πως από στιγμή σε στιγμή ο γάμος αυτός μπορεί να διαλυθεί;»... η φωνή του πιο ήρεμη από πριν... ένα ξεφυσιμα βγαίνει από το στόμα του... το ξέρω... και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό... ούτε και εσυ... « τι σκοπεύεις να κανείς για αυτό λοιπόν; Είναι ολοφάνερο πως αυτός ο μπάσταρδος έχει βρει άλλη! ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙ ΕΓΚΥΟ; ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ! ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ; ΜΙΑ ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΤΙΝΑΧΤΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!».... Ξέρω... ο πατέρας μου προσπάθησε απεγνωσμένα να ελέγξει τον Alexander αλλά παρ όλα αυτά εκείνος κατάφερε μέσα σε 2 χρόνια να φέρει τον κολοσσό Castello στην κορυφή όπως πριν... νόμιζε πως θα ήταν και αυτός ένα πιόνι στα χέρια του... ένα 'αγοράκι' που θα μπορούσε να ελέγξει μέσω του γάμου του με την κόρη του... δεν εκπλήσσομαι με τις εκρήξεις του πατέρα μου...δεν περίμενε με τίποτα αυτήν την εξέλιξη  ... ξέρω πως από στιγμή σε στιγμή μπορεί να μας καταστρέψει... ξέρω πως μπορώ να τα χάσω όλα μέσα σε μια νύχτα... κοιτά ποσό εύκολα τελικά μπορούν όλα να ανατραπούν ... πως οι θέσεις και οι ρολόι των ανθρώπων μπορούν να αλλάξουν... δεν ήθελα ποτέ αυτόν τον γάμο... δεν ήθελα να μπλεχτώ στα άπληστα σχέδια του πατέρα μου... δεν ήθελα να γίνω ένα πιόνι στα χέρια του αλλά δεν είχα ποτέ επιλογή... ο ρόλος μου ήταν προκαθορισμένος από την ώρα που γεννήθηκα... έναν διάδοχο που θα έπαιρνε στα χέρια του τον όμιλο Rossetti μια μέρα και ένα στολίδι το οποίο το μόνο που είχε στα χέρια του ήταν η εμφάνιση του... ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια... η πορσελάνινη κούκλα του οίκου Rossetti...για χρόνια αυτό με αποκαλούσε ο κόσμος της υψηλής κοινωνίας... 'η ομορφιά της καλύπτει την ανικανότητα τησ'...  'με αυτό το πρόσωπο φαντάσου πόσους άντρες θα κάνει να τρέχουν από πίσω τησ'.... για χρόνια έπρεπε να κρατάω το κεφάλι μου ψηλά ακούγοντας όλων των ειδών πικρόχολα σχόλια...