Dating Rio Lhoyd Salazar

Epilogue

Epilogue

Rio Lhoyd Salazar POV

“I love you too” salitang paulit-ulit na namumutawi sa isip ko habang yakap yakap ko siya sa bisig ko. Salitang una palang ay gustong gusto ko ng marinig saiyong mapupungay na labi, salitang alam kong magpapakompleto saaking pagkatao at salitang magpapatatag saakin na finally you really love me. Hindi ko makalimutan ang unang pahalik na ibinigay mo saakin, ang una kong paghaplos sa iyong malambot na kawatan because finally I own it. (Chapter 21)

“Even if we are not for each other, you will always be my forever, remember that. And I want you to know, that I am setting you free” I was paralyze, hindi ko maigalaw ang aking katawan. The only thing that move in my body that time is my tears, why? Kung kalian mahal na niya ako, she is setting me free. She is setting me free for the mistake na alam kong pagsisihan ko habangbuhay. Pinagmasdan ko ang kayang malungkot na mukha at gustong kong magmakaawa, but I see the  eagerness in her eyes na buo na ang desisyon niya ngunit nagpumilit parin ako. I touch her hand but she refuse. (Chapter Twenty Seven)

Naiwan ako, iniwan niya akong magisa sa isang sulok habang dala-dala niya lahat ng meron ako, pagkatao ko, puso ko at ako mismo. Ikinulong ko ang aking sarili sa alam kong magpapaalala sakanya, ikinulong ko ang aking sarili sa thought na babalikan niya ako, na dapat hindi ako mawalan ng pag-asa.

I tried to approach her Dad, pero wala akong nakuha ni kamusta sa kalagayan niya, kung okay ba siya pero ipinagkait nila saakin lahat na para bang may something about her na dapat ay hindi ko malaman. I also tried to approach Raiden dahil alam ko sa kanilang lahat siya ang makakaintindi sa pinagdaraanan ko pero wala.

Napapaisip na lang ako, did I deserve to live? Kapag ba malaman niyang wala na ako, babalik ba siya? Kapag ba malaman niyang nahihirapan ako, magpapakita siya?

I smile at my own thought, if I kill myself alam kong sisisihin niya ang sarili niya. All I want is to see her happy kaya hindi ko pwedeng gawin sa sarili ko iyon that’s why there is a big opportunity para saakin. I became an artist at inisip na baka sa pamamagitan nito, makita ko siya.

It tried so fuching hard para makarating sa itaas, to be name as one of the promising actor in the industry, all because of her. Gusto kong iparating sakanya na I am always here, waiting for you. Even in my interview kahit hindi naman hinihingi ang number and address, ibinibigay ko para lang makarating sakanya but no. Marami nga akong natatanggap na tawag or text pero none of it was her.

“I saw Cheska in another building, she had a daughter?” kaagad akong namutla sa sinabi ni Jel, kaagad naging yelo ang puso ko. Daughter, daughter, daughter. She had a family? Nagtama ang mga tingin namin ni Raiden, may iba sa mga mata niya and suddenly biglang bumukas ang malawak na pintuan ng opisina ni Raiden at iniluwa siya nito.

Natigilan ako naramdaman ko din ang biglang pag-tap sa balikat ko ni Jasper habang nakamasid sa pagpasok niya…

“Raiden we will be having” and our eyes met. Kita ko sa mga mata niya ang gulat ng makita ako.
“…a lunch in a cafeteria. Just asking if you want to join us?” Narinig ko pa ang tanong sakanya ni Jasper ngunit ramdam ko ang panginginig niya, nagpaalam saamin si Raiden habang kasama na niya si Cheska.

Napahilamos ako sa aking mukha because I didn’t expect it, hindi ako mapaniwala na nandito siya? At base sa casual ng paguusap nila ni Raiden ay parang sinasabi nitong matagal na. Doon lang din pumasok sa isip ko ang sinabi ni Jel saakin. That she had a daughter. (Chapter 34)

Napangisi ako sa kawalan, naging blanko ang isip ko. Naging blangko sa lahat. Nakita ko na lamang ang sarili kong nakatayo sa kataas-taasan ng building na ito. I am ready to face everything, nawawalan na ako ng pag-asa. Mapapasaakin ka pa ba?