Old but gold (Dutch Niall Horan fanfiction)

Hoofdstuk 12. Beste zoektocht van mijn leven

(A/N Heyy iedereen, ik ben vrij moe maar ik kan nie slapen dus hier is een klein hoofdstukje vanuit Mona's oogpunt. ik wil het andere hoofdstuk schrijven als ik helemaal bij de les ben. dit gebeurt trouwens op hetzelfde moment als Hoofdstuk 13! Lees ze!)

Ik voelde Mona naast me verstrarren, niet dat het me heel veel uitmaakte, Zayn vroeg net om mijn nummer! AAAAAAAHHH, van binnen was ik helemaal aan het doodgaan, maar dat liet ik natuurlijk niet merken, in ieder geval niet aan zo'n stoere hottie als Zayn Malik!

Hij glimlachte naar me en ik smolt, letterlijk, volgensmij was ik nu een plasje gevuld met uitgekomen dromen. Oke let maar niet op mijn prachtige vergelijkigen en let maar ook niet op hoe vrolijk is ben, het is gewoon zo, zo volmaakt.

*Diepe verliefde zucht*

Toen pas had ik door dat Niall inmiddels ook langsgekomen was, alleen ehm, hij zat maar een beetje te staren.. naar holy piepjes en hairspray (Mona is heel erg raar i know en een beetje een tutje maar nog steeds een schat) hij staarde naar mijn verstijfde vriendin naast me.

Haar mond was net zo ver opengezakt als die van Niall en ik wou net vragen wat er was toen ze ineens haar arm los en rende weg. "Iona wacht!" riep ik naar haar en ik greep naar haar arm, maar ik miste. (GIF aan de zijkant, Mona die Iona's arm probeerd te pakken)

Op het zelfde moment schoot Niall aan de andere kant van de hekken weg, in de richtinhg van waar Iona net heen rende. Wat gebeurde daar nou net, dacht ik geschrokken, maar ik herpakte me en zette een achtervolging in.

Waarom rende Iona net weg en waarom rende Niall Horan achter haar aan, vroeg ik me af in mijn gedachten, maar die gedachten werden al snel verstoord toen een grote man me vastpakte. "Laat me los creep!" gilde ik en hij hield me nog steviger vast, aangezien ik ongeveer netzo erg spartelde als een vis op het droge.

"Rustig," riep hij lichtelijk geïrriteerd en toen had ik pas door dat de grote sterke man die mij vast had eigenlijk de best wel bekende bodyguard van One Direction, Paul, was. "Niemand mag achter Niall aangaan." "Sukkel, HIJ ging achter MIJN vriendin aan en ik moet haar helpen. Laat me los!" gilde ik, ook al wist ik dat is geen schijn van kans had bij Paul, maar ik moest achter Iona aan, mijn vriendin vinden en steunen.

Na een tijdje spartelen gaf ik het toch maar op, Paul armen knepen nu zo hard dat het pijn deed en ik hoorde ineens achter me: "Paul rustig, doe dit meisje geen pijn. Is zij jou vriendin, schoonheid zonder naam?"

Ik herkende die stem, Paul zette me neer zodat ik me kon omdraaien en daar stond Zayn voor me, ow ja ik had hem mijn naam nog steeds niet verteld. "Ja ze is mijn vriendin en het is mijn schuld dat dit is gebeurd, aangezien ik haar heb gedwongen mee te gaan," zei ik en toen pas drong het tot me door dat dit allemaal echt mijn schuld was.

Hij knikte begripvol en zei op een lieve toon: "snap ik babe, laten we onze twee vrienden maar eens gaan zoeken." Aaaah Zayn noemde me babe, oke ik weet dat dit heel harteloos klinkt, ik behoor met mijn hoofd ergens anders te zitten, maar geef toe... welke directioner zou er nu niet heel graag met mij wisselen? Inderdaad geen, iedereen zou met mij willen wisselen.

Toen drong het tot me door dat Harry nogsteeds aan het zingen was en dus vroeg ik aan Zayn: "ehm Zayn? Moet jij niet op het podium staan om te zingen?" Hij knikte en antwoordde: "ja eigenlijk wel, maar Lou neemt mijn stukjes over en Liam die van Niall, dus alles is geregeld, no worries."

Ik keek schuldig naar de grond. "Sorry dat dit gebeurde, dit is natuurlijk niet zo leuk voor jullie en al de directioners die naar het concert zijn." "Nee joh babe." Aaaah Zayn noemde me weer babe! "Het maakt echt niet uit." Hij gaf me een flirterige knipoog en ik glimlachte, wacht ho, DE Zayn Malik gaf MIJ een simpele directioner een knipoog. Op de vermissing van Iona en Niall na was dit de beste dag van mijn hele oersaaie leven!

"Maarrehh hoe heet je nu eigenlijk schat?" "Ow ehh," zei ik met knalrode wangen, waardoor ik naar beneden keek. "Ik ben Mona," wist ik uiteindelijk uit te brengen. Hij grijnsde en zei: "je bent zo schattig als je bloost."

Hij haalde een plukje haar uit mijn gezicht en stopte het achter mijn oor, waardoor hij kort mijn rode wangen aanraakte. Die aanraking en die zin zorgde ervoor dat ik het zelfs nog warmer kreeg, eigenlijk was dat niet eens mogelijk maar ja, het gebeurde toch.

Oke dit word officieel de beste zoektocht van mijn leven, dacht ik en de vlinders in mijn buik begonnen te ontwaken toen ik hem nog een keer aan keek.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kort hoofdstukje ik weet, maar ik ben  moe het is half twee 's ochtends. Ik kon heel misschien niet slapen en doordoor ben ik heel misschien stiekem naar beneden gelopen en heb ik heel misschien stiekem een zak m en m gepakt en heel misschien leeggegeten omdat ik een vreetzak ben en ben ik heel misschien al vanaf half een dit aparte hoofdstukje aan het schrijven. Ik beken niks, maar het zou toch misschien kunnen. Maar ff srs tis wel een raar klein hoofdstukje maarvroeg of laat moest het er in dus koos ik maar voor vroeg ;p toewijding gaat naar LovemyWorldx die een super super super super lief berichtje op mijn message board heeft gezet. Thank you sooo much! xx <3 maar ik ga nu ik hoor iemand de trap af lopen...

xxx astrid

ps. vote en comment x