Merry Christmas, little fangirl

2 December 2017 ~ Harry Styles OS

The ice skating disaster

JOUW POV

'Ik weet het niet, Harry.' Ik zit nog op het bankje en stop abrupt met het vastknopen van de veters van mijn schaatsen.

'Kom op, wat kan er nou mis gaan?' Ik trek een wenkbrauw op.

'Oh, houd je vast, Styles. Ten eerste is het aardedonker. Alleen aan de wegkant is er verlichting, God weet waar ik tegenaan schaats. En er ligt sneeuw op het ijs, voor hetzelfde geld is er wel een wak...' Harry schudt lachend zijn hoofd.

'Je moet af en toe niet zo denken. We gaan gewoon schaatsen, het is allemaal niet het einde van de wereld.' Ik rol mijn ogen.

'Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.'

'Een gewaarschuwd man telt voor twee.' Harry begint zich langzaam te bukken. 'Laat me je anders helpen met die schaatsen. Je zit echt enorm te treuzelen, schat.'

'Ik weet echt niet of ik wel wil,'protesteer ik.

'Het wordt echt leuk. Probeer het nu maar gewoon.'

'Maar ik heb al zo lang niet meer geschaatst,'probeer ik nog. Harry trekt de veters aan en schudt zijn hoofd.

'Dan houd je mij maar vast. Geen smoesjes.' Ik zucht.

'Oké dan.' Harry lacht naar me en ik ben alweer bijna vergeten dat ik niet wilde schaatsen. Die jongen krijgt ook alles voor elkaar met die lach van 'm.

'Goed zo.' Hij legt een knoop op mijn veters en staat dan op. Hij steekt me zijn hand toe en ik laat hem me overeind trekken. 'Kom, dan gaan we.'

We overbruggen de laatste paar meters van de kant naar het ijs klunend en ik zet voorzichtig mijn schaatsen op het ijs. Het voelt weer even onwennig en ik houd Harry's hand stevig vast.

'Rustig maar, het komt wel goed.' Ik knik en maak onhandig mijn eerste paar slagen op het verse ijs. Harry beweegt rustig met me mee en na een tijdje heb ik de slag weer te pakken. Ik durf Harry's hand weer los te laten en schaats een eindje voor hem uit. Dan draai ik me om en kijk toe hoe hij Barba Pappa's aan het schaatsen is. Ik lach, laat hem me voorbij gaan en probeer het dan zelf ook.

'Zie je wel, je vindt het wel leuk,'grijnst hij naar me. Hij geeft me in het voorbijgaan een aai over mijn muts, waardoor die over mijn ogen zakt. Ik schud lachend mijn hoofd en zet de muts weer goed op mijn hoofd, waarna ik verder schaats.

Ik vergeet de tijd als ik met Harry alleen op de plas aan het schaatsen ben. We houden een paar wedstrijdjes –die hij elke keer wint, potverdorie- schaatsen gekke loopjes en figuren en Harry probeert tevergeefs een pirouette te draaien. We gaan zelfs wat bij de weg vandaan, waardoor het ijs wat minder goed belicht is en schaatsen door de sneeuw. Het voelt grappig, anders dan op het ijs wat vanmiddag door iemand schoongeveegd is, maar op een goede manier.

'Heb je het naar je zin?'vraagt Harry. Ik knik.

'Ik vind het echt heel leuk,'antwoord ik. 'Sorry dat ik straks zo aan het zeuren was.'

'Het geeft niet.' Hij komt wat dichterbij en neemt mijn handen vast. Ik snap niet hoe hij zonder handschoenen overleeft. 'Kom.' Hij begint achteruit te schaatsen en ik volg hem. We maken rondjes over het ijs en het voelt bijna als dansen, zeker als hij er na een tijdje vrolijk bij begint te neuriën. Lachend geef ik er aan toe en laat me door Harry meevoeren.

Als het liedje afgelopen is, laat Harry mijn handen weer los en probeert opnieuw een pirouette te maken. Ik kijk toe hoe hij bijna struikelt en giechel zachtjes. Gelukkig weet hij zijn evenwicht weer te hervinden en met een paar struikelende stappen herstelt hij zich.

