Merry Christmas, little fangirl

15 December 2017 ~ Louis Tomlinson SA

Staying awake for Santa

Ik vond het een leuk concept, maar je moet je wel even een paar jaar flash forward voorstellen haha

LOUIS POV

'Papa, waar is de rode trein?' Ik lig samen met Livy en Freddie op een vloerkleed op de grond, allemaal onderdelen van het houten treinspel om ons heen. Ik kom overeind en kijk wat om me heen.

'Hier.' Livy vindt de rode trein eerder dan ik en geeft 'm aan me aan. Ik overhandig 'm weer aan Freddie, die helemaal in zijn nopjes is en de trein op de rails zet. Hij gaat het heuveltje af en Livy vangt de trein net op tijd op, anders was-ie tegen onze kat, Bob, aan geracet.

'Hé, wel kijken wat je doet, vriendje,'zeg ik en ik kijk Freddie aan. 'Daar had Livy 'm net op tijd, anders had de trein met Bob gebotst.'

'Sorry, Bob,'mompelt Freddie en hij geeft de kat een plakkerige aai, daardoor de kat zich meteen uit de voeten maakt. Livy kijkt de kat lachend na, maar dan valt haar blik op de klok.

'Louis,'zegt ze zachtjes, terwijl Freddie verdergaat met bouwen en de trein weer op het spoor zet. Als Freddie even niet oplet, zet Livy de trein de andere kant op, zodat hij via de andere kantover het spoor gaat, waar er al meer rails ligt.

'Ja?'vraag ik, terwijl ik ondertussen verder ga met bouwen.

'Het is al laat, moeten we hem niet een keer naar bed brengen?'gaat ze verder. Ik volg haar blik naar de klok en zie inderdaad al bijna acht uur is.

'Ja, inderdaad.' Ik kom overeind en ga op mijn knieën zitten. 'Zeg, vriendje, zullen we eens naar bed gaan?'

'Huh? Naar bed?' Freddie laat zijn trein op de grond vallen. 'Nee, papa, dat kan niet!'

'Hoezo niet? Het is al veel te laat voor jou.'

'Nietes!'

'Jawel, het is bijna acht uur, normaal gesproken lig jij al lang en breed in bed.' Ik sta langzaam op. 'Kom, dan gaan we naar boven, pyjama aandoen.'

'Nee, papa!'

'Waarom dan niet?' Livy is inmiddels ook rechtop gaan zitten en pakt Freddie's hand vast. Hij kijkt haar beteuterd aan. 'Vertel eens wat er mis is.'

'Vannacht komt de Kerstman toch?' Het kwartje valt.

'Ja, dat klopt. En we zetten dadelijk nog heus wel melk en koekjes klaar. Dat vergeten we echt niet, maak je maar geen zorgen.'

'Nee, papa.'

'Freddie, wat is er dan?'vraagt Livy dit keer. Ze trekt Freddie voorzichtig dichterbij en hij kruipt bij haar op schoot. 

Livy en ik kennen elkaar nu bijna drie jaar, dus hij is wel praktisch met haar opgegroeid, maar het blijft leuk om te zien hoe gemakkelijk Freddie aan haar toegeeft. En ook hoe zij durft om een mama voor hem te zijn.

'Maar ik wil koekjes eten met de Kerstman.' Livy kijkt me even aan, niet helemaal wetend wat ze hiermee moet.

'Je gaat zo naar bed, we gaan nu geen koekjes meer eten,'zeg ik dan maar.

'Nee-hee.' Oké, Livy en ik begrijpen hem duidelijk niet. 'Ik wil de Kerstman zien!'

'Je wilt de kerstman zien,'herhaalt Livy. Freddie knikt.

'Ja! Ik wil niet naar bed!'

'Maar ben je dan niet moe?'vraag ik.

'Nee.' Freddie's oren zijn vuurrood en hij zit al de hele tijd in zijn ogen te wrijven. Je vertelt me niet dat hij niet moe is. Maar ja, zoals het een goede kleuter betaamt, geeft hij dat natuurlijk niet toe.