Dating Rio Lhoyd Salazar

Forty Five

Forty Five

Hawak hawak na ni Reil ang kanyang Teddy bear habang naiilang naman na pumasok sa kwarto si Rio. Nilatagan ko siya ng kama sa sahig at kumot. Tumabi na din saakin si Reil.

“Are you sure okay ka lang diyan?” tanong ko kay Rio.

“Yep.This is great.” Aniya. Ngumiti ngiti lang si Reil habang pinagmamasdan siya. Naka-on na din ang tv para sa pinapanuod niya. Awkward na napatingin doon si Rio habang tutok na tutok sa pinapanuod niya  si Reil.

Nagkatinginan kaming dalawa at kaagad akong napangiti dahil sa reaksyon niya.

“Why? Ayaw mo bang pinapanod mo ang palabas mo?” tanong ko sakanya.

Napairap siya. “I love it pero huwag sa harap ko, nakikita ko kasi kung gaano ka awkward ang pag-arte ko.”

“No, your obviously good Dad.” Nalipat ang tingin naming dalawa dahil sa pagsingit ni Reil sa usapan naming dalawa.

“No, I don’t believe you.” Sabi nito.

“You really are, every emotion I feel it, you conveyed your character very well…” Napangiti ako sa sinasabi ni Reil.

Naupo si Rio at pumatay sakanya. “Reil…” tawag niya ng pansin dito.

“Uh.” Tugon nito focus na focus padin sa pinapanuod niya.

“Why you sound like a grown up girl?”

Tiningnan siya ni Reil sandali… “Well, because I’m actually a girl and I want to be understanding in both of you.” With accent pa ang pagsasalita niya. Napahalakhak ako sa tinuran niya kay Rio.

“Really? Diba 18 year’s old ang measurement if you’re a girl or a woman”

“Dad, No! Did you see that I have something that you don’t have, and don’t treat me like a baby, I’m not a baby anymore.”

“But you’re a 5 years old girl, how come you are not a baby?”

Sumeryoso ang mukha ni Reil at tumingin kay Rio ng seryoso.

“Dad it’s still a no. Baby is when your crying all night and you just want to have milk all the time but I am not like that anymore. So please stop.” Naghalakhakan kaming dalawa ni Rio.

Iyon pala ang definition niya ng Baby.

Humiga ulit si Rio bilang pagsuko at tahimik na nakatanaw sa palabas niyang pinapanuod namin. Nang matapos na ay pinatay ko na ang tv at binuksan ang lampshade, tatlo kaming nakamasid sa ilaw na lumiliwanag sa kisame.

“Dad…” malambing na tawag ni Reil kay Rio.

“Uh…”

“Are you not cold there? If you want, you can sleep beside me.” Tago ang aking pagngiti.

“No, I’m okay here.” Sagot niya. Sumimangot ang mukha ni Reil.

“But I am cold here.” Walang nagawa si Rio kundi ang tumabi kay Reil, buti nalang at malaki ang kama kaya kasyang kasya kaming tatlo. Tumingin pa sila saaking dalawa.

“Is it okay?” tanong ni Rio.

Tumango ako at pinagmasdan ko silang dalawa. Magkaharap kami ni Rio habang pinapagitnaan namin si Reil. Nakita ko ang biglaang pag-ngiti ni Rio habang nagtatama ang mga tingin namin at pilit na inaabot ang aking kamay.

“Dad…” tawag niya ulit rito.

‘Hmmm.”

“Is it okay if I introduced you to my classmate as my Dad?”

“Yes of course.” Biglang nagkislapan ang mga mata niya.

“They didn’t believe me that I am a daughter of an artist that’s why I need proof.” Mahigpit na niyakap ni Rio si Reil.
~*~
“Do you want to see something incredible?” Napapapikit na ang mata ko pero nagkukwenthuhan padin silang dalawa.

“Yes.”

Ipinorma ni Rio ang kanyang kamay sa lampshade at itinuro ang kisame habang ginagawa niyang paru-paru ang mga kamay niya.

“Wow Dad, that’s really amazing…” aniya.

“Do you want to do it?” tanong ni Rio sakanya. Tumango tango si Reil at naglaro sila kahit nilalamon na kami ng gabi. Tumalikod ako sa kanilang dalawa at sandaling ngumiti. Hinayaan akong lamunin na ako ng gabi.

VOTE, COMMENT