Merry Christmas, little fangirl

9 December 2017 ~ Blake Richardson OS

Mission "Naughty Elf"

JOUW POV

'Daniel, meen je dit echt?' Ik trek ongelukkig aan het korte, rode elfenjurkje. 'Ik voel me net een eh... Dame van lichte zeden.' Daniel schudt zijn hoofd, waarbij wat onwillige krullen van zijn pruik achter zijn bril blijven haken.

'Het valt allemaal mee. En je wilt het mannenpak niet zien, dan ben je net een zak aardappels.'

'Fijn dat je het zelf opmerkt.' Precies als Daniel het mannelijke elfenpak belachelijk staat te maken, komt een jongen met donker haar in een veel te groot, vormloos pak aanlopen. 'Weet je zeker dat je me niet toevallig het kerstmannenpak gegeven hebt?'

'Honderd procent. Hier was je helemaal in verzopen, Blake.' Daniel kijkt me aan. 'En je ziet er in elk geval een keer sexy uit, beter dan in die eeuwige truien van je, [Y/N].' Ik kijk Daniel aan en trek een wenkbrauw op. Omdat we elkaar kennen is het blijkbaar oké om dat soort opmerkingen te maken?

'Ik wijs jou als schuldige aan als ik achterna gezeten word door hitsige tieners.' Blake lijkt besloten te hebben zich er maar niet mee te bemoeien en staat nog steeds ongelukkig aan het grote elfenpak te plukken.

'Dat gebeurt heus niet, dus stel je niet zo aan.' Daniel doet zijn baard goed. 'Ik ga nog even mijn schoenen halen, ben zo terug. Zorg dat jullie ook zo klaar zijn, we moeten over tien minuten op.' Blake en ik knikken en dan blijven we alleen achter.

'Wat een lul,'murmel ik, terwijl ik geïrriteerd aan mijn jurkje trek, hopend dat het op wonderlijke wijze ineens langer zal worden.

'Die opmerking sloeg nergens op, nee,'stemt Blake in. 'Ken je die vent?' Ik slaak een zucht.

'Ja. We zitten in dezelfde theatergroep. Ze hebben vanuit het winkelcentrum bij ons wat rondvraag gedaan en hij heeft ook gereageerd. Had ik dat geweten, had ik ineens de verjaardag van mijn kat of zo.' Blake grinnikt zachtjes. 'Hoe kom jij hier terecht?'

'Ik zag een briefje in de supermarkt. Het klonk leuk, maar het valt nu nogal tegen.' Blake begint de mouwen van zijn lange pak op te rollen. Dan zie ik dat hij zijn jasje verkeerd aan heeft –daarom zit het natuurlijk ook zo raar.

'Wacht, als je het nou eens zo doet...' Ik stap op hem af en begin zijn jasje open te knopen. Blake weet niet helemaal wat hem overkomt en verstijft. Als ik alle knopen open heb gedaan, vouw ik de flap netjes naar binnen en doe drukknopen aan de binnenkant dicht. Dan valt het kwartje bij Blake en doen we samen de knopen dicht. Hij gaat aan de binnenkant verder en ik vouw de buitenste flap netjes en doe de houtje-touwtjeknopen dicht.

'Zie je, die sexy outfit werkt, [Y/N].' Ik weersta een diepe zucht en doe de laatste knoop dicht.

'Je hebt niet eens opgemerkt dat hij dat jasje verkeerd dichtgemaakt had.'

'En jij was natuurlijk vriendelijk genoeg om 'm daarmee te helpen.' Ik rol met mijn ogen. 'Naughty elf.'

'Daniel, alsjeblieft.'

'Ja, ja, ik snap het, hashtag me too en zo.' Hij wuift het weg met zijn hand. 'Ik maak maar een grapje, kalm aan.'

'Hoe lang hebben we nog?'vraagt Blake, in een poging de sfeer een beetje te verlichten.

'Drie minuten, dus doe die jas goed. Ik ga wel vast bij Dusty melden dat we eraan komen.' Ik reageer niet en Blake knikt, waarna Daniel weer verdwijnt.

'Ik word nu al misselijk van die vent,'brom ik.

'Wat hij kan, kunnen wij ook,'grijnst Blake. Ik kijk hem aan –hij heeft mijn aandacht getrokken met zijn toon.