BAY JEON ~JİKOOK~

•BÖLÜM 9•

Gönderilen:Kookie💜
-Yaptığın hiçbir şeyi hak etmedim Jeon.

Toplantıya girmiştik. Bay Jeon otururken ben de sağ tarafında ayakta duruyordum. Bu toplantılar uzun sürüyordu ve ben ayakta olduğum için hep ayaklarım ağrıyordu.

Ayağım ağrımaya başlayınca yerimde kıpırdanmaya başladım. Toplantı masası tamamen doluydu. Kıpırdanmam herkesin dikkatini çekmiş olacak ki dönüp bana bakmaya başladılar.

Mahçupça eğilip özür diledim. Biraz zaman daha geçtikten sonra belimde el hissettim. Dönüp Bay Jeon 'a baktım. Beni kendine doğru çekip kucağına oturttu. Bu hareketi ile herkesin odağı gene ben olmuştum. Utancımdan başımı yere eğip kalkmaya çalıştım.

Sadece çalıştım. Bay Jeon baldırlarımı sıkıp kalkmama izin vermemişti. Canım çok yanmıştı. "Ben istediğimi, istediğim zaman yaparım Park Jimin. Sen de karşı çıkmayıp bunu kabul edip susacaksın. Kimin yanımız da olduğu umurumda değil. İstediğimi yaparım. Daha ne kadar açık olabilirim? Anlaşıldı mı Park Jimin?" kulağıma eğilip dediği her kelime kulağımı çınlatıyordu. Kafamı aşağı yukarı salladım.

Sıkılınca kafamı Jungkook'un omuzuna koydum. Dün pek uyuyamadığım için uykuya dalmıştım. Gözlerimi açtığımda Bay Jeon'un odasında ki koltukta yatıyordum. Hemen kalkıp üzerimi düzelttim.

Bay Jeon'un odasına göz gezdirince Bay Jeon'u masasında uyurken gördüm.

Yanına gidip incelemeye başladım. Aşık olduğum adam bana ne kadar acı verse de onu deli gibi seviyordum.

İçimden öpme isteği gelmişti ama kendimi tutmak zorundaydım. Yoksa pek güzel şeyler olmazdı. Kendimi sıkıyordum resmen. Patlamak üzereydim.

Neden kendimi sıkıyordum ki? Uyuyordu zaten. Hafifçe öpüp çekilirsem bişi olmazdı. Aynen olmazdı.

Yavaşça yaklaşıp uyurken büzüşen ince dudaklarına yaklaştım. Gözlerimi kapatıp nazikçe dudağımı değdirdim. Geri çekileceğim sırada eliyle kafamı tutup ayrılmama izin vermedi. Nefessiz kalınca dudağımı yalayıp geri çekildi. Kafamı utançla yere eğdim ve ayağım ile yere desen çizdim.

Kıkırtısını duyunca başımı hafif kaldırıp ona baktım. "Ne oldu Park Jimin? Utandın mı?" diyip çenemden tutup kendisine bakmamı sağladı.

"Hayır." diyip elini ittim. "Ooow sakin ol bebeğim. Bir şey demedim."

"Jungkook susar mısın?"

"Tamam, tamam sustum." diyince kafamı tekrar eğdim. "Otur." diyip kucağına oturttu. "Ya Jungkook birisi gelirse yanlış anlar."

"Jimin sana demedim mi ben? İstediğimi yaparım, kim görürse görsün umurumda değil. Bunu sana son kez diyişim. Benim yaptığım şeyleri sessizce kabullen."

"Ya ortalık karışırsa. Sana bir şey olmaz ama benim her şeyim bir çırpıda elimden kayabilir. Sadece kendini düşünme."

"Amacım zaten canını yakmak değil mi? İşime gelir."

"Bunu bana yapma. Lütfen. Sadece kardeşlerimi geçindirebilmem lazım. Bu işe ihtiyacım var ve güzel bit şekilde eskisi gibi devam etmek istiyorum."

"Bir patron, sekreterine aşık olabilir mi Park Jimin ya da tam tersi bir sekreter, patronuna aşık olabilir mi? Senin bana olduğun gibi..."

"Ne saçmalıyorsun Jeon?"

"Beni seviyorsun, bunu belli ediyorsun. Keşke gizleyebilsen."

"Neye dayanarak bunu diyorsun?"