UFAKLIK (TAMAMLANDI)

Ufaklık bölüm:8

Medya:Masal

Ayra'dan

Bora'yı rahatsız etmemek için sabit bir şekilde yatakta uzanıyordum. Kafasını omzuma koymuş nefesiyle boynumu gıdıklıyordu. Biz böyle olunca aklım mutlu olduğum zamanlara gitmişti. Gece başımı yatağa koyduğumda tek düşündüğüm şey Bora'nın beni düşünüp düşünmemesiydi şimdi ise düşüncelerimden kurtulup sevdiğim adamı bile düşünemiyordum. Şuan mutlu olmalıyım doğal olarak ama ben değilim. Babamın nişanını düşündükçe deliriyorum.

Can sıkıntısından elimi Bora'nın saçlarının arasına götürdüm. Saçlarıyla oynarken bir yandan da ne yapacağımı düşünmeye başladım. "İyi misin?" Bora uyanmış ve gözlerime bakıyordu. "Değilim "dedim. Doğrularak bana biraz daha yaklaştı "Ayra babanın yeni bir hayat kurmaya hakkı yok mu? "Gözlerimi belirterek ona baktım.

"Babamın beni umursamaması ya da evlendiği kadının kim olduğu sence beni ilgilendirmiyor mu? Nasıl bir hayat yaşadığımı biliyorsun. Bir anne ihtiyacı duymadım bu yaşıma kadar ama o kadın babamla evlenirse bir babam da olmayacak. Ben kime tutunacağım o zaman? Her şeyi geçtim bana çok ağır konuştu. "elimi tutarak kalbinin üstüne götürdü.

"Senin bir anneye ya da babaya ihtiyacın yok. Ben bu yaşıma kadar seninle oldum ve olmaya da devam edeceğim. "Elimi çekerek karnımın üstünde birleştirdim. Eksiktik Bora bizde.

"Benim ne kadar şımarık olduğumu söylüyordu o kadına. Hata olduğumu söyledi."

"Söylediklerinin gerçek olmadığını ikimizde biliyoruz. "Ben artık ne gerçek ne gerçek değil bilmiyorum.

"Babamın yanlış karar vermesini istemiyorum. "

"Yapabileceğin hiçbir şey yok ama"dedi. Evet haklıydı yapacak hiçbir şeyim yoktu. Sadece beklemekten başka. Belki babam bir gün her şeyi görürdü. "Tamam üzülme "dedi ve beni kendine çekerek ona sarılmamı sağladı. "Senden bazı şeyler saklıyorum ve hiç rahat değilim özür dilerim. "Diye fısıldadım.

"Öğrenmem gerekmiyormuş demek ki, bir gün bana anlatırsın dimi? "Kafamı olumlu anlamda sallayıp "Denerim"dedim.

Sabah olduğunda bir iki saat uyuyabilmiştim. Bora her zaman benim aksime uykucu olmuştu. Sabaha kadar uyumuştu. Bende onu izlemiştim o zaman zarfında. Şuan ise otel odasında kahvaltı yapıyorduk. Yememek için ısrar etsemde zayıfladığımı söyleyip bana zorla yedirmeye kalkışmıştı. Biz sevgili değildik daha çok  arkadaş gibiydik. Ben galiba arkadaş ile sevgiliyi ayıramıyorum.

"Şimdi ne yapıyoruz seni eve bırakayım mı? " Babama düğüne asla gelmeyeceğimi söylemiştim simdi karşısına çıkıp ben geldim desem çok mantıksız olur. Beni zaten arayacaktır gelmem için yoksa sosyetenin önünde mahçup duruma düşer. Kırca soy ismi zarara uğrar. Bu da benim işime gelir.

"Aslında ben nişan törenine katılmak istemiyorum. Seni görmeye geldim. "Yediği yemek boğazında kalınca kalkıp sırtına yavaşça vurdum. Bu tepki fazlaydı bence.

"Nasıl yani? "

"Senin için gelmiş olmam mı seni bu kadar şaşırttı? " diye sordum gülümseyerek "Ayra eğer babanın nişanına katılmazsan gazeteye manşet olur. Bizim camiayı biliyorsun. Babanın davetine bile gitmek zorundasın. "Telefonumun sesiyle bakışlarımı ondan alıp telefonuma baktım. İyi insan mı desem iti an çomağı hazırla mı desem bilemedim. Babam arıyordu.

"Babam arıyor."dedim. Elimdeki telefona bakarken " Aç bekletme" dedi. Benim babamı benden fazla düşünüyor. "Hayır."dedim ve meşgule attım.

"Ayra çocukluk yapmayı keser misin?" Telefonumu açmamam kesinlikle çocukluk filan değildi. Bana haber verme gereğini çevresindekiler ne diyecek diye düşünen bir adamın telefonunu açmak zorunda değilim.