Between yearning and obsession

Chapter 18

Το βλέμμα μου είχε μείνει να κοιτάζει τον άντρα που στεκόταν μπροστά από την μισοσπασμένο πόρτα... τι στο καλό συμβαίνει;... καθώς τον παρατηρούσα μπορούσα να καταλάβω πως βαριασενε ελαφρώς... τρέχοντας ήρθε μέχρι εδώ;... αποκλείεται... και αυτό που ξεστόμισε πριν λίγο ο άντρας που στέκεται ακριβώς από πίσω μου τι ήταν;... απότομα κάνω μερικά βήματα μακριά του... στο πρόσωπο του φαίνεται να έχει ζωγραφιστεί μια έκφραση... απογοήτευσης;... δεν μπορεί να το ζω εγώ αυτό... τι θέατρο του παραλόγου είναι αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου;... ο έντονος  και δυνατός βηματισμός του Alexander ηχούσε σα δυνατές βροντές που πλησίαζαν αργά και σταθερά πριν ξεσπάσει δυνατή καταιγίδα... απότομα βλέπω την κορμοστασιά του να έχει σταματήσει ακριβώς λίγα μέτρα μπροστά από τον άγνωστο για μένα άντρα... το βλέμμα του φαινόταν κοφτερό σα μαχαίρι... η στάση του επιθετική... το σώμα του είχε τσιτωσει... έσφιγγε τόσο πολύ τις γροθιές του προσπαθώντας να κρατήσει το θυμό του πράγμα που έκανε τους μύες του να φαίνονται ακόμα πιο ογκώδης απ ότι ήταν... το σώμα μου είχε παγώσει... ο εγκέφαλος μου δεν μπορούσε να συλλάβει την εικόνα που διαδραμτιζοταν ακριβώς μπροστά μου... αν η κατάσταση δεν ήταν όπως είναι... μπορεί και να περνούσε από το μυαλό μου πως... ζηλευ-...

Α: Τι νομίζεις πως κανείς Marius?... η φωνή του αγριεμένη... οι λέξεις έβγαιναν με τα βίας από τα σφιγμένα του σαγόνια... για μισό λεπτό... όντως αυτοί οι δυο γνωρίζονται;... άρα δεν έλεγε αερολογίες πριν;...

Μ:Τι εννοείς Alexander?Μα φυσικά ήρθα να γνωρίσω την γυναίκα που τα τελευταία δυο χρόνια δεν έχει σταματήσει να μιλάει για εκείνη η υψηλή κοινωνία.... ο τόνος του ειρωνικός... η στάση του χαλαρή... φαινόταν να μην τον ένοιαζε καθόλου το γεγονός πως αναπασα στιγμή μπορεί μια δυνατή γροθιά να προσγειωνόταν στο πρόσωπο του... απότομα νιώθω δυο ζευγάρια μάτια στραμμένα πάνω μου... το ένα με κοιτούσε γεμάτο ειρωνία και το άλλο... έτοιμο να με γδάρει ζωντανή... το σώμα μου είχε κοκαλώσει... δεν είχα καταλάβει τι είχα κάνει αλλά από την στάση του Alexander φαινόταν πως για ότι και να διαδραματιζόταν αυτή τη στιγμή μπροστά μου με έκανε αυτόματα και αποκλείστηκα επαιτεία αυτής εδώ της κατάστασης ...

Α:Χααα.... Εκείνος αφήνει μια ανάσα να βγει από μέσα του... κλείνει τα μάτια του και μπλέκει τα δάχτυλα του αριστερού χεριού του μέσα στα προσεγμένα μαλλιά του ανακατεύοντας τα ελαφρά... το σώμα του ήταν ακόμα τσιτωμένο... «ελπίζω να σου λύθηκε η απορία»... ο τόνος του άγριος... απόλυτος... σα να έκρυβε κάτι πιο βαθύ από πίσω... ένα νόημα που δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω... για λίγο κανείς δεν μιλούσε... μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και χωρίς να το περιμένω νιώθω το βλέμμα του ξανά πάνω μου... ένιωθα τα μάτια του να με καίνε ... εκεινος απότομα και με βιάστηκα βήματα με πλησιάζει αρπάζοντας με με δύναμη από τον αριστερό μου καρπό... με γρήγορα βήματα ξεκινάει να περπατάει προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας πίσω μας εκείνον τον περίεργο άντρα...