Between yearning and obsession

Chapter 31

[...]

Ο: Alexander?· τ-τι κανείς εσυ εδώ;.... η φωνή της παράξενη... πρώτη φορά η χρια της Ακουγόταν τρομαγμένη... η ατμόσφαιρα είχε βαρύνει ακόμα πιο πολύ.... τα αφτια μου άρχισαν να ξανα βουίζουν... η μύτη μου δεν είχε σταματήσει να τρέχει... δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω... ένιωθα πως αν έκανα να σηκωθώ θα λιποθυμούσα επιτόπου... «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ!»... η φωνή της Ολίβια ήχησε στα αφτια μου σα σειρήνα... το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να σπάσει... απότομα το πάτωμα άρχισε να δονείται πράγμα που σήμαινε πως κάποιος πλησίαζε... όχι... «ΕΚΕΙΝΗ ΦΤΑΙΕΙ! ΕΚΕΙΝΗ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ».... τα βήματα απότομα σταμάτησαν...

Α:Εξαφανιστείτε όλοι... ο τόνος του άγριος... σε δευτερόλεπτα έβλεπα σκιές με την άκρη του ματιού μου να απομακρύνονται τρομαγμένες... στο χώρο για άλλη μια φορά επικρατούσε νεκρική σιγή... ένιωθα την ανάσα μου κομμένη... δεν μπορούσα να ανασάνω... με κάθε μου προσπάθεια να εισπνεύσω οξυγόνο η καρδιά μου πονούσε... γιατί;... γιατί έπρεπε να έρθει σε μια τέτοια στιγμή;... στο παρελθόν δεν είχε γίνει ποτέ αυτό... κάθε φορά που η Ολίβια ξεσπούσε πάνω μου πάντα ήμασταν οι δυο μας... φρόντιζε πάντα να μην υπάρχουν βλέμματα γύρω μας... και τώρα;... τι άλλαξε;... το γεγονός πως το διαζύγιο πλησιάζει;... αυτό της έδωσε το θάρρος να εκφράσει δημόσια το ποσό με απεχθάνεται;;... όπως και να έχει... ότι και να άλλαξε ένα είναι δεδομένο... το φτεξιμο θα πέσει πάνω μου!... είμαι σίγουρη πως ο Alexander θα πάρει το μέρος της μητέρας του γελοιοποιωντας και μειώνοντας με ακόμα πιο πολύ... δεν θα το αντέξω... νιώθω το βλέμμα του ακόμα πάνω μου... έχω ρίξει το κεφάλι μου προς τα κάτω κοιτάζοντας το πάτωμα... δεν είχα το θάρρος να τον κοιτάξω ξανά στα μάτια... ένιωθα απαίσια.... με το χέρι μου προσπαθούσα να κρατήσω τη μύτη μου από το να τρέξει... απότομα τη σιγή σπάει η βαριά και αγριεμένη φωνή του « Τι διάολο συμβαίνει μητέρα;»... ο τόνος του απότομος... από τη στάση του μπορούσα να καταλάβω ποσό θυμωμένος ήταν... ακόμα και αν δεν τον κοιτούσα μπορούσα να το νιώσω... το σώμα μου άρχιζε να τρέμει... φοβόμουν... φοβόμουν πως όλος του ο θυμός θα στρεφόταν προς εμένα με μόνο μια λέξη από το στόμα της Ολίβιας.... Θέλω να σηκωθώ... θέλω να τρέξω έξω από αυτή τη κόλαση...

Ο: Αυτό το παλιο- αυτό το πράγμα τολμισε να μου μιλήσει άσχημα οπότε αποφάσισα να της δώσω ένα μάθημα!... αισθάνομαι περίεργα... κάτι μέσα μου με κάνει να νιώθω κάτι παράξενο... ένα παράξενο συναίσθημα... ένα συναίσθημα που είχα ξεχάσει πως είχα... ένα συναίσθημα που είχα θάψει μαζί με τις πληγές που είχα στην καρδιά μου... θλίψη... κάτι μέσα μου ράγισε... ράγισε και έσπασε ταυτόχρονα... ακαριαία... νιώθω τα μάτια μου υγρά... πρώτη φορά νιώθω τόσο έντονα πως... θέλω να κλάψω...