Merry Christmas, little fangirl

6 December 2017 ~ Michael Clifford OS

Aussie's first snowy christmas

JOUW POV

'... Dus ik zeg tegen Minke dat die kerstman op woensdag naar de winkel zal komen, maar ze blijft maar volhouden dat het op dinsdag is. Ik word soms echt gek van dat kind, woensdag is toch veel logischer, dan zijn de kinderen 's middags vrij.' Michael en ik zitten aan het ontbijt en ik zit te mopperen over mijn baan bij de plaatselijke spellenwinkel. Ochtenden zijn sowieso niet echt Michael's ding, maar vandaag lijkt hij extra afwezig. Hij staart door het raam achter me naar buiten en vergeet compleet dat hij eigenlijk aan het ontbijten is. 'Kun je een beetje wakker worden, schat?'vraag ik hem dan ook. Michael ontwaakt uit een trance en kijkt me aan.

'Huh, wat?' Ik grinnik.

'Ik vroeg of je een beetje wakker kon worden. Maar je hoeft niet te antwoorden, dit spreekt redelijk voor zich.'

'Oh, sorry.' Michael haalt een hand door zijn haar. Het zat al warrig van het slapen, maar dit maakt het niet beter. 'Draai je maar eens om.' Ik frons, maar doe wat hij zegt en dan zie ik het.

'Het sneeuwt!'concludeer ik vrolijk. Michael knikt.

'Het ziet er anders uit dan in films,'merkt hij op. 'Minder dramatisch.'

'We hebben het ook wel over films,'wijs ik hem terecht.

'Dit is natuurlijker, het gaat langzaam.' Ik knik, maar dan besef ik het me.

'Oh, het sneeuwt!'roep ik uit. 'En je hebt nog nooit sneeuw gehad met kerstmis.'

'Eh, ja,'mompelt Michael, die inmiddels roze blosjes op zijn wangen heeft. Ik lach zachtjes en begin dan te kuchen. Michael fronst.

'Oh, hè, wat vervelend nou.' Ik hoest nog een keer. Michael is helemaal het spoor bijster en ik haal mijn neus op. 'Goh, wat naar dat ik me net vandaag zo ziek voel.'

'Maar net was er toch...' Ik werp Michael een blik toe. 'Oh, oh, nu snap ik het.'

'Kom op, als ik kan kiezen of ik met jou wil zijn de eerste keer dat je echte sneeuw ziet of dat ik door dit weer ga ploeteren en ga werken, is de keuze niet heel moeilijk.'

'Rebel,'grinnikt Michael.

'Dat weet je toch.' Ik eet mijn boterham op, drink nog een slok chocolademelk en sta dan op. 'Ik ga even bellen.'

'Oké,'zegt Michael. Hij gaat verder met het ontbijt, al blijft het schouwspel buiten hem aantrekken. Glimlachend loop ik de keuken uit en zoek mijn mobiel, waarna ik naar de winkel bel.

'Goedemorgen, [Y/N], heb jij ook al problemen om hier te komen?' Ik hoest een keer.

'Hé, Peter.' Wat ben ik toch erg.

'Oh, dat klinkt niet best.'

'Ik wilde het inderdaad even aan je voorleggen, maar ik ben gisteren begonnen met hoesten...' Hij is gisteren niet in de winkel geweest en hij gaat het Minke of Niels toch niet vragen. '... En vanmorgen had ik bijna geen stem meer.' Ik haal mijn neus op.

'En dan met dit weer...'vult Peter in. Mijn baas is te goed voor deze wereld en ik maak er nu echt ontzettend misbruik van.

'Ik kan een paracetamol pakken en-' Mijn stem valt weg en ik schraap mijn keel.

'Weet je, [Y/N], ik kijk wel even of ik Niels kan laten komen, en anders kom ik zelf vandaag wel even. Je kunt beter thuis blijven.'

'Weet je zeker dat –dat gaat?'vraag ik.