'Lach je me nu uit?'

'Misschien.'

'Hoe durf je?' Harry komt dichterbij, waarschijnlijk om me te kietelen of zo, maar dan hoor ik plots gekraak. Harry maakt een rare beweging en dan besef ik het. Hij is door het ijs gezakt.

In een eerste reflex wil ik naar hem toe, maar zijn stem houdt me tegen.

'Kom maar niet dichterbij, anders zak jij dadelijk ook door het ijs,'legt hij uit. Ik knik en schaats weer een beetje naar achteren. Vanaf een afstandje kijk ik toe hoe Harry zijn best doet om uit het wak te klauteren. Hij ligt te spartelen als een vis op het droge en ik wil hem heel graag helpen, maar hij stuurt me geheid weer weg. Dus ik kan niet anders dan toekijken hoe Harry enkele tientallen seconden nodig heeft om weer op het ijs te klauteren.

Als hij me aankijkt, kom ik gauw dichterbij en help hem overeind.

'Natuurlijk,'murmelt hij. Ik bekijk hem, al is er weinig te zien, want dit deel van de plas is slecht verlicht.

'Laten we naar de kant gaan, je hebt het vast ijskoud.'

'Het geeft niet.'

'Doe nou niet zo koppig,'zeg ik streng. Harry rolt ongetwijfeld met zijn ogen, maar schaatst dan toch met me mee naar de kant. Hij helpt mij eerst op de kant en dan trek ik hem op de kant. We gaan samen op het bankje zitten waar we eerder onze schaatsen aan hebben gedaan en ik kijk hem aan.

'Houd het maar voor je,'zegt hij.

'Wat?'vraag ik, enigszins verontwaardigd.

'Je had me goed gewaarschuwd,'zegt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Kan mij het schelen. Ik denk dat je wel iets warms kan gebruiken.' Ik begin meteen mijn handschoenen uit te doen en wil ze hem aandoen, maar hij weigert. 'Harry,'zeg ik berispend.

'Het hoeft niet, prinses. Het gaat wel. Ik droog dadelijk in de auto wel op.' Ik kan het niet laten om even te zuchten. 'Geef me naar een kus. Jouw liefde maakt me altijd warm van binnen.' Desondanks dat ik een beetje boos op hem ben vanwege zijn koppigheid, kan ik het niet laten om te lachen.

'Jezus, Harry, dat was wel heel cheesy, zelfs voor jouw doen.'

'Hé, als het leven je zo'n kans geeft, moet je het er van nemen.' Ik rol met mijn ogen.

'Idioot.'

'Maar je houdt wel van me.' Ik glimlach en antwoord hem met een kusje op zijn lippen. 'Zie je?'

'Kom, laten we naar de auto gaan.'

'Oké, prinses.' Harry begint zijn schaatsen uit te doen. Ze druppen nog een beetje, maar toch doet Harry met natte sokken zijn schoenen aan. Ik zeg er niets van en doe mijn schaatsen ook uit.

Als mijn voeten weer in mijn warme laarzen zitten, sta ik op en pak allebei de paren schaatsen in mijn ene hand en steek mijn andere uit naar Harry.

'Kom, dan gaan we.'

'Is goed.' Hij vlecht zijn ijskoude vingers door die van mij.

'Allejezus,'vloek ik en ik trek mijn hand weer terug. 'Je handen zijn net ijsblokjes.'

'Tja, misschien had ik wat beter naar je moeten luisteren,'zegt Harry schouderophalend. Ik rol met mijn ogen.

'Ik zei het toch.'

'Maar dan hadden we niet zo veel plezier gehad.' Ik kijk hem van opzij aan. Ik zie dat hij lacht en ik kan niet anders dan teruglachen.

En zo weet hij dat hij weer gelijk heeft.

~~~

Het was even stress, want de elektriciteit lag eruit en daardoor deed de wifi het niet. Toen het allemaal weer werkte, kon mijn laptop nog steeds niet verbinden, oeps. Uiteindelijk de laptop opnieuw opgestart, toen deed hij het gelukkig wel. Godzijdank, anders was ik al meteen de mist in gegaan met de dagelijkse updates, haha.