Ashley

Chapter 22

Ashley's POV

Dalawang taon, este dalawang araw na ako dito sa bahay nila Ethan.

Nakakainip!

Nandito lang ako sa loob ng kwarto.

Lalabas lang ako kapag kakain na. Hindi naman sa tamad ako ah..

ayaw rin kasi akong palabasin ni Ethan. Ewan ko dun! sabi nya nung pagdating ko dito hindi raw ako bisita pero ngayon naman ayaw akong payagan tumulong. baliw talaga yun!

pero ayos na rin siguro. kumikirot pa kasi yung sugat ko. langyang sadako yun, humanda talaga yun sakin!

ayaw ko din lumabas dahil baka makita ko si Mr. Buenavista. palayasin pa ako nun! ewan. pero iba talaga yung pakiramdam ko sa kanya eh.. ang plastic kasi nung bawat ngiti nya.. hay! bahala nga sya! salamat nalang sa kanya at hindi nya pa ako pinapalayas..

Si Nay Linda? Hindi naman na rin sya nagtanong at tumawag pa nung sinabi kong may biglaang lakad sa school.. nadagdagan pa tuloy yung kasalanan ko..

anyway. heto at nasa kwarto nga ako. mag-gagabi na. matatapos na naman yung araw na parang wala akong nagawa? alam nyo yun? tss.

"hoy! madami ka nang -- "

"aaaay! -- aray! aray! huhuhu. ang sakit!"

isa pa 'to eh! bigla-bigla nalang papasok ng kwarto ng may kwarto!

yung posisyon ko kasi kanina, nakaupo ako sa may tapat ng bintana at naka-tilt pa yung inuupuan ko tapos yung ulo ko nakapatong sa may sandalan sa upuan. relax na relax pa naman ako!

"Ano bang ginagawa mo jan?"

"Aray! huhuhu! Bakit ka ba kasi bigla-bigla pumapasok?!" -bwisit to! hindi man lang muna ako naisipang tulungan tumayo dito! oo. nahulog ako! naout of balance kasi yung upuan kanina! ang tanga eh!

"Bahay ko 'to!"

"Hindi ka man lang ba marunong kumatok?!"

"Tss. Sasabihin ko lang na madami ka ng namimiss na mga lessons.."

I know. And. Nakakabwisit yun!

---

Saturday morning, and I decided na umuwi na sa amin since nakakagalaw na naman ako ng maayos dahil medyo magaling yung sugat.

Yes. Its Saturday already! Meaning, 1 week na akong absent at hindi umuuwi sa bahay! Ang laking abala ng ginawa ng mga babaeng yun sa akin!!

Nagligpit na ako ng mga gamit ko. Hindi naman ganun kadami since biglaan lang ang pagi-stay ko dito. Syempre nilinis na rin ako, nakakahiya naman sa kwarto, no..

Lumabas na ako at pinuntahan na si Ethan sa may basketball court sa may likod ng bahay nila. Rich kid, may sariling court.

Napatigil naman sya nung nakita nya ako.

“What?”

Hindi ba halatang paalis ako dahil may dala na akong bag? Minsan, may pagka-engot din to eh..

“Uuwi na ako. Thank you sa pagpapatira sa akin dito.”

I smiled. Totoong smile ahh. Sincere ako sa thank you ko no!