Laat maar zien ✓

15. Hou die hormonen onder controle, alsjeblieft

Dinsdagmiddag- Viënna pov.

'Luciën is gestoord,' breng ik uit als ik de deur van mijn slaapkamer opengooi. Mijn drie kamergenoten kijken verrast op als ik binnen kom lopen. Sabya zit aan haar bureau huiswerk te maken, Zuna ligt met haar mobieltje op bed en Brianna staat voor haar kast. Ze kijken me vragend aan.

'Hoe bedoel je? Was hij er ook tijdens het nablijven?' vraagt Sabya. Ze legt haar pen neer en slaat haar arm over de rugleuning.

Ik knik geïrriteerd en laat mijn rugzak van mijn schouder afglijden. Ik plof op het bed en sla mijn armen over elkaar.

'Ja, en hij had het lef om naast me te gaan zitten,' antwoord ik. Ze hapt geschrokken naar adem.

'En wat zei hij?' vraagt ze met grote ogen.

Ik haal mijn schouders op. Ik voel nog steeds de woede en irritatie door mijn lichaam razen. Het hele uur heeft hij me lopen irriteren en plagen. Ik had het de leraar verteld, maar die zei alleen maar dat ik me op het opstel moest conentreren. Luciën had zelfs nog zijn hand op mijn been gelegd, maar toen ik hem hard in zijn arm had geknepen, trok hij toch terug. Uiteindelijk heb ik twee lege papiertjes weer terug aan de leraar gegeven aan het einde van het uur. Het ontbrak aan de motivatie en inspiratie om een opstel te schrijven.

'Iets over spannende nachten samen. Ik weet het niets eens meer precies. Wat kan die jongen onzin praten, zeg' brom ik.

'Dat voorspelt niets goeds,' zegt Zuna die opkijkt van haar mobiel. Ze komt wat overeind en kijkt me medelevend aan. 'Luciën is niet iemand waarvan je wilt dat hij je opmerkt'.

Ik zucht en haal mijn schouders op. 'Als ik hem gewoon laat weten dat ik niet zwak ben en me niet zomaar gewonnen heeft, komt het vast wel goed'.

Brianna schudt kort haar hoofd. 'Jongens als hij vinden juist wat uitdaging in een meisje leuk'.

Ik kreun vermoeid en druk mijn hoofd in mijn kussen. Waarom moet mijn leven nou weer precies zo lopen dat ik omringd wordt door foute types?

Brianna klapt de deur van haar kledingkast dicht en ik kijk vragend op. Ik zie dat ze zich heeft omgekleed in haar sportkleding. Het is een blauwe shirt en wit, halflang broekje. Haar haren zitten in een sportieve staart.

'Wat ga je doen?' vraag ik nieuwsgierig.

Ze glimlacht opgewekt. 'De voetbaltraining begint zo,' zegt ze. 'Als je meegaat, kan je je meteen inschrijven. Dan kan je de volgende keer meetrainen'.

Ik knik goedkeurend en sta op van mijn bed. 'Klinkt goed. Ik moet me nog wel eerst even omkleden'.

Ik trek mijn uniform uit en ruil die om voor een lichte spijkerbroek en een witte sweater. Ik doe mijn bruine haren in een losse knot, waarna ik me omdraai naar mijn kamergenoten. Ze kijken me verbaasd aan.

'Je weer dat het bijna vijfentwintig graden is buiten, toch?' vraagt Sabya met een zachte lach, doelend op mijn dikke sweater.

Ik haal grijzend mijn schouders op. 'Dit isoleert hartstikke goed. Het houdt al de koelte binnen,' grap ik.

De meiden schudden lachend hun hoofd, maar zeggen verder niets meer van mijn kledingkeuze. Ik hou gewoon van warme kleding, ondanks de warme temperatuur. Je ziet me zelfs in de zomer niet snel in een topje rondlopen.

'Zullen we gaan?' vraagt Brianna, die ondertussen al bij de deur staat. Ik knik en loop met haar mee de kamer uit. Ik zeg nog snel gedag tegen de andere meiden, en volg haar daarna via de trap naar beneden.

