Merry Christmas, little fangirl

23 December 2017 ~ New Hope Club OS

Opgedragen aan @xLittleDirectioner02 want jij bent de reden dat ik over NHC schrijf zeg maar, haha

The broken radio

REECE'S POV

'Moeten we hier links of rechts?' Ik kijk in paniek naar Blake, die op de bijrijderstoel zit.

'De navigatie zei toch links?'zegt Blake.

'Oké.' Ik sla linksaf en slaak een zucht. 'Sorry, ik ben zo gefocust op de weg met die sneeuw. Ik heb nog nooit met sneeuw gereden. En dan lijdt die radio ook nog een eigen leven.' Ik schakel naar de volgende versnelling en richt mijn blik weer op de weg.

'Ik zet de radio wel uit.'

'Ik weet niet of dat helpt. Volgens mij hapert alles aan deze auto,'merkt George vanaf de achterbank op. Hij zit op de middelste zitting en leunt naar voren.

'Het rijdt echt heel naar,'stem ik in.

We glijden nog een aantal straten verder, waarin ik zo geconcentreerd mogelijk ben, maar dan slaat de motor plotseling af.

'Shit, shit,'vloek ik en ik probeer de auto nog wat van de straat af te sturen. Het ding lijkt echter de geest gegeven te hebben en blijft schuin op de straat staan. Ik laat mijn hoofd op het stuur vallen en schrik vervolgens weer op van de claxon, die ik met mijn actie per ongeluk af heb laten gaan. Blake en George schieten in de lach en ik zucht.

'Zouden we 'm nog aan de gang krijgen?'vraagt George dan voorzichtig. Ik draai aarzelend aan de sleutel in het contact, maar er gebeurt letterlijk helemaal niets.

'Dat is duidelijk een "nee",'zegt Blake, voordat ik ook maar iets kan zeggen. 'Laten we dan maar uitstappen en die auto van de weg duwen, voordat we een file veroorzaken.'

 'Op deze landweg? Zo'n haast is er ook weer niet bij,'sust George. Ik schud mijn hoofd. 

'Kom,'zeg ik. Ik haal de sleutels uit het contact en zwaai dan de deur open. We stappen alle drie uit en beginnen maar te duwen.

Het is maar goed dat we de auto zo een wei in kunnen duwen, want als de auto eenmaal weer in beweging is, glibbert hij nog een beetje door over de aangereden sneeuw.

'En nu de wegenwacht bellen?'oppert Blake. Ik knik en zoek het nummer op in mijn telefoon, terwijl de andere twee jongens een poging doen om de motorkap van de auto überhaupt open te krijgen. In gedachten bedank ik mijn moeder, die me gedwongen had het nummer op te slaan. Als ze dat niet gedaan had, hadden we hier mooi gestaan.

'Wegenwacht, u spreekt met Lia, wat kan ik voor u doen?' Ik leg het probleem uit en Lia begint wat te klikken op de computer die waarschijnlijk voor haar staat. 'Sorry, vanwege het slechte weer is er momenteel niemand beschikbaar. Mag ik u terugbellen als ik meer voor u kan betekenen?'

'Ja, graag,'zeg ik. Alsof ik keuze heb. Dus Lia noteert mijn gegevens en hangt dan op.

'En?'vraagt George. Ik slaak een zucht.

'Ze hebben het natuurlijk stervensdruk vanwege het slechte weer en er is niemand beschikbaar. Ze bellen ons terug als iemand kan komen.' Blake, die inmiddels de motorkap geopend heeft, kijkt me aan.

'Als ze er nog iets mee kunnen. Ik heb hier niet veel verstand van, maar meestal is het niet goed als dingen borrelen van oververhitting.'

'We kunnen alleen maar afwachten, laten we het ons dan maar gemakkelijk maken,'zegt George, in een poging om Blake en mij te sussen.