UFAKLIK (TAMAMLANDI)

Ufaklık bölüm:36

Şarkıyı açmayı unutmayın...

Kendimi eve atmamla birlikte evin kapısını bütün pencereleri sıkıca kapattım. Heryeri kitlediğime emindim ama yinede kendi odamı da kitledim. Hiç kimseyi istemiyordum. Beni kendi yalnızlığımla baş başa bıraksınlar. Telefonu yatağıma koymamla zil sesi odayı doldurdu, Uraz arıyordu. Telefonumu yere fırlatıp üstümdeki kıyafetlerden kurtuldum. Şort ve beyaz bir tişört giyinip yatağımın üstünde dizlerimi karnıma çekip oturdum. Şimdi ağlayabilirdim. Bütün duvarlarım yıkılmıştı. Şimdi sıra benim yıkılmamdaydı.

Yanağımdan bir damla yaş düşmesiyle birlikte diğerleri de dökülmeye başladı. Gözlerim ölüm mahşeriydi. Her damla intihar ediyordu. Kalbim mezarlık gibiydi. Her gün biri ölüyordu.

Bağırmak istiyorum sorgulamak istiyorum. Beni bu lanet oyun için kullandığını için ondan nefret ediyorum ama susuyorum. Lanet olsun diyecek hiçbir şeyim yok o beni bu yalana inandırdı ve bende buna inandım. Şimdi ne diyebilirim ki onun bana asık olduğuna inandıysam Uraz'ın suçu ne ki?  "Aptalım ben aptal"diyerek bağırdım. Yataktan kalkıp eşyaları kenara fırlatmaya başladım. Aptal sinir krizine yine gidiyordum. Kitapları duvara fırlattım. Aynanın karşına geçip  ağlamaktan kızarmış yüzüme baktım. "Seni kim sevdi ki Uraz sevsin söylesene"diye bağırıp elimi cama geçirdim elimden akan kanları yok sayarak yere çöktüm. "Sevdim ben seni, ilk kez birini sevdim. Sen Bora'dan daha kötüymüşsün. Beni hiç acımadan öldürdün!"

Yerde cenin pozisyonunda yatıp gözlerimi kapattım. Telefonum ısrarla çalmaya devam ediyordu. Telefonumun yanına gidip telefonu cevapladım. Arayan Ali'ydi. Bu oyunda yanan ikimiz olmuştuk.

"Ayra"sesi titriyordu.  Benim gibi o da ağlıyordu. Sessiz kalıp onu dinlemeye karar verdim. "Bir şey söyleyip kapatacağım lütfen kapatma."dedi ve yutkundu. "İyi değilim sonra konuşalım. "Dedim. Deli gibi ağlıyordum. Odam darmadağın elim acıyla inliyordu.

"Hayır hayır sonra yok. Bundan sonra konuşacağın  biri olmayacak "kaşlarımın çatılması bir oldu. Bu ne demekti? "Ne saçmalıyorsun? "Diye sordum. Ali ufak bir kahkaha attı. "Sana göre ben hep saçmaladım değil mi? Beni hiç mi sevmedin? "Diye sordu. Sessiz kaldım. O sırada evin kapısı çaldı. "Söylene beni hiç sevmedin dimi? "Diye bağırdı. "Sevmedim "dedim doğru bir şekilde. Ali yine ufak bir kahkaha attı. "Merak etme beni artık göremeyeceksin."dedi. Korkuyla gözlerimi açıp "Nasıl seni görmeyeceğim nereye gidiyorsun? "Diye sordum. Lütfen aklımdan geçeni yapıyor olma lütfen. "Senin beni sevmediğin bu dünyada yaşayamam ama ben seni çok sevdim. Cansu benim aşkımdan öldü bende seninkinden ölüyorum, sakın kendini suçlu görme ben Cansu konusunda kendimi asla suçlamadım. Aşk güçsüzlükmüş. Bittim ben Ayra tükendim kaç suratı paramparça ettim biliyor musun? Ne yaparsam yapayım geçmiyor. Boğazımda iki elle yaşıyorum. Seni onunla her gördüğümde nefesimi kesiyor. Ben artık dayanamıyorum. Sakın kendini suçlu görme beni, ben öldürdüm "ayağa kalkmamla odadanın kapısını açmam bir oldu. "Nerdesin sen lütfen söyle lütfen"dedim.

"Harabedeki eski fabrikada ama boşuna gelme sen o evden çıktığında ben bu hayata gözlerimi kapatacağım. "Korkuyla ayakkabılarımı giyinip evden çıktım. "Lütfen bekle beni "dedim ve dış kapıyı açtım. Uraz bana bakıyordu. Önce elimi görüp elimi tutmaya çalıştı geri çekildim."Üzgünüm Ayra ben yaşamayı hak etmiyorum bu da sana karanlık adamın son vedası kendine iyi bak"ve telefon kapandı.

"Alii"diye bağırdım. Telefon elimden düşmesiyle koşmaya başlamam bir oldu. Uraz peşimden geliyordu. Ama o kadar hızlı koşuyordum ki bana yetişmesi imkansızdı.

Sonunda bahsettiği fabrikaya gelince içeri girdim. "Ali ben geldim neredesin? "Diye bağırdım. Ama ses yoktu. Koşarak her yere bakmaya başladım. Her odayı talan ettim. Son bir oda kaldığında kapı kolunu tutmamla Uraz'ın arkadan bana sarılması bir oldu. "Buna dayanamazsın gördüğünün manzarayla hayata geri dönemezsin "dedi. Kapının kolunu aşağıya indirip kapıyı hafifçe açtım. Bir ip vardı ve ondan aşağıya sallanan bir beden, bu beden Ali'nindi!