Laat maar zien ✓

34. De perfecte jurk bestaat zeker wel

Donderdagmiddag- Viënna pov.

'Wat vind je van deze jurk?' vraagt Kazuna en ze houdt een knalrode jurk voor haar lichaam. De jurk zit aan de bovenkant strak, en loopt vanaf midden haar bovenbenen wijder uit. Het staat prachtig bij haar donkere, stijle haren.

Ik knik hevig. 'Die moet je echt passen'.

Ze glimlacht breed en hangt de jurk over haar armen. We gaan weer door met zoeken. Mijn handen glijden tussen de stoffen door en af en toe haal ik een jurk uit het rek, maar hang hem dan toch weer terug. Niets kijkt goed genoeg te zijn.

'Waar ben je naar opzoek?' vraagt een vrouw van de winkel. Zelf heeft ze een blauw jurkje aan dat net tot haar knieën komt. Ze kijkt me vriendelijk aan.

Ik haal mijn schouders op. 'Niet echt iets specefieks. Ik wil gewoon iets dat perfect is. Sexy, maar niet te overdreven'.

Ze knikt bedenkelijk en wenkt me dan om met haar mee te lopen. De meiden geven me enthousiaste blikken en knikken me vrolijk toe. Ik grinnik zacht en loopt dan met een drafje achter de vrouw aan.

Ze stopt in de hoek van de winkel bij een rek. Er hangen meerdere jurken aan het de ijzeren staaf, maar ze zitten allemaal nog ingepakt in plastic.

De vrouw draait zich glimlachend naar me om. 'Hier is de nieuwe collectie. Deze hele lijn zal waarschijnlijk wel bij je in de smaak vallen. Welke kleur zoek je?'

Ik tuit even nadenkend mijn lippen. Mijn oog valt op een diepblauwe jurk aan het rek en ik begin te glimlachen.

'Die,' zeg ik en wijs naar de jurk.

Ze glimlacht goedkeurend en ze haalt de jurk uit het rek. Ze overhandigt me de zachte stof en kijkt me vragend aan. Haar wenkbrauwen zijn dik, maar perfect geëpileerd.

'Wil je hem nu al passen, of wil je eerst nog even verder kijken?'

Ik schud hevig mijn hoofd en wijs met mijn hoofd naar de donkerblauwe jurk in mijn handen.

'Ik wil hem nu eerst passen, graag,' glimlach ik. Ik heb zo het gevoel dat dit wel eens de jurk zou kunnen zijn.

De vrouw brengt ons naar de hoek van de winkel, waar enkele pashokjes staan. Ik loop er een binnen en schuif het gordijn achter me dicht. Ik trek mijn broek en shirt uit. Ik draai me om naar de jurk en laat mijn vingers over de zijdezachte stof glijden. De vraag wat Aiden ervan zal vinden, blijft maar door mijn hoofd spoken.

Ik stap in de jurk en probeer onhandig de rits dicht te ritsen. Als dat eindelijk is gelukt, durf ik nauwelijk een blik in de spiegel te werpen. Langzaam draai ik me om, om vervolgens recht in mijn spiegelbeeld te kijken. Mijn mond valt zo ver open, dat ik haast bang ben dat mijn kaken uit de kom vliegen.

De jurk is werkelijk waar prachtig. De stof sluit mooi rond mijn lichaam en maakt me een stuk slanker dan dat ik in de werkelijkheid ben. Mijn blauwe ogen steken fel af tegen de diepblauwe kleur van de jurk. Lang hoef ik niet te twijfelen. Dit is zeker weten de jurk.

Niet veel later staan we allevier met een papieren tas buiten. Ook de andere meiden hebben hun perfecte outfit gevonden. Kazuna heeft de knalrode jurk gekozen die ze me eerder al liet zien, Sabya een champagne-kleurige jurk en Brianna heeft gekozen voor een stijlvol broekpak.

'Ik ben wel toe aan wat koffie,' jammert Zuna vermoeid. Ik kijk even om me heen, als mijn oog valt op een koffietentje op de hoek.

'Anders ik wel,' kreunt Sabya. We waren al de hele middag opzoek naar onze kleding voor het gala. Ik denk dat wel allevier nogal opgelucht zijn dat we eindelijk alles hebben gevonden.

'Zullen we daarheen?' stel ik voor. De meiden volgen mijn blik. Ze knikken hevig als ze het koffietentje zien.

Langzaam slenteren we erheen. Het zal zo tegen het einde van de middag zijn en de zon staat laag aan de hemel. Mijn voeten doen pijn van het vele wandelen en mijn schouders zijn verzuurd.

Als we bij de koffietent aankomen, ploffen we in de hoek neer. Het tafeltje is te klein, dus we zetten de tassen naast onze stoelen neer. Ik zucht vermoeid en leun achterover in de stoel. Langzaam voel ik mijn spieren ontspannen.

'Wat denk je dat de jongens van de jongens van de outfits vinden?' vraagt Brianna opgewekt. Zij is de enige die niet moe is, maar zij zit dan ook altijd vol met energie.

'Een woord: geweldig,' grinnikt Kazuna. 'Die weten echt niet wat ze zien morgenavond. Wedden dat ze hun ogen niet meer van ons af kunnen houden?'

Ons gelach wordt verstoord door de seveerster die bij onze tafel komt staan. Ze heeft witblond dat sterk in contrast staat met haar ijsblauwe ogen, maar desondanks ziet de er knap uit. Het heeft iets magisch. Ze is redelijk klein, maar door haar schoenen met hoge zolen lijkt ze wat langer. Op haar naam bordje staat "Billie" geschreven.

'Hebben jullie al een keuze kunnen maken?' vraagt ze vriendelijk. Ze houdt het notitieboekje in haar handen vast voor gebruik.

De meiden bestellen allemaal wat te drinken en een gebak. Ik ben als laatste aan de beurt, en noem mijn bestelling op. 

'Voor mij een cappuccino en een stuk appeltaart, graag,' geef ik aan haar door.

Ze schrijft alles op het notitieboekje op, en kijkt dan glimlachend op. Als haar blik op mij valt, kijkt ze me verbaasd aan.

'Wacht, ben jij niet Viënna?'

Ik frons. Hoor ik haar ergens van te kennen? Wanhopig probeer ik in mijn geheugen te graven of ik haar ergens van ken, maar ik kan niets bedenken. Argwanend kijk ik haar aan.

'Dat klopt,' mompel ik. De vraag is vast van mijn gezicht af te lezen.

'Je zal me misschien niet kennen,' zegt ze vriendelijk. 'Ik ben de ex van Aiden'.

Ik voel het bloed in mijn aderen bevriezen als ik die woorden hoor. Hoe kan ze me kennen? Het kan niet anders dan dat ze in de afgelopen weken met Aiden heeft afgesproken en dat hij haar over mij heeft verteld. Maar wanneer dan? En waarom heeft Aiden daar niets over gezegd?

Tienduizend vragen spoken door mijn hoofd heen. Na een tijdje besef ik dat Billie nog steeds naast onze tafel staat en me vragend aankijkt.

'O,' zeg ik enkel.

Ze glimlacht - weer die verdomde vriendelijk glimlach. Waarom kan Aidens ex niet gewoon een vervelend kreng zijn? Dan had het allemaal veel makkelijker voor me geweest.

'Leuk om je een keer in het echt te hebben gezien,' zegt ze. Ik knik kort, met mijn gedachte totaal ergens anders. Zie je wel, Aiden houdt me gewoon aan het lijntje. Hij doet alsof hij wat voor me voelt, maar ondertussen spreekt hij gewoon met z'n ex af.

Als Billie wegloopt, zie ik dat de meiden me medelevend aankijken. Ik schud mijn hoofd en laat een diepe teug lucht door mijn longen glijden. Nog voordat ze iets hebben kunnen zeggen, trek ik mijn mond open.

'Ik praat later wel met Aiden. Ik wil het nu ergens anders over hebben'.

Ze snappen de hint en Brianna begint over het Zomergala te praten, iets waar ik haar dankbaar voor ben. Ik probeer bij het gesprek te blijven, maar toch gaan mijn gedachtes elke keer weer terug naar Aiden en zijn ex.

Uiteindelijk besluit ik het van me af te zetten. De eerst volgende keer dat ik hem zie, ga ik het hem vragen.

-

Ja ja, er komen weer problemen aan! Lekker veel drama, daar hou ik van, haha. Ik heb gisteren trouwens The Matrix gezien, echt een geweldige film! Iemand anders die diezelfde mening heeft?

Liefs,
Nachtgedaante