Between yearning and obsession

Chapter 9

Χμ;... τι ώρα είναι;... τι στο καλό συμβαίνει;....τι είναι αυτός ο ηχος;...  Τα βλέφαρα μου είναι ακόμα κλειστά... είμαι τόσο κουρασμένη που τα μάτια μου αρνούνται να ανοίξουν.... αν θυμάμαι καλά βρίσκομαι στο ξενοδοχείο.... Γιατί δεν έχει χτυπήσει ακόμα το ρολόι μου....ήρθε και ολας η επόμενη μέρα;.... Νιώθω το σώμα μου βαρυ.... Το κεφάλι μου μου δίνει έντονες και ανελέητες σουβλιες... απότομα ένας ηχος ακούγεται στο χορό ,πιο έντονα από πριν, πράγμα που με κάνει αυτή τη φορά να ανοίξω τα μάτια μου και να πεταχτώ από το κρεββάτι ανασηκώνοντας το σώμα μου... γύρω μου σκοτάδι... το βλέμμα μου πέφτει στιγμιαία στο ρολόι διπλα μου... τέσσερεις το χάραμα... άλλος ένας ηχος με κάνει αυτή τη φορά να κοιτάξω προς το διάδρομο... βήματα είναι αυτά που ακούω;.... Τι στο... απότομα μια τεράστια φιγούρα εμφανίζεται στο τέλος αυτού του μικρού διαδρόμου λίγα μέτρα μακρυά μου... εκείνη την στιγμή το σώμα μου είχε απλά παγώσει... πριν προλάβω να συνηδιτοποιησω τι ακριβώς είχε γίνει το φως στο δωμάτιο άνοιξε απότομα με αποτέλεσμα να κλείσω τα μάτια μου με δύναμη από την έντονη ενόχληση που ένιωθα στα μάτια μου

F:Τι στο-.... Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου η βαριά και έντονη φωνή του ήχησε στα αφτια μου...

Α:έτσι υποδέχεσαι όποιον μπαίνει στο δωμάτιο σου;.... Η φωνή του ειρωνική... αγριεμένη... τι κάνει αυτός εδώ;.... Όταν πλέον είχα συνηθίσει την ένταση του φωτός γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος του για να τον κοιτάξω...

F:Τι θες εσυ εδώ;.... Η φωνή μου αγριεμένη... τι στο διάολο κάνει αυτός εδώ;... πως με βρήκε;.... Εκείνος απλώς στεκόταν εκεί και με κοιτούσε... έντονα.... Το βλέμμα του αγριεμένο... η στάση του επιβλητική... ένα έντονο ρίγος διαπερνάει το κορμί μου... για λίγο προσπαθώ ακόμα να ξυπνήσω... όσο και να προσπαθούσα να επεξεργαστώ την κατάσταση το μυαλό μου αρνούνταν να μου δώσει εξηγήσεις... «πως με βρήκες;».... Ο τόνος μου φώναζε έντονη ενόχληση μαζί με αγανάκτηση... με το χέρι μου άγγιξα το κούτελο μου γεμάτη απελπισία...

Α:Τι περίμενες; Μετά απ ότι έκανες.... ο τόνος του κοφτος... η φωνή του είχε λιγότερη ένταση από πριν... ήταν πλέον δεδομένο πως δεν μπορούσα να αποφύγω άλλο αυτήν την κατάσταση.... Για να φτάσει σε σημείο να έρθει ως εδώ αυτοπρόσωπος πάει να πει πως όντως αυτό που έκανα τον έβγαλε εκτός εαυτού... αν και δεν με νοιάζει καθόλου το πως νιώθει δεν έχω άλλη επιλογή από το να τον αντιμετωπίσω;... δεν είναι άδικο;... αυτή που έπρεπε να έχει νεύρα και να φωνάζει είμαι εγώ!... μετά απ όλα όσα άκουσα εγώ έπρεπε να στέκομαι εκεί κοιτάζοντας τον με οργή και νεύρα!.... Όχι εκείνος... το κεφάλι μου ακόμα με πονάει... τα αφτια μου βουίζουν τόσο έντονα που με δυσκολία μπορώ και κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά από τον πόνο... το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πάω με τα νερά του... δεν μπορώ άλλες εντάσεις... άλλους τσακωμούς για ανούσια πράγματα και καταστάσεις.... Δεν μπορώ παρα να αφήσω έναν αναστεναγμό να βγει από το στόμα μου.... Κλείνω τα μάτια μου καθώς συνεχίζω να πιάνω το κούτελο μου... δεν είμαι σε κατάσταση να του μιλήσω... το σώμα μου, ο πόνος που νιώθω δεν με αφήνει να σκεφτώ καθαρά... δεν ξέρω τι πρέπει να πω για να τον κάνω να φύγει... το ποσό πολύ θέλω να κρύψω αυτό που νιώθω αυτή τη στιγμή δεν περιγράφεται... ποσό σιχαίνομαι τον εαυτό μου που δεν μπορώ να προσποιηθώ πως είμαι καλά μπροστά του;... ποσό μισώ τον εαυτό μου που βγάζει αυτήν την εικόνα αδυναμίας μπροστά του;....

