Old but gold (Dutch Niall Horan fanfiction)

Hoofdstuk 27. Pesten

Ongelukkig zat ik daar, nog steeds. Hoe lang nu? Een uur? Een half uur? Ach wat maakt het ook uit! Mijn tranen waren al lang op, maar beter voelde ik me niet. Ik had geen tranen meer om van te huilen.

Nu zat ik daar. Gewoon. Stil. Voor me uit te staren. Ik was gebroken. Ik was eenzaam.

Ik voelde mijn mobiel trillen en ik pakte mijn telefoontje. Mijn handen trilde. Van wie zou het zijn? Zou het van.... Kate?

Langzaam opende ik het berichtje, bang voor wat komen zal. En ja... Gebroken staarde ik naar het berichtje.

Hey lelijk kind. Hoe is het? Ik zag je net. Wat is er? Je leek alsof je een geest zag. Is het leuk daar bij Niall? Ik zeg het nog wel een keer. Blijf bij hem uit de buurt, je weet wat ik kan doen.. Hate you xx K

Ik liet geschrokken mijn mobiel vallen. Wat? Wat gaat ze doen? Ik begon te rillen. Ik Ik rolde me op tot een bal, van angst. Kate had me zoveel aangedaan. Me pijn gedaan, vaak. Mentaal, maar ook fysiek.. Elke dag wachtte ze me op. Elke dag kreeg ik weer die klappen.

-Flashback-

Bang liep ik het schoolplein op. Bang voor de pijn die zo gaat komen. Angstig zocht ik met mijn ogen het schoolplein af, leeg. Waren ze ziek? Hadden ze het eindelijk opgegeven en besloten mij met rust te laten? Stoppen met mij telkens op de grond te gooien, of me tegen de kluisjes aan te duwen, waardoor ik altijd pijn had op school.

Ik zuchtte opgelucht en op dat moment voelde ik iets bij mijn rugzak. Ik werd achterover gegooid op een noodvaart en belandde op ijskoude stenen vloer. Een scheut pijn schoot door mijn ruggegraat en ik kreunde.

Ik hoorde de valse stem van Kate boven me en een rilling van angst schoot door mijn ruggegraat. "Hey porkie! Heb je de antwoorden voor ons?" Ow nee, gisteren was ik ziek, dus ik had niks! Aarzelend keek ik omhoog, recht in het gezicht van Kate.

Ze glimlachte vals en trok me aan mijn haar omhoog. "Auw!" riep ik. Tranen begonnen mijn ogen te vullen, waarom moest ik nou zo zwak zijn? Kate en haar groepje begonnen hard te lachen om mijn pijn.

"Kom op slet, geef die antwoorden!" lachte Kristen, de nu ex-leider van het groepje en ik slikte de brok in mijn keel weg. Langzaam schudde ik mijn hoofd en ik zag de stemming van Kate meteen omslaan. Van lachend naar woedend.

"Wat bedoel je nee?" siste Kate en ik staarde haar bang aan. Ze keek me woedend aan, haar gezicht gevaarlijk dichtbij de mijne en toen.. Een ongelofelijke pijn schoot door mijn wang en mijn gezicht klapte naar rechts.

Geschrokken greep ik naar mijn bonkende wang. Ze sloeg me! Ze heeft me vaak op de grond gegooid en dat soort pijn gedaan, maar ze heeft me nooit, maar dan ook echt nooit geslagen. Het zweet brak me uit toen ik zag dat ze haar hand weer rees.

Ik voelde mijn ogen prikken en vulde langzaam met tranen waardoor Kate keihard begon te lachen. Ze pakte mijn schouder en trok me dicht bij haar. Haar geicht slechts een paar centimeter van die van mij.

Met een doodse blik keek ze in mijn ogen. Het was alsof de angst me bij de keel greep en me tegen de grond duwde. Ik had geen gevoel meer in mijn benen en mijn wangen waren al helemaal nat.

"Lafaard," fluisterde ze met een kille stem dat een rilling langs mijn ruggegraat liet gaan. Haar stemming zo.. zo gemeen. Ik weet het, dat is geen stemming, maar als je er bij geweest was zou je het wel snappen.

Ik voelde ineens een pijnscheut in mijn buik en ik klapte kreunend dubbel. De steek in mijn buik zorgde voor tranen in mijn ogen en nog meer angst. Ik drukte mijn handen tegen de pijnlijke plek en hoopte dat het zou helpen.