Dating Rio Lhoyd Salazar

Thirty Eight

Thirty Eight

Inakyat ko muna si Reil para patahanin siya sa pagiyak. Hindi ko alam kung bakit saya ang nararamdaman ko. Natutuwa ako dahil, this is it. Ito na yung araw na sasabihin ko na sakanya ang totoo.

"Reil." Tawag ko ng pansin niya habang patuloy kong pinupunasan ang luha sa mata niya.

"Dont be mad at him. Diba nga he was your ultimate Idol?" Tumango siya.

"But Mom to tell you honestly, di naman po siya ang Idol ko." Pinaningkitan ko siya ng mata.

"One day, I know there is something special behind that artist because every night you are crying when youre watching him in the television. So maybe, I guess-" bigla ko siyang niyakap ng napakahigpit. Napaiyak na naman ako. Nagunahan na naman ang luha sa mga mata ko.

"Why youre so smart? Kaya ba nagustuhan mo siya dahil saakin?" Tumango tango siya sa sinabi ko.

"I guess if I started to like him you will not be crying anymore when you are watching with me."

"I love you baby." Tanging naging bigkas ko sa mga sinasabi niya.

"I Love you more Mom." Nagsisimula na naman siyang umiyak.

Maya maya ay nagtawanan kaming dalawa, hangang sa inihanda ko na siya sa mga sasabihin ko.

"Reil." Tawag ko ulit ng pangalan niya.

Sumeryoso ang tingin niya saakin habang pinupunasan ang luha sa mata ko.

"Uh." Tugon niya.

"About that Man, I said to you last night about your Daddy right?" Tumango siya. Bigla akong huminga ng malalim at magsasalita na ngunit maagap siyang ngumiti saakin.

"Is he my father?" Pag-uuna niya saakin. Nanlaki ang mga mata ko. How come a five years old, knew all of it?

"Did you know?" Tanong ko sakanya.

"Im guessing lang, since you are started crying for him and now, I am just connecting Mom." Aniya. Napalitan ng masayang luha ang tubig na dumadaloy sa mata ko.

"Ready to face him?" Tumango tango siya. Inalalayan ko siya na makakababa sa kama. Hindi padin tumitila ang ulan.

Dahan dahan ang bawat hakbang namin pababa ng hagdan. Napatayo si Rio sa kanyang pagkakaupo at tinitigan kami ng maigi.

"Behave, Reil. Maghahanda lang ako ng breakfast." Tumango tango na lamang si Reil at parang matandang hinarap si Rio. Nakahalukipkip pa at naka de-kwatro. Napangiti ako ng bahagya.

Panay ang silip ko sa sala habang naguusap sila.

Napapangiti ako habang nagluluto, maybe becoming a parent teaches you everything, it is not about moving on but on how you accept all the things not for your own good but for your daughter.

And maybe it is time to stop all the wrong decision na alam kong tama, because once you truly have see the real blessing in you,
you will be appreciating everything that happens.

"You are Mr. Rio Lhoyd Salazar, right?" Mataray na sambit niya. Pinagmasdan ko siya habang ine-interogate niya si Rio.

"Yep." Sagot nito. Nakangiti.

Napasulyap saakin si Rio at ngumiti lang ako sa kanya.

"Well my name is Chessy Reil Lopez Cristobal, but you can call me Reil, since the only person that calling me Chessy is my Grandpa Daddy." Lumapit siya kay Rio at bumulong. "Actually the name Chessy was from my Grandma Mommy so thats why." Itinago ko ang mga ngiti habang pinagmamasdan silang dalawa.

"And I also knew that you are my real Dad, the Man my Mom wanted to forget." Tumingin saakin si Reil.

"Is that right Mom?" Hindi ko mapigilang hindi mapahalakhak sa sinabi niya.

"Then why you're Mom wants to forget me?" Tanong ni Rio dito.

"I dont know" Nagkibit balikat ito "Maybe you hurt her, thats why!"

Halos masunog na ang niluluto ko dahil sa kakatingin sakanilang dalawa.

"But is it okay, if I call you Tito since I dont know you yet?" Nanlaki ang mata ko at tiningnan ang reaksyon ni Rio.

"Sure, kung iyan ang gusto mo." Napalunok ako sa mga pinaguusapan nila.

Maya-maya ay tinawag ko na sila para sa pagkain. Umupo sa tabi ko si Reil habang pinagmamasdan naman kami ni Rio.

Hindi mawala wala ang mga ngiti niya habang nakatanaw saamin.

"What?" Nagtatakang tanong ko.

"Wala, I am just amaze. I didnt expect all of it. I came here just to see you and now..." nagkatinginan kaming dalawa ni Reil dahil may namumuong luha sa mga mata niya.

"I am an Idiot for not knowing all of this." Tumalikod siya saamin para punasan ang luha sa mga mata niya.

"I am living for the past 5 years, only in my comfort zone, and then there is something beyond that I cannot imagine pala na dapat pinahalagahan ko." Kumawala sa pagkakahawak saakin si Reil at lumapit sakanya.

Hinahagod hagod niya ang likod nito upang patahanin.

"Its okay, dont be sad. We are also sad when we dont see you." Napatingin saakin si Rio.

"Is it okay if I hug her." Tumango ako habang ngumingiti sa harap niya.

Niyakap niya ng napakhigpit si Reil. Habang patuloy na lumalandas ang luha sa mga mata niya. Pati tuloy ako ay napapaiyak na naman.

"Thank you for being born as my daughter." Sambit ni Rio and I see the genuine smile in his eyes ang lips.

"If I could just get to know that you are pregnant, hindi na sana kita hinayaang umalis. Sana mas kumapit ako sayo." Hinawakan ko siya sa kanyang kamay at bumulong.

"Its okay..." tanging naging sabi ko at nagsimula na kaming kumain.

VOTE, COMMENT