Merry Christmas, little fangirl

14 December 2017 ~ Luke Hemmings OS

The Christmas movie

LUKE'S POV

'Luke, zit stil,'moppert Estelle. Ik grinnik zachtjes.

'Sorry, die kwast kriebelt gewoon ontzettend.'

'En je vindt het ook wel grappig om gekke bekken te trekken,'zegt Estelle en ze kijkt me streng aan. Ik haal mijn schouders op.

'Ik kan het niet laten, nee,'geef ik dan toe. Mijn visagiste geeft me een speelse duw tegen mijn schouders.

'Goed, gedraag je, anders ben je te laat op set. Ik wil liever niet nog een keer de wind van voren krijgen van Olivier omdat jij míj de schuld gaf van je late entree.'

'Het was mijn eerste dag,'verdedig ik mezelf.

'Daarom heb ik met je meegespeeld.' Estelle gaat weer verder met mijn make-up en kijkt me via de spiegel aan. 'Maar nu is het niet je eerste dag.'

'Ik zal mijn gemak houden,'beloof ik. Estelle glimlacht en gaat zwijgend verder, waarna ik me weer tot mijn telefoon richt.

'Luc, heb jij [Y/N] toevallig gezien?' Olivier, onze regisseur komt meteen naar me toe als ik de trailer uit kom gelopen. Ik kijk op en schud mijn hoofd naar de kleine Fransman.

'Ik kom net uit de make-up, ik moet mijn pruik nog halen bij Louisa.' Halverwege mijn zin begint er een telefoon te rinkelen. Het is duidelijk niet die van mij, want het schermpje is nog gitzwart.

'Als je [Y/N] ziet, stuur haar dan naar mij.'

'Zal ik doen,'zeg ik, fronsend. Olivier knikt en beent dan weer weg, terwijl hij zijn telefoon opneemt en meteen degene aan de andere kant van de lijn af begint te blaffen.

'Daar ben je!' Ik ben al helemaal in kostuum als ik [Y/N] zie lopen. Ze heeft haar kostuum ook al aan, alleen de tatoeage op haar onderarm onderbreekt nog. [Y/N] schrikt op uit haar gedachten en scheurt haar blik los van het script in haar handen.

'Oh, hé, Luke,'zegt ze. Dan bekijkt ze me nog eens goed en fronst. 'Wat zie jij eruit.'

'Ik weet het. Onderdeel van het spektakel, zullen we maar zeggen.' [Y/N] grinnikt zachtjes. 'Maar Olivier is naar je op zoek,'floep ik er dan uit. [Y/N]'s gezicht betrekt.

'Dat kan vast niets goeds betekenen,'mompelt ze.

'Ik weet niet wat het is, ik weet alleen dat hij naar je op zoek was.' [Y/N] slaakt een zucht.

'Ik ga hem wel zoeken. En dat terwijl ik nog teksten moest leren, die scène van vandaag wil echt m'n kop niet in.'

'We lopen het dadelijk nog wel een keer door, als we nog tijd hebben, oké?'beloof ik haar. [Y/N] knikt en dan verdwijnt ze.

Het was best raar toen ik gebeld werd door Oliviers assistente, Emélie. Het was een doodnormale dag en ineens zat ik met de rechterhand van één van 's werelds grootste regisseurs aan de telefoon –al besefte ik dat toen niet helemaal. Emélie vertelde dat Olivier me ergens gezien had en dat ik precies het mannetje was wat hij zocht.

'Waar voor zoekt?'vroeg ik.

'Je bent echt perfect voor Nick.' Ik snapte er geen bal van. Het kostte wat tijd, maar Emélie legde me uit dat ik te maken had met een grote filmregisseur en dat hij me wilde voor een rol in zijn film. En zo bleu als een konijn, zei ik er ja tegen.

Ik ben naar LA gegaan en heb de casting gedaan, al geloof ik dat hij me nog steeds gewild had als ik zo slecht als een haperende platenspeler geweest zou zijn. De casting bestond maar uit één ronde voordat ik de rol had. En niet zomaar een rol, Emélie had er niet bij verteld dat het nota bene om een hoofdrol ging.