Dating Rio Lhoyd Salazar

Twenty Six

Twenty Six

"Mom?" Mas lalong lumawak ang mga ngiti niya habang nakalahad ang mga kamay niya patungo saakin. I can see the spark in her eyes.

"I miss you badly Mom." Hinalikan niya ko sa aking ulo at mahigpit na niyakap.

"I miss you too, baby." Tiningnan niya ako habang sobrng ngiti. I want to smile like that too.

"Dad loves you very much..." hinawi niya ang buhok ko.

"No. He loves you more." Siguradong sagot niya.

Hinawakan niya ang aking kamay at sabay kaming naglakad sa napakalawak na paraiso.

"Can I stay here? Can I be with you?" Huminto kami sa paglalakad at masama akong tinitigan ni Mom.

"Its not your time yet, baby. Your father needs you. Nakita mo naman siguro kung gaano siya nahirapan ng wala ako diba?" Tumango ako sa sinabi ni Mom.

"He also cant afford to lose you, you need each other. Kaya nga pina-ubaya ko sayo ang Dad mo dahil alam kong kaya mo. You always have me, you always have my strength and I know makakaya mo." Sabay naming iginala ang aming paningin sa malawak na paraiso.

"And if its time, we will be building our home here. Now go back and tell your Dad how much I love both of you and waiting for you in here."

Nagising ako sa napakaliwanag na kwarto, unang nahagip ng mga mata ko ang nagaalalang si Dad. Walang alinlangan kong niyakap ito.

"Im sorry Dad, Im really sorry." Naramdaman ko ang paghagod niya sa aking likod.

"Its okay baby. Daddy is here." Mas lalo akong napagahugolhol sa sinasabi ni Dad.

"I Love you Dad."

"I Love you too." Napangiti ako sa pagtugon ni Dad at tsaka napatingin sa mga tao na nasa paligid. Nandito sila Tita Bernice, Tito Reyner, Bam and Raiden.

Lumapit saakin si Bam at mahigpit akong niyakap. Did they know? What happen?

"Tita Ches, I Love you. Please dont be sick again." Napangiti ako sa sinabi niya at mahigpit akong niyakap.

"No. I wont." Sagot ko.

Lumapit din si Tita Bernice at nagsimulang umiyak habang mahigpit akong niyayakap.

"Tita Bernice will always here, we are your family Ches, dont ever doubt that." Nagtama ang paningin namin ni Dad habang binibigyan ko siya ng "Anong nangyayare look"

Tinap lang ni Tito Reyner ang balikat ko para siguro maramdaman ko ang support niya. Napangiti ako ng bahagya. Nagtama ang tingin namin ni Raiden ngunit napahalukipkip lang ito sa may pinto habang seryoso akong tinitingnan.

Wala sa sariling ngumiti ako, kahit na hindi ko alam ang nangyare. I know he's worried at kahit man lang sa pamamagitan ng ngiti ay masabi ko sakanyang okay na ako.

Lumipas ang araw ng napakabilis. Kahit na hindi naman ako dapat bantayan ay nagsasalitan sila Dad and Tita na tingnan at samahan ako sa Hospital. Naaaliw din ako sa presence ni Bam dahil napakalikot. I really dont know what happen, but sa mga kinikilos nila I know, they are all afraid to lose me. Bigla akong napangiti ng sumagi sa isip ko ang paniginip ko with Mom.

Napatingala ako sa Park ng Hospital kung saan ay makikita ang malawak na langit.

"Mom hindi lang po si Dad ang takot na mawala ako..." bulong ko sa hangin. I hope makarating ito sakanya.

~*~

Kaagad na kumunot ang noo ko ng may makita akong invitation na nakapatong sa kama ko dito sa bahay.

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Manang.

"Pumunta dito si Jasper para lang ibigay yan. Baka daw magtampo ka." Napangiti nalang ako sa sinabi ni Manang at tiningnan ang Invitation.

Mag 100th year anniversary na pla ang company nila. Inilapag ko lang sa isang tabi ang invitation at nagsimulang matulog.

Nagising ako sa kaluskos na likha ng aking ama. Nakupo na siya sa kama ko habang hinahaplos ang mukha ko.

Ngumiti siya. "We will be flying to U. S this weekend. Make sure na nakaready na ang mga gamit mo." Aniya.

Tumango na lamang ako sa sinabi niya.

"And dont ever do that again." Dugtong niya at hinalikan ako sa aking noo at umalis.

Napaayos ako sa akong pagkakaupo habang pinagmamasdan ang walang humpay na pagtulo ng ulan.

I thought hindi ko na lilisanin ang bansang ito but I am wrong again. I thought mas magiging matapang ako sa lahat but I always choose to run away in all of it.

And maybe that event, napatingin ako sa invitation na nakalagay sa table ko.

That event will be our last time seeing each other.

VOTE, COMMENT