F:Τι ακριβώς θέλεις από μένα Alexander?... η φωνή μου σταθερή... σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω με όση δύναμη μου είχε απομείνει το προσωπ-.... γιατί... τι στο καλό;... γιατί με κοιτάζει έτσι;... γιατί στο πρόσωπο του έχει ζωγραφιστεί μια έκφραση έκπληξης;.... μήπως φαντάζομαι διαφορά;... δεν είναι δυνατόν κάποιο λάθος θα κάνω... δεν μπορεί... « Έκανα ότι έπρεπε να κάνω! Ήρθα στο τραπέζι όπως μου ζήτησες, κάθισα όσο έπρεπε και έφυγα! Όποτε δεν βλέπω το νόημα ούτε στα λόγια σου ούτε στις πράξεις σου».... «Δεν έχεις καμία δουλειά εδώ»... συμπληρώνω μετά από λίγο.... Η φωνή μου σταθερή... προσπαθώ να κρατήσω τον εκνευρισμό μου υπό έλεγχο... αμέσως νιώθω την φιγούρα του να με πλησιάζει... το βήμα του γρήγορο και σταθερό.... χωρίς να προλάβω να απομακρυνθώ το σώμα του είχε σταματήσει λίγα μέτρα μακριά μου... το βλέμμα του είχε καρφωθεί επάνω μου... ένιωθα τα μάτια του να με κοιτάζουν τόσο έντονα και τόσο θυμομενα... δεν ήξερα προς τα που να υποχωρισω... απηχα λίγα μόνο εκατοστά από τι χείλος του κρεβατιού...  για λίγο στεκόταν απλώς κοιτάζοντας με χώρος να πει λέξη... ένιωθα την καρδιά μου να ανεβάζει επικίνδυνα παλμούς... αυτή η σιγή με σκότωνε...

Α:Αν θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά φρόντισε να μου απευθύνεις το λόγο ντυμένη... η φωνή του κόφτη... απότομη και παγωμένη... για λίγο εμεινα απλώς να τον κοιτάζω χαμένη... πριν προλάβω να απαντήσω η φωνή του ηχεί ξανά στα αφτια μου... «ή αυτό είναι η νέα ταχτική του πατέρα σου για να κρατήσει αυτό το γάμο;»... νιώθω το σώμα του να γέρνει επικίνδυνα πολύ προς το μέρος μου αναγκάζοντας με να πέσω με δύναμη στο μαλακό στρώμα πίσω μου για να τον αποφύγω διότι  πλέον απηχε λίγα μόλις εκατοστά απο εμένα.... Ένιωθα την καυτή του ανάσα να πέφτει επάνω στο λαιμό μου... δεν μπορούσε ακόμα ο νους μου να συλλάβει αυτό που γινόταν αυτή τη στιγμή... Τι ακριβώς είναι όλο αυτό;... το ζω πραγματικά ή είναι κάποιου είδους εφιάλτης αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μου;... γιατί αν δεν είναι ... η πραγματικότητα μου φέρεται ανελέητα... πως γίνεται αυτός ο άντρας να απέχει λίγα εκατοστά απο μένα ενώ τα σώματα μας είναι ξαπλωμένα σε ένα κρεββάτι;... πως γίνεται τα μάτια  του να κοιτάζουν τα μάτια μου τόσο έντονα;... η καρδιά μου σφίγγεται... δεν μπορώ παρα να τον παρατηρώ... να παρατηρώ τα χαρακτηρίστηκα του προσώπου του έντονα... ποτέ ήταν η τελευταία φορά που τον κοίταξα για τόση πολύ ώρα;... ήταν πάντα τόσο ..... αισθάνομαι περίεργα... δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά... αλλά τα συναισθήματα που θέλουν να βγουν από μέσα μου είναι επικίνδυνα... Freya συγκεντρωσου!... τι έχει πάθει πια;... ξεχνάς ποιον έχεις απέναντι σου αυτή τη στιγμή;... δεν είναι ώρα για κάτι τέτοιο!... υπενθυμίζω στον εαυτό μου και αμέσως επαναφέρω τις σκέψεις μου σε μια τάξη... αυτός ο άντρας δεν έχει έρθει για καλό λόγο εδώ... το μόνο που θέλει είναι να επιβληθεί και να δείξει ποιος έχει το πάνω χέρι αλλά όχι... όχι... αυτή την φορά δεν θα τον αφήσω να με ποδοπατήσει τόσο εύκολα....

[...]