UFAKLIK (TAMAMLANDI)

Ufaklık bölüm:12

Medya:Ayra

Telefonum uzun süredir kapalıydı. Etrafı biraz incelediğimde telefonuma uyumlu şarj aleti bulmama sevinmiştim. Telefonumu hızlıca şarj aletine taktım. Uraz'a baktığımda uyuyordu. Onun bitmek bilmeyen uykusu ile benim asla uyuyamam mükemmel bir uyumdu.

Telefonum açılacak kadar sarj olduğunda telefonumu açtım. Annem aramıştı. Bora da mesaj atmıştı.

Anneme:

Arkadaşımdayım, geç gelirim.

Yazıp gönderdim. Zaten beni umursamıyordu. Evde olmadığımı sorun etmez diye düşündüm. Masal'ı da merak ediyordum. En son çok kötü bir şekildeydi. Aklını dağıtmak için kendini tamamen derse verdiğini deli gibi sınava çalıştığını düşünüyorum. Sınav takvimi açıklamıştı. İlk sınav matematikti. Matematiğim gerçekten berbattı. Çalışmama ihtiyacım bile yoktu. Çünkü notum belliydi. Sıfır!

"Hayır" Uraz'ın mırıldanmalarını duyunca telefonumu bırakıp merakla yatağın yanına gittim. Kabus mu görüyordu acaba? "Lütfen gitme. Hayır!"diye sayıklayarak yatakta doğruldu. Çok hızlı nefes alıyordu. Ter içinde kalmıştı. Kimdi gitmemesi için yalvardığı? Yatağın kenarına oturup "İyi misin?" Diye sordum. Bana bakınca mavi gözlerinde acı gördüm. Buna belkide ilk defa şahit olmuştum. Koluyla beni kendine çekip sımsıkı sarıldı. Ben ne yapacağımı dahi bilmezken o iyice beni kendine çekmişti. Şoktaydım. Bir eli belimi sararken başı omzumdaydı. Ne yapacağımı bilmeyerek sabit bir şekilde durdum. Bu muhteşem bir histi. Cok güzel kokuyordu. Huzurdu. Gözlerimi istemezsizce kapattım. Anı yaşamak bu olsa gerek. Sadece öylece durdum ve kokusunu içime çektim.

Kendine geldiğinde geri çekildi. Uraz hâlâ rüyasının etkisindeydi. Gözleri değişik bakıyordu. Küçük bir çocuk gibi. Masum ve savunmasız. "Sorun yok sadece bir kabus "dedim. Derin bir nefes aldıktan sonra saçlarını karıştırıp yatağa geri yattı. "İyiyim. " Diye mırıldandı. "Ben koltuğa geçiyorum sen yat iyice dinlen. Sonra da beni burdan çıkar. "Dedim tam ayağa  kalkmıştın ki elimi tuttu "Yanımda yatar mısın?"Diye sordu. Şaşkınlıkla gözlerimi belirttim. "Sen rahatına bak. "Dedim. "Koltuk rahatsız uyu işte emin ol seni yemem." Cevap vermeden yüzüne baktım.

"Ben koltuğa geçerim sen uyu" dedi ,tam yataktan kalkıyordu ki onu durdurdum. "Senin dinlenmem lazım. Yatağın diğer ucuna yatarım ama Uraz sakın bana dokunma "Dedim ve yatağın en ucuna gidip uzandım. "Biliyor musun Ufaklık tek derdim sana dokunmak." Dedi sırıtarak ciddi anlamda mı yoksa bana takılmak için mi söylemişti hiç emin olamadım. Ona sırtımı dönerek yatağa iyice yerleştim. Saati merak ettiğimde saati görebilmek için etrafa baktım. Vitrinin üstünde saat vardı, saat akşam ondu. Zaman bir odanın içinde hızlıca geçip gidiyordu.

Uraz odanın ışıklarını kapatınca ona döndüm. "Ne? Görünmez olmak istemiyor musun? Seni kimse göremez artık"dedi. "Sen görüyorsun." Dedim karanlıkta mavi gözlerine bakarak. "Benden saklanmana gerek yok." Dedi kendinden emin bir şekilde ,hiçbir şey demedim. Onun diğerlerinden farkı neydi? Mantıklı davranmıyorum. Mantıklı düşünmüyorum. Uraz yanındayken sanki mantık kelimesi yok oluyor beni peşine sürüklüyordu. Aklındaki düşünceleri kovup uyumaya çalıştım.

Gözlerimi araladığımda Uraz'ın kolu belimdeydi. Aramızda mesafe aynı şekilde vardı ama beyfendinin kolu benim üzerimdeydi. Kolunu kaldırıp yan tarafa koydum. Resmen kas yığınıydı. Bende o kadar adam dövsem bu kadar kas yapardım diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım. Odanın içindeki loş ışık odayı aydınlatıyordu.

Saat onbir olmuştu. Benden daha fazlası beklenemezdi zaten. Sadece bir saat uyumuştum. Uraz'a baktığımda uyuyordu. Çok masumdu. Normalde o kadar sertken şu an o halinden eser yoktu. Yüzüne bu masumluk çok yakışıyordu. O an saçlarına dokunmak istedim. Ama bu yanlıştı. Ben bu yanlışı yapmak istedim. Kalbimi dinledim ve yaklaşarak elimi yumuşak saçlarının arasına soktum. Çok yumuşaktı. Bu kadar kusursuz olmak zorunda mıydı? Tedirgince elimi geri çektim. Kendimi kaybediyordum adeta, bunu yapmamam gerekiyordu. Benim bir sınırım vardı ve ben o sınırı aşmaya çoktan başlamıştım.