Between yearning and obsession

Chapter 19

F:Τι είπες- μόλις τώρα;.... Η φωνή μου κόφτη... όλο μου το είναι βρισκόταν ακόμα σε κατάσταση σοκ... 'ξέχασες ποιανού γυναίκα είσαι;'.... Η ερώτηση του έπαιζε σα χαλασμένη ταινία ξανά  και ξανά στο μυαλό μου... για λίγο έμεινα παγωμένη... δεν ήξερα τι να πω... τι να κάνω... νόμιζα πως μου έκανε κάποιος μου έκανε πλάκα... δε μπορεί να ξεστόμισε κάτι τόσο γελοίο... δεν μπορεί να το άκουσα πραγματικά αυτό... οποίος παίζει έτσι ανελέητα με την υπομονή μου είναι καιρός να μάθει πως δεν έχω άλλη!... οι αντοχές μου μόλις ισοπεδώθηκαν...

Α:Όσο φέρεις το όνομα Castello θα φέρεσαι και αναλόγως.... Ο τόνος του απότομος... όντως άκουσα σωστά... ξεστόμισε όντως κάτι τέτοιο... έχει τρελαθεί;... τι νομίζει πως κάνει τώρα;... αποφάσισε ξαφνικά να το παίξει 'σύζυγος';;;... και όλα αυτά για ποιο λόγο;... τι στο καλό έπαθε έτσι ξαφνικά και μου τα λέει τώρα αυτά;... δεν έκανα τίποτα για να προκαλέσω έτσι τον θυμό του!.... νιώθω με τη σειρά μου το αίμα μου να βράζει... όλο μου το κορμί έχει αρχίσει να τρέμει από τα νεύρα μου!... «Πως τολμάς και αφήνεις τον κάθε ένα να σε αγγίζει;»... όσο άκουγα την κάθε λέξη να βγαίνει από το στόμα του ένιωθα πως τα είχα δει όλα... τι λέει;... δεν μπορεί να τα εννοεί αυτά... αν τα λέει όντως σοβαρά είμαι σίγουρη... είμαι σίγουρη πως έχει χάσει πλέον τα λογικά του... ή αυτό... ή απλώς παίζει μαζί μου... με την υπομονή και τις αντέχεις  μου.... Στο βλέμμα του είχε ζωγραφιστεί ο θυμός... δεν μπορεί να παίζει θέατρο...

F:Είσαι τρελός! Δεν μπορεί να με δουλεύεις μέσα στην μούρη μου!... ο τόνος μου έξαλλος ήμουν στα πρόθυρα να χάσω και εγώ η ίδια τα λογικά μου... αυτός ο άνθρωπος θα με τρελάνει!... δεν μπορεί αυτά που λέει να τα εννοεί... δεν μπορεί!... πως τολμάει να παίζει έτσι μαζί μου;.... η καρδιά μου νιώθω πως έχει σταματήσει να χτυπάει... το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος... πως μπορεί να παίζει τόσο απλά...  για άλλη μια φορά .... με τα αισθήματα μου;... ξέχασε;... ξέχασε τα σκληρά λόγια που ξεστόμισε πριν χρόνια αφήνοντας την καρδιά μου κατεστραμμένη ανήμπορη να....  να αγαπήσει ξανά;... πως μπορεί να ξεστομίζει κάτι τέτοιο έστω και πάνω στα νεύρα του... πως;... «Πως τολμάς να λες κάτι τέτοιο;»... η φωνή μου ένιωθα να σπάει... κάτι μέσα που που ήταν ήδη ραγισμένο ένιωθα να σπάει σε χίλια μικρά κομματάκια... «Πως τολμάς να με αποκαλείς γυναίκα σου μετά απ όλα όσα μου έχεις κάνει;»... δεν άντεξα... τα λόγια ξεγλίστρησαν από τα χείλη μου χωρίς να μπορέσω να τα σταματήσω... δεν ξέρω τι έκφραση είχε το πρόσωπο μου εκείνη τη στιγμή... ένιωθα το κόσμο κάτω από τα πόδια μου να καταρρέει... απότομα η έκφραση στο πρόσωπο του άλλαξε... ο θυμός που έβλεπα στα μάτια του ειχε εξαφανιστεί.... Η όραση μου ξαφνικά θόλωσε... ε;... πλησιάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου... δάκρυα;...