Between yearning and obsession

Chapter 25

Το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στην ψηλή του φιγούρα όπου στεκόταν επάνω στην σκάλα λίγα μέτρα μακρυά μου... η στάση του επιβλητική... η όψη του φαινόταν θεόρατη... στεκόταν εκεί... μέσα στο σκοτάδι... με σταυρωμένα τα χέρια κοιτάζοντας με...

Α:Που ήσουν.... η ερώτηση του γνώριμη... ο τόνος του επιβλητικός... η φωνή του φαινόταν αγριεμένη... είχα να τον αντικρίσω από εκείνο το βράδυ... δεν έχει αλλάξει καθόλου... τίποτα δεν είναι ικανό να αλλάξει την συμπεριφορά αυτοί του άντρα... γιατί δεν προσποιήθηκε πως δεν υπάρχω;... γιατί δεν κάνει σα να μην με βλέπει;... γιατί πρέπει σήμερα απ όλες τις μέρες να πέσω μούρη με μούρη μαζί του;... ο φωτισμός στο χώρο ήταν ελάχιστος... δεν νομίζω να μπορεί να διακρίνει τίποτα... ουτος ή άλλος προσπάθησα να τα καλυψω όλα όσο πιο καλά μπορούσα... το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να απαντήσω και να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ από το οπτικό του πεδίο... ήδη το σώμα μου είναι έτοιμο να με εγκαταλείψει... αν συνεχίσει όλο αυτό νιώθω πως δεν θα αντέξω...

F:Σε μίτινγκ... λέω κοφτά... ο τόνος μου άχρωμος... απότομα το έντονο τρίξιμο από τα γυάλινα σκαλοπάτια ήχησε στα αφτια μου... λίγο αργότερα βήματα ακούγονταν να κατευθύνονται ολοένα και περισσότερο προς το μέρος μου... πριν προλάβει να σταματήσει μπροστά μου ξεκίνησα να περπατάω χωρίς να κοιτάξω πίσω μου... πριν προλάβω να τον προσπεράσω νιώθω το χέρι του να τυλίγεται γύρω από τον καρπό μου σταματώντας με... «μη με ακουμπάς»... η φωνή μου ήρεμη... δεν είχα τη δύναμη να φωνάξω... το μόνο σίγουρο ήταν πως αν εκείνη την στιγμή κάποιος με έσπρωχνε θα έπεφτα στο πάτωμα χωρίς καμία αντίσταση... προσπάθησα να μην κουνηθώ... καθησα εκεί παγωμένη... ένιωθα πως με μια λάθος κίνηση θα βρισκόμουν πεσμένη μπροστά στα πόδια του κάτι που θα ήταν αρκετά ντροπιαστικό...

Α:Έτσι κανείς εσυ σε όποιον σου μιλάει; Σηκώνεσαι και ΦΕΥΓΕΙΣ;... ο τόνος του άγριος... η φωνή του βαριά... δεν ήξερα τι να πω... πως να απαντήσω... ήθελα να τραβήξω απλά το χέρι μου και να κάνω αυτό που ήξερα καλύτερα... να το βάλω στα πόδια... όλη η ένταση της ημέρας είχε αρχίσει να με καταβάλλει... το πρόσωπο μου έτσουζε... ο λαιμός μου με έκαιγε... το άγγιγμα του στον καρπό μου ήταν διαφορετικό... μπορούσα να καταλάβω πως με ένα μου κούνημα μπορούσα να απελευθερωθω... το χέρι του ήταν ζεστό... έκανε το σώμα μου να ανατριχιάσει... για κάποιο περίεργο λόγο δεν ήθελα να με αφήσει παρ όλο που του είπα να μην με αγγίζει... αυτή η ζεστασιά που ένιωθα... ήτανε κάτι που με φόβιζε... δεν είχα καταλάβει για το ποτέ τα μάτια μου είχαν θολώσει... Freya μην το κανείς αυτό!... μη κλάψεις... όχι μπροστά του... όχι ξανά...