We nemen de zijuitgang en lopen rechtstreeks naar de voetbalvelden. Het is bijna half vijf in de middag: de standaard tijd voor de voetbaltraining. De meeste mensen zijn er al. Het valt me meteen op dat Brianna en ik inderdaad de enige twee meisjes zijn.

We lopen het grasveld op en ik zie de Aiden, Seb en Justus al staan. Nathan is nergens te bekennen, maar ik besteed er geen aandacht aan. De andere jongens zijn wat aan het inspelen en schieten soepel de ballen over. Ze hebben dit keer wel hun shirt aan, wat ik ergens wel jammer vind. Het zag er de vorige keer zeker niet verkeerd uit.

'Dat is Coach,' zegt Brianna en ze wijst naar een persoon midden op het veld. Ik kijk verbaasd als ik zie dat het een vrouw is. Ze heeft een zwart trainingspak aan en haar blonde haren zitten in een losse staart gebonden. Ze heeft een aardige uitstraling, anders dan de andere leraren op het internaat. 

'Moet ik me bij haar aanmelden?' vraag ik voor de duidelijkheid. Ze knikt en we stappen op haar af.

'Umh, Coach?' begint Brianna. De vrouw draait zich naar ons om en zodra ze ons ziet, glimlacht ze breed. 'Dit is Viënna. Ze zou zich graag willen aanmelden voor het voetbal'.

Ik glimlach en steek mijn hand op ter groet.

'Is dat zo?' vraagt ze vriendelijk en ze kijkt me goedkeurend aan. 'Nog een meisje kunnen we goed gebruiken in het team,' zegt ze knikkend. 'Kan je vanaf de volgende training meedoen? Die is op vrijdag'.

Ik knik. 'Graag'.

Ze klapt haar handen opgewekt samen en knikt dan. 'Mooi zo, dan is dat ook weer geregeld. Ik ben trouwens Theresa, maar iedereen noemt me Coach'.

Coach draait zich om naar de spelende jongens en zet haar handen naast haar mond. Ze roept over het veld dat iedereen zich rondom haar moet verzamelen en binnen een minuut hebben alle jongens zich om ons heen verzamelt. Ook Aiden rent onze kant op en komt naast me staan. Haar stem is luid en duidelijk en ik durf te wedden dat de meeste leerlingen oprechte bewondering voor haar hebben.

'Jongens en meisje,' begint ze. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt de groep rond. 'Vanaf volgende training hebben we er een nieuwe speelster bij. Viënna komt ons team versterken'.

Ik zie dat de meeste jongens me goedkeurend aankijken en hun blikken langs mijn lichaam laten glijden. Eén heeft zelfs het lef om zacht te fluiten.

'Ik zou het erg waarderen als je je irritante hormonen even onder controle wil houden. Dank je wel,' brom ik geïrriteerd als antwoord. De jongen kijkt me verbaasd aan, maar houdt verder zijn mond. Naast me zie ik Aiden grinniken, en ook Coach knikt goedkeurend.

'Kan je überhaupt wel voetballen?' vraagt een ander.

Ik trek uitdagend mijn wenkbrauw op. 'Daar kom je volgende training achter'.

De jongen neemt genoegen met mijn antwoord en sluit zijn mond weer. Ik laat mijn blik nogmaals over de groep glijden en nu pas valt me op dat Luciën en zijn vrienden ook in het team zitten. Hij leunt met zijn voet op de bal en heeft zijn armen over elkaar geslagen. Rond zijn lippen hangt een misselijkmakende grijns als hij me bekijkt.

'Nou, dan hoop ik je volgende training hier om half vijf, omgekleed en al te zien,' zegt Coach tegen me.

'Komt in orde,' zeg ik. Ze knikt me glimlachend toe. Ik wens Brianna succes met haar training en loop van het veld af. Achter me hoor ik Coach de spelers nog toespreken, waarna ze op een fluitje blaast en ze bezig gaan met een warming